De haken en ogen van een vistrip: Wales deel 1

Tekst en fotografie: Geert Luinge

Hallo vismaat.

Er is nogal wat veranderd sinds mijn laatste verslag over de visvangsten in Denemarken (deel 81 in de serie 'De haken en ogen van...' ) en inmiddels zitten we in een corona-tijdperk waar je beroerd van wordt. Samen met mijn vriendin heb ik  3 weken in quarantaine gezeten met covid19... en we hebben het overleefd, maar het was geen makkie.

Dus ... hopelijk kunnen we binnenkort weer naar het buitenland om op vis-vakantie te gaan ! Want dat is waar ik in die moeilijke tijden steeds met plezier aan heb teruggedacht: onze vis-avonturen in het buitenland. Daarom gaan we nu even lekker wegdromen...

Ga je mee op visreis door Wales ? Daar beleefde ik een paar spannende avonturen aan de waterkant. Ik kreeg er een aantal mooie vissen aan de lijn en zal je daarvan wat plaatjes laten zien, maar ik zeg er meteen bij dat je geen reportage moet verwachten met hele grote vissen overdwars en allerlei trotse vissers met big-smiles, want er is in Wales meer te beleven dan alleen vis-vangen.

De natuur om ons heen verdient het om bewonderd te worden en de dieren en planten die we onderweg tegenkomen geven extra kleur en fleur aan het geheel. Ze hebben geen rechtstreekse invloed op de visvangst, maar voegen toch altijd iets extra's toe aan het avontuur.

Zoals je weet gaat het pad van een visser niet over rozen, dus ik heb nogal wat problemen moeten oplossen, hindernissen genomen en moeite moeten doen om uiteindelijk met een redelijke vangst huiswaarts te keren.

Maar... het gaat niet om het eindresultaat aan kilo's gevangen vis. Het gaat om de weg waarlangs. De manier waarop. De sfeer waarin.

Het gaat vooral om de natuur om ons heen, de beleving, de spanning, het zoeken, het uitproberen en hopelijk het succes, maar óók het falen, het balen, de ergernissen, de obstakels en de 'collateral damage' tijdens die je tijdens je visavonturen in Wales kunt oplopen (mijn tent ging bijvoorbeeld de lucht in bij windkracht 9... maar daarover later meer).

Om alvast in de sfeer te komen beginnen we met een paar landschappen en vergezichten, waarvan ik niet steeds de exacte plaatsnaam ga noemen omdat we dan de rode draad van het verhaal kwijtraken. Gewoon ergens aan de westkust van Wales, in the middle of somewhere.

Ik heb de achterbak volgegooid met de hoogst noodzakelijke hengelzooi. Trommels kunstaas, tassen tuigjes, zakken voer en koelboxen vol aas heb ik bij me, de hengelsteunen, de visparaplu, het schepnet, de opvouwbare klapstoel, de rugzak, de riek, de emmers, het garnalenduwnet, het kruisnet, de laarzen, het waadpak, de viskist en de strandkar en nog véél meer spullen gaan mee.

En ik heb 10 verschillende hengels bij me.  Wat zeg je ?  Veel ? Het lijkt misschien overdreven, maar voor een fanatieke allround visser (die dus in zee, maar ook in zoetwater gaat vissen) is dat niks byzonders. Je kunt alleen optimaal vissen als je de hengel en het tuig aanpast aan de specifieke vissoort en de omstandigheden. Dus als je bedenkt dat ik in Wales wel 50 verschillende vissoorten zou kunnen vangen, dan is 10 hengels nog weinig !

Mijn basis-standaard-uitrusting bestaat uit :

- een lichte spinhengel voor de zoute makrelen en de zoete baarzen

- een medium spinhengel voor de zoute pollakken en de zoete snoeken,

 

- een stevige spinhengel voor de zeebaarzen, gullen en koolvissen,

- een lichte feederhengel voor de zoetwater visserij op witvis en de byzondere vissoorten,  

- een medium feederhengel voor de platvissen, ponen en pietermannen vanaf het strand,

- een lange stevige feederhengel voor de roggen, tarbotten en hondshaaien tussen de rotsen,

- een lange penhengel voor de dobbervisserij op voorn, brasem, karper, geep, lipvis en zeeforel,

- een korte strakke boothengel voor de vertikaalvisserij met kunstaas vanuit een boot,

dan nog - een lange pook van een strandhengel voor de ècht verre worpen met een beaasde paternoster en tenslotte - een vliegenhengel met drijvende- en zinkende vliegenlijnen voor het zoute- èn het zoete water. Dat zijn er tien. Die heb ik altijd bij me als ik (met de auto) op vistrip ga. Je weet immers vantevoren nooit waar je terecht komt en... ik heb liever 9 hengels te veel... dan ééntje te weinig.

