De haken en ogen van een vistrip: Wales deel 3

Tekst en fotografie: Geert Luinge

Hallo vismaat.

Vandaag hebben we onze tent neergezet in de binnenlanden van Wales, waar ik ga proberen om een paar zoetwater vissoorten te vangen en daarvan zal ik je wat plaatjes laten zien. Maar...  zoals je weet gaat het niet alleen om de gevangen vis, maar ook om de omgeving, de ambiance, de sfeer en de natuur om ons heen.

Terwijl ik met mijn hengels rondrij door het uitgestrekte landschap van Wales kom ik onderweg allerlei dingen en dieren tegen die het decor vormen van mijn visavontuur. Ik zou je gerust een aantal gevangen-vissen-overdwars kunnen laten zien, maar mijn aandacht wordt tijdens het vissen altijd afgeleid door andere dingen.

Als ik bijvoorbeeld naar een stek loop ben ik ècht wel van plan om te gaan vissen, maar als ik toevallig langs een mystiek dampend meer wandel, of langs een oude boomstronk die helemaal onder de paddestoelen zit, dan moet ik altijd even blijven stilstaan om te kijken. Te mooi om zomaar voorbij te lopen.

Of als ik met mijn hengel door een bos loop... (om bij het snelstromende beekje te komen dat ik op de kaart heb gezien) dan wordt ik ontzettend vaak afgeleid door de dingen, planten en dieren om me heen. Eigenlijk hebben ze niks met vissen te maken... en tóch kom ik ze tegen op mijn vispad.

Er zijn momenten geweest waarop ik zwetend liep te sjouwen en te zeulen met een zware bepakking aan hengels, steunen, stoel, tas, schepnet enzovoort, maar dat ik tóch even bleef stilstaan bij een simpele koe in de wei, een eekhoorn in een boom, een buizerd op een tak, een egel tussen het gras, een vos in het bos, een marter langs de waterkant of een insect op een struik.

Er zijn hier in Wales ook momenten geweest dat ik na een lange tocht door de bushbush eindelijk bij een water kwam waar ik vis zag, zónder dat ik er een hengel bijpakte. Om hem niet te verstoren. Om hem te bewonderen. Gewoon alleen kijken wat die vis doet en hoe hij zich gedraagt onder water.

Meestal verjaag je zo'n vis  zodra je met een hengel aan komt zetten, maar sluipend met een camera door het hoge natte gras (is trouwens wel funest voor je regenbroek) lukt het nog nèt om een plaatje te maken van die zonnebadende forel. Maar zodra ik een hengel boven het riet uitsteek... zie je een flitsende kolk en... wèg is 'ie alweer. Forellen zijn niet dom.

Nou is er natuurlijk een groot verschil tussen de wilde beekforellen die hier in de beken en rivieren zwemmen en de opgekweekte vijver-forellen die je in verschillende commerciele visvijvers kunt vangen. Zo slim als de wilde zijn, zo dom zijn de gekweekte. Nou wil ik niet zeggen dat gekweekte forellen altijd makkelijk te vangen zijn, maar wel dat de wilde forellen hier in Wales ontzettend slim zijn.

Met een stroomspinnertje lukte het me wel om er een paar te vangen, maar in het kraakheldere water kon je zien dat er een heleboel forellen waren, die wel achter de spinner aan zwommen, maar hem toch niet pakten. Dat geeft te denken.

Toen ik er een zilverkleurige spinner aan hing... bleven ze op grotere afstand en pakten het niet  en pas toen ik mijn allerkleinste koperkleurige spinnertje inwierp... knalden ze erop. Tenminste... ze tikten tegen het spinnerblad, maar niet tegen de haak. Vissen (zeker forellen) kunnen zo verdomd argwanend en kieskeurig zijn. Ze zijn veel schuwer dan wij denken.

Ze pakken niet zomaar alles wat voor hun neus langs komt en ze zijn altijd op hun hoede. Het is een illusie om te denken dat een vis die honger heeft...het aas wel meteen zal pakken. Van de 20 forellen die ik daar zag zwemmen... waren er slechts 2 die erin trapten, en de rest kwam wel kijken .., maar pakte het niet. Daar trapten ze niet in. Zo slim zijn ze wel. Met andere woorden: eigenlijk zijn het altijd de domste vissen die je vangt.

Ik had onze route door het binnenland van Wales uiteraard zo gepland, dat we in ieder geval langs een commerciele visvijver zouden komen. Niet dat ik daar persee wou gaan vissen (dat hangt af van de omstandigheden), maar wel om te kijken hoeveel vis er zwom en of het andere vissers lukte om ze te vangen. 

Ten eerste zie je op de foto dat... All fish must be killed ! ... en dat is niet mijn pakkie-an. Als ik ergens verplicht wordt om alle vis die ik vang dood te maken, dan ga ik daar niet vissen.

Ik vang meestal meer vis dan ik kan opeten... en we kamperen hier in een tent zónder koelkast zónder vriesvak, dus als ik straks tien forellen zou vangen... dan wil ik die helemaal niet meenemen... dus ook niet dood maken... en wèl terugzetten ! 

Als je alle vis die je vangt meteen op het aanrecht legt, is die vijver gauw leeg... en de campingvriezer meteen propvol, maar dat lijkt me toch geen goed plan. Ik begrijp best dat er argumenten zijn om een gevangen vis niet terug te zetten (bacteriele infecties e.d.) maar als je als (zoetwater-) sportvisser verplicht wordt  om álle door jou gevangen vissen te doden... dan doe ik niet meer mee.  Dan blijft de hengel in het foudraal en ga ik iets anders doen. Bijvoorbeeld een paar foto's maken van de andere dingen die je ziet bij zo'n visvijver.

Ten tweede... zie je op de foto duidelijk een hek staan met een amateur-vliegvisser ervoor. Hij staat dus met een vliegenhengel te zwiepen... vlak voor een puntig hekwerk. Moet ik jou nog gaan vertellen wat er toen gebeurde ? Hoe vaak de vliegenlijn van die gozer vastzat aan dat hek ? Hij stond te vloeken en te schelden... maar bleeft toch steeds op dezelfde plek staan.

Ik zou zeggen: loop een eindje verder door, daar zie je een open grasveld en ga daar staan vliegzwiepen. Maar nee, hij bleef stug doorgaan met blunderen en balen en hekknopen, omdat die ene stek precies bij de zuurstofrijkste instroom was waar de meeste forellen rondhingen. Jongen... als de omstandigheden zó moeilijk zijn... dan moet je toch echt een ander plan trekken en gauw verkassen naar een stek zonder hek !

Ten derde... waren er andere vissers die hun aas stil op de bodem legden... omdat er in de reglementen stond dat ze niet mochten 'spinneren'. Maar wat is spinneren exact ? Wat versta je daaronder? Spinneren (to spin) betekent draaien, dus dan is ál het draaiende aas verboden? In mijn vistas zit een potje powerbait (fel gekleurd deeg met glitters), waar je een aantrekkelijk ronddraaiend deegje van kunt kneden en dat werkt in forellenvijvers vaak donders goed. Maar bij deze visvijver is powerbait verboden en men vist er met meelwormen.

Die vijver was niet alleen een kunstmatig aangelegde recreatieplas voor vissers, maar blijkbaar ook een toevluchtsoord voor alle vogels uit de omgeving, want voortdurend waren er eenden, meerkoeten en ganzen die met hun lompe flappers over de dobbers en lijnen van de vissers zwommen.

Je moest hier je bak met meelwormen ook scherp in de gaten houden en steeds goed dichtdoen, anders zag je een paar kauwen of eksters wegvliegen met een bek vol wurmen. Tja, als er ergens midden in het droge land een natte plas water ligt, dan zijn er altijd een heleboel dieren die daarvan willen profiteren. Zoals deze gans, die me zó lief aankeek ... dat ik er mijn lunchpakket aan opofferde.

Maar er was nóg iets wat me verbaasde... Het ontsmettings-beleid bij deze commerciele visvijver. Je moest namelijk je visspullen 'ontsmetten' voordat je naar binnen mocht. Dus dat betekende: je laarzen afspoelen in een bak met sop (dus dat heb ik gedaan), je schepnet schoonmaken met een hogedrukspuit (maar zijn dan alle bacteriën er af?) en je hengel plus molen afspoelen onder een douche... (daar zal 'ie toch niet echt schoon van worden).

Dus ik vroeg me af ... of dat enig nut heeft, als je bedenkt dat ik zónder hengel gewoon in mijn vieze (met zeepieren-stront besmeurde) regenbroek mocht rondlopen, en er stond een gozer te vissen in zo'n ouderwetse wax-jas (die nooit in de wasmachine gaat) waar hij waarschijnlijk al héél vaak zijn vieze handen aan had afgeveegd en waarvan de mouwen waren besmeurd met forellen-slijm van de vorige sessies. Nee, dat was bepaald geen waterdicht milieubeleid.

We vervolgen onze visspeurtocht door Wales en rijden door een weids landschap vol met witte schapenstippen, naar een beek/rivier die op de kaart staat. Daar zal ik eens kijken of er beekforel zit. De vorige avond heb ik speciaal voor deze stek een spinhengel opgetuigd met een dunne fluorocabon onderlijn en een vlokdobber met daaronder een enkele loodhagel en een goudkopnymfje uit de vliegendoos. Makkelijk en toch subtiel op de beekforel. Maar... er staat wel èrg weinig water in de rivierbedding. Zou ik hier gaan vissen ? Ehhmm... De twijfel slaat toe.

Nee, ik denk dat we meer stroomafwaarts moeten zoeken naar een diepere kom. Hier staat amper een halve meter water. Een eind verderop wordt het stroompje inderdaad breder en daar ligt een diepere kom waar wel een paar forellen kunnen rondhangen... dus ik wil daarheen lopen,  maar ... om de rivier te volgen moet ik over het erf van een boer... met een heleboel schapen... en 2 honden.

Dus ik stond daar in mijn waadpak met volle vis-bepakking te kijken naar een tafereel dat niets met vissen te maken had, maar dat tóch mijn pad kruiste : The terror of the Sheepdogs.

Deze honden zijn speciaal gefokt en getraind om op commando een hele kudde schapen in bedwang te houden en ze volgen de orders van hun baas door te reageren op zijn fluitje. De boer heeft een fluitje voor 'linksaf' en een fluitje voor 'rechtsaf' en een voor 'rechtdoor' en eentje voor 'stil-liggen' ... en daarmee bestuurt hij de honden die de schapen in bedwang houden.

In de geweldig humorvolle animatie-films van Shaun the Sheep (kijk op Youtube 10 minuten naar Shaun the Sheep en je bent weer vrolijk) maken we kennis met het gezellige leven van de dieren op een boerderij... en de vriendelijke relatie tussen de schapen en de honden. Maar de harde werkelijkheid is heel anders !

Die schapen zijn echt doodsbang voor die honden, en terecht. Het zijn verrot gemene hals-bijters die de gemiddelde bloeddruk van de geterroriseerde schapenkudde flink doen stijgen. Je zou bijna verwachten dat de schapenmelk gaat schiften of dat hun wol uit de krul schiet. Die beesten staan stijf van de stress en zodra er eentje afwijkt van de kudde wordt hij door de sheepdogs ongenadig hard terug gejaagd en op zijn plaats gezet. Gelukkig waren er een eindje verderop ook schapen die wèl lekker vrij konden grazen, maar die hadden weer een ánder probleem :  Waar is verdikkie mijn winterjas gebleven !?

We gaan deze trip door het binnenland afsluiten met een vooruitblik, want ik had je verteld dat mijn tent de lucht in ging door een hevige storm...en op de foto hieronder zie je alvast het dreigende front dat naderde... toen ik in Wales met mijn tent aan de kust stond. Dat was vette pech. Zulk soort dingen kunnen/zullen altijd gebeuren tijdens een vistrip. Het kostte me achteraf een luxe tent en een dure hengel... maar dat verhaal vertel ik je later.

Je kunt de vorige afleveringen over vistrips naar Noorwegen, Denemarken, de Middellandse Zee, Normandië, Bretagne en Ierland nog eens bekijken via deze link 

Vissersgroeten van  Geert Luinge

g.luinge2@upcmail.nl