De haken en ogen van een vistrip: Passie voor vissen ( deel 4 )

Tekst en fotografie: Geert Luinge

Er zijn van die mannen die helemaal gek zijn van vissen. Dat zijn van die mannen die elke dag wel op de een-of-andere manier bezig zijn met vissen. Misschien niet daadwerkelijk aan de waterkant, maar dan wel thuis of in de schuur.

Bezig met onderlijnen knopen, kunstaas knutselen, dobbers maken, voertjes mengen, boilies draaien, vliegen binden, hengels lakken, aquariums schoonmaken of wat-dan-ook. Als het maar te maken heeft met vissen. Elke dag.

Dat zijn meestal van die knaapjes die in hun jongste jaren al stonden te klungelen met zogenaamde hengels, want ze wilden graag ook een fissiefange, net zoals papa. Ze mochten nog niet mee met het grote avontuur (want papa viste 's nachts in het donker vanaf een havenkade en dat was veel te gevaarlijk) maar ze gingen thuis alvast oefenen... met een stok en een touwtje en een emmer. Komt tijd, komt vis.

Dat zijn de jongens die erbij waren toen papa een kneiter van een karper had gevangen. Ze mochten helpen om de vis scheppen... met een schepnet dat niet alleen nat en zwaar was, maar ook een karper die telkens weer wegzwom. Na een stuk of tien pogingen lukte het eindelijk... en toen moest ie dat bakbeest in dat zeiknatte schepnet de kant op sleuren... en dat was heavy man !

Dat waren bijvoorbeeld ook de matrozen die voor het eerst gingen varen met een roeiboot... en toen mochten ze samen roeien... Die hebben minstens tien rondjes om hun as gedraaid voordat de boot eindelijk in een rechte(re) lijn ging varen... en daarna zijn ze nog tien keer tegen de kant gebotst... en toen bleef hun pet ergens in de struiken hangen... enzovoort... dus dat was dolle pret.

Ja, die knaapjes stonden in het zonnetje te genieten van de mooie brasems die we 'samen' vingen ... en ze maakten kennis met de natuur, de wind, de golven, de vogels en de hele vis-entourage. Heerlijk, zo'n vrije middag flierefluiten op het water ! Beter dan elk computerspelletje.

Behalve vissen aan hengels kregen de jongens ook belangstelling voor vissen in aquariums en dat betekende een voortdurend gesleep met stinkende schepnetten langs de sloot (wéér een natte poot), een hoop gezeul met emmers water en zuurstof-pompjes... en thuis het konstante gezoem van aquarium-filters op de achtergrond. Zzz...zzz... blup... blup.

Ze hadden vooral een voer-probleem, want een karper in een aquarium kan een heleboel bodem omwoelen (op de foto zie je dat het grind door zijn kieuwen naar buiten komt) en hij gaat alle waterplanten opeten. En als je er bijvoorbeeld wat mais ingooit... wordt het meteen een hele troebele bak. Nee, dat was geen makkie. Als je een aquarium met helder water en gezonde vissen wilt hebben zul je daar veel tijd en energie in moeten steken anders wordt het he-le-maal niks. Bezint eer ge begint.

Ze hebben nogal wat moeite gedaan om in het aquarium in de huiskamer hun eigen vissen te kunnen bewonderen, want een klein snoekje heeft al een grote honger.

Dus dan moet er dagelijks een poging gedaan worden om mysis garnaaltjes, kikkervisjes en/of verse aasvisjes te vangen... en dat kost een hoop vrije tijd die je ook achter de hengels had kunnen zitten.

Net zoals de kreeften die ze (toen al) tussen de waterplanten uit de sloot hadden geschept. Die kwamen opeens in het relatief warme aquarium terecht en begonnen meteen te verschalen... en binnen korte tijd lagen ze te paren/bonken/wippen... en niet veel later was er een hoogzwangere kreeftin. Zo gaat dat in de natuur... en ook in een bak-met-water in de huiskamer. Life will find it's way.

Gaandeweg werden de kleine jochies groter... en er kwam een dag waarop ze zelf hun eigen boot gingen kopen. Ze hadden zich verbaasd over de nonchalante slordigheid waarmee sommige mensen hun boot (niet) onderhouden, want bij hun in de sloot lagen boten die half gezonken waren en kostbare BBmotoren die bijna koppie-onder gingen. Dat gingen zij heel anders aanpakken.

Dus toen werden het de beginnelingen die wanhopig probeerden om de buitenboordmotor te starten... terwijl ze de clip van het dodemans-koord waren vergeten. En toen ze eenmaal onderweg waren... bleek dat ze het ventiel van de benzinetank niet hadden losgedraaid... waardoor midden in de vaargeul opeens de motor ermee kapte.

En op het einde van de visdag... bij het aanmeren bij de steiger... hadden ze de boot zó onhandig vastgeknoopt... dat de motor keihard tegen de stenen bonkte. Lekker bezig jongens. Ja, die moesten nog veel bijleren.

Ze spaarden ook voor een echte fish-finder en toendertijd was de Mach1 het neusje van de zalm, maar dat was een schrijvende fishfinder met een papier-rol waar het signaal door een naald werd ingebrand. Mooi ding, werkte perfekt. Je kreeg de scholen witvis, de spronglaag en de roofvis op de bodem haarscherp in beeld, maar... één zo'n rol papier kostte al een vermogen, en je had op een visdag minstens twee rollen nodig, die je dus aan boord moest vervangen... en dat ding vrat stroom dus telkens was de accu leeg... en als je rammelde aan de bedrading viel de stroom uit... en dan moest je het hele opstart-menu opnieuw doornemen... enzovoort. Hoop gedoe. Het is pas veertig jaar geleden, maar het lijkt wel een eeuwigheid. Time flies.

Even tussendoor een quiz-vraagje: Wat zie je op de foto hierboven ? Wat heeft dit te maken met vissen ? Het antwoord is: voor het raam in de huiskamer staat een groot aquarium... waar soms het felle zonlicht doorheen schijnt... en dan tekent het gebroken zonlicht een prisma van kleuren op de vloer. Een aquarium regenboog.

Ondertussen begonnen de jongens ook te expirimenteren met het fotograferen van de vangst, want je kon een gevangen vis op twee heel verschillende manieren op de foto zetten. Met de tele-lens van veraf... of met de groothoek-lens van dichtbij... en dat scheelt nogal. Hier zie je twee foto's van exact dezelfde vis. Kun je nagaan wat een optisch bedrog.

Dan had je nog de optimist die van plan was om met zijn eigen boot te gaan vissen in een aantrekkelijke poldersloot. Dus die gozer rijdt met zijn boot-op-trailer naar de waterkant om daar zijn boot in het water te schuiven... maar... a) de trailer zakte weg in de zachte berm, b) de boot wou niet van de trailer af schuiven en c) het polderslootje bleek bij nader inzien vreselijk ondiep te zijn. Er stond amper 20 cm water. Totaal verland. Onmogelijk om te varen.

Maar... dan eigenwijs zijn... en het tóch proberen ('verderop is het waarschijnlijk dieper') en dan halverwege de sloot stopt ineens de buitenboordmotor ermee... (over-verhit geraakt doordat de koeling modder aanzuigt) en daar sta je dan... geparkeerd midden in een baggersloot... en je was vergeten om de roeispanen mee te nemen. Dus dat werd een heel smerig verhaal. Weer een stinkend lesje geleerd.

Net als die ene dag, toen ze vroeg op het water waren om te gaan vertikalen op snoekbaars... en aan hun aller-lichtste spinhengel een subtiel shadje hadden gemonteerd. Toen was er opeens een harde aanbeet... en een hoepel-kromme hengel... en toen bleek dat de shad te grazen was genomen door... een stevige karper. Maar... voor de verandering hadden die oelewappers weer eens geen schepnet bij zich... en een karper is geen snoekbaars, dus dat werd me een toestand.

Dat zijn toevallig ook die idioten die tijdens het snoekbaarzen een grote wolhand-krab hadden gevangen... en dachten dat het interessant zou zijn om dat beest thuis in de huiskamer te gaan observeren. (konklusie: lust alles en heeft altijd honger) Maar ze hadden niet gedacht dat die monster-krab het deksel van het aquarium zou kunnen optillen... waardoor ze de volgende morgen wakker werden met een leeg aquarium... en een loslopende knip-scharende kanjer-krab in de huiskamer, die zichzelf achter de teevee-kast tussen de snoeren-bende vreselijk in de knoop had gelegd. Huishoudhorror.

Dat waren ook de aas-vissers die telkens weer een naar de waterkant moesten om verse aasvisjes te vangen voor de snoek in hun andere aquarium, want het snoekje dat eerst een ukkie was van 5 cm... was inmiddels uitgegroeid tot een forse knaap van 25 cm en het werd de hoogste tijd om hem vrij te laten.

Hij had onderhand aardig wat aasvissen naar binnen gewerkt en kende inmiddels de dagelijkse voeder-procedure, want als je dan in de huiskamer voor het aquarium ging staan en je wapperde met een groen aquarium-netje ... dan werd hij super enthousiast... en begon druk heen-en-weer te zwemmen... omdat hij wist dat ie nu iets te eten zou krijgen. Ja, vissen zijn óók intelligente wezens.

En tenslotte waren er ook nog een paar gasten die op weg naar hun visstek eerst urenlang in de file stonden, daarna urenlang in de zeikende regen zaten te vissen, daarbij om de haverklap vast zaten en een zootje kunstaas verspeelden, op de hele dag slechts twee miezerige snoekbaarsjes vingen en op de terugweg weer in de file stonden. Zulke lozers.

Maar... toch is het ze ondertussen wèl gelukt om weer een paar mooie avonturen te beleven en ze zijn gaandeweg weer een ietsepietsie wijzer geworden. Dus... dat was het allemaal dubbel-en-dwars waard ! De volgende keer zullen we eens kijken wat er nog meer fout ging.

 

Je kunt de vorige afleveringen van deze praktijk-serie over vistrips naar Noorwegen, Denemarken, Ierland, Wales, Schotland, Normandië, Bretagne en de Middellandse Zee nog eens teruglezen en de foto's bekijken via deze link

Vissersgroeten van  Geert Luinge.  Email : g.luinge2@upcmail.nl