Hierboven zie je ons seaside-view vanuit de tent, op een camping aan de westkust van Wales. Notice the sheep in the meadows, want daar laat ik je later nog wat pikante details van zien. Het gaat nu even om de zogenaamde visstek op de voorgrond, die ik vooraf met koekelurt  had bekeken en had bestempeld als zijnde een geweldige visstek, maar het was sowiezo een pokke-eind lopen vanaf de tent tot aan de waterlijn

en toen ik daar met veel geploeter en gesjouw aankwam stond het strand vol met peddelende plankers en kitende surfers en pootjende baaiers. Kortom, bepaald geen plek om een hengel uit te gooien. Net zoals de zandstranden een eind verderop. Veel te druk bevolkt. Misschien vanavond in het donker als die badgasten pleite zijn. Opzouten !

Tijdens zo'n eerste verkenningstocht rijdt je dus met je eigen Hollandse links-sturende auto over het (kwalitatief nogal magere) wegennet van Wales. Je hebt al moeite met het links rijden en het tegen-je-gevoel-in linksom ronden van alle rotondes en je hebt wel dat slimme tomtomdingetje op je voorruit gezuignapt dat jou de weg zal gaan wijzen, maar op onderstaand bord zie ik toch duidelijk vier plaatsen staan en twee daarvan kan tanteTom niet vinden. Hier in Wales doen ze namelijk expres ingewikkeld.

Ze zetten elke plaats twee keer op het bord. In English and in Welsh. Lekker handig. Lekker verwarrend ! En wat lijken die twee namen ook op elkaar... maar niet heus.

Als automobilist raak je hier niet alleen verzeild in een abacadabra van tongstruikelende plaatsnamen, maar je hebt ook geen enkel overzicht over het landschap en de eventuele naderende tegenliggers, doordat alle weggetjes aan de zijkant zijn afgezet met hoge stenen muren.

De wegen liggen onzichtbaar verzonken tussen de akkers en je ziet geen barst van het landschap als je in de auto blijft zitten. Dus steeds even de benen strekken en een kijkje nemen hoe het dagelijks leven in Wales zich afspeelt of... ergens een hengel uitgooien.

In een rustige baai die wat meer landinwaarts lag begon mijn vissersbloed te kriebelen, en ik heb daar (tijdens hoogwater) een paar uur een paternoster met diepvries-garnalen op de bodem gelegd (morgen toch eens kijken of ik ergens zeepieren kan steken) en ik ving wel een schattig scharretje... maar verspeelde helaas ook een onderlijn, want zoals je ziet liggen er boeien en boten (en dus kabels) op- en over het strand... and that means trouble.

Alleen kom je daar pas achter als je die stek bekijkt bij eb. Eigenlijk moet je sowiezo elke stek waar je aan zee wilt gaan vissen éérst bekijken bij laagwater. En het allermooist is natuurlijk springtij-laagwater (2 keer per maand). Dan kun je de aller-verste zandbanken bereiken.

Daar kun je niet alleen de loodjes en onderlijnen terugvinden die andere vissers hebben verspeeld, maar in de zwinnen en poelen ook hele dikke zeepieren steken (met een riek), tappen uit het zand slurpen (met zo'n omgekeerde fietspomp), mesheften trekken (een schep zout op de ingang leggen) grote garnalen vangen (met een duw- of sleepnetje),

zachte krabben zoeken (onder stenen met blaasjeswier), levende aasvisjes scheppen (bliek en zandspiering in rotspoelen) zeesterren en anemonen bewonderen (camera meenemen), vogels spotten (verrekijker in de rugzak)

mosselen plukken (handschoenen aandoen), kokkels rapen (lekker in de paella) en heerlijk relaxed struinen en flierefluiten in de kledder ! Maar bij mijn eerste vispoging in Wales ving ik dus slechts één ieniemienie scharretje. Ik zeg maar zo: je moet altijd klein beginnen om groot te kunnen eindigen.

Als ik op de parkeerplaats mijn hengel sta af te tuigen ... komt er een vlinder aangefladderd... die neerstrijkt  op een struik langs de weg. ... nog even een foto maken van de schoonheid die ik vandaag tegenkwam. Ook dat hoort bij vissen.

De volgende keer zullen we eerst een emmer zeepieren gaan steken en daarna vanaf het strand een zootje zeevis vangen, maar ook mijn zoete hengels liggen te rammelen in de achterbak, dus daarna gaan we het binnenland in... op zoek naar alles wat vis is... en meer.

Je kunt de vorige afleveringen over vistrips naar Noorwegen, Denemarken, de Middellandse Zee, Normandië, Bretagne en Ierland nog eens bekijken via deze link 

Vissersgroeten van  Geert Luinge

g.luinge2@upcmail.nl