De haken en ogen van een vistrip: Passie voor vissen ( deel 3 )

Tekst en fotografie: Geert Luinge

Er zijn van die mannen die helemaal gek zijn van vissen. Dat zijn van die mannen die elke dag bezig zijn met hengels, molens, lijnen, tuigjes, dobbertjes, voertjes, schepnetten endergelijke... en die gasten beleven de gekste avonturen. We zullen hieronder weer eens wat akkefietjes en probleem-situaties doornemen die ze beleefden tijdens duizenden uren vissen en flierefluiten aan de waterkant.

De mannen die ik bedoel hebben meestal als baby al zitten spelen met allerlei vis-spullen, want ze zijn in hun prille jeugd door hun vader of opa meegenomen naar een poldersloot, een visvijver, een rivier, een kanaal, een strekdam, het strand, de zee of welke-plek-dan-ook waar sowiezo water en vis aanwezig is, dus... dan valt er altijd iets spannends te beleven.

Dat waren bijvoorbeeld de ukkepukken die met opa mee gingen vissen op de pier van ijmuiden... en dan met een rood hoofd tussen de blokken hun luier zaten vol te schijten, zodat opa voor de rest van de dag met een meurende zak stront in zijn vistas rondliep. En toen opa een flitsend mooie geep ving...wou dat joch hem natuurlijk vastpakken en knuffelen... maar toen zat ie van top tot teen onder de groene schubben. Dus dat werd bij thuiskomst een niet-blije moeder, een stevige schrob-beurt en een wasmachine vol met schubben.

Ja, die jochies leerden al vroeg het klappen van de zweep (het zwiepen van de hengel) en ze waren meteen een fan van álles wat te maken had met vissen.

Dat waren ook de laaiend enthousiaste hyper-aktieve jochies die nooit moeilijk deden, die nooit zeurden of jengelden, maar altijd te porren waren voor een middagje vishengelen... en die tegelijkertijd een boterham konden eten èn een voorn terugzetten.

Dat waren ook de gassies die eerst heel blij waren toen ze net-als-papa een vis hadden gevangen... maar daarna wilden ze persee de hele middag doorgaan met vissen, net zo lang tot ze eindelijk een vis hadden gevangen die gróter was, want toen konden ze tenminste als trotse winnaar naar huis. Mam, die van mij was groter dan die van pap.

Dat waren ook de jochies die gauw hun zwemdiploma gingen halen, omdat ze dan alleen of samen met vriendjes mochten gaan vissen... en met een echte fair-play hengel die ze van hun vader hadden gekregen haakten ze voor het eerst van hun leven een karper die gierend door de slip ging... en toen waren ze definitief besmet met het vissers-virus.

En in de vakantie waren ze naar Zeeland gegaan en daar hadden ze bij een sluis gevist op haring... met hun karperhengel... maar toen hingen er opeens 5 haringen tegelijk aan... plus een flinke bonk lood, dus dat was zwaar hijsen man ! Toen de haringen na veel gepomp en gekreun eindelijk op de kant lagen... ging hij ze zelf onthaken... dus die zwarte broek was al gauw zilver-geschubd en zijn gloednieuwe Formule 1 shirt was ook naar de kloten... maar wat was ie blij met die haringen !

Er was ook een jochie dat 'eventjes' ging proberen om een karpertje te vangen, maar toen de vis eenmaal gehaakt was bleek het een enorme graskarper te zijn, en toen volgde er een ongelooflijk zware dril, waarbij de vis zó sterk was dat de visser bijna het water in werd getrokken... dus dat ventje was totaal gesloopt en uitgeput (maar wel apetrots) toen hij eindelijk die kneiter van een graskarper omhoog kon houden. Kleine man, grote vis.

Dan had je nog de jongens die 's avonds aan de rivier op paling gingen vissen... en na een lange wandeling en veel gesjouw eindelijk bij hun stek kwamen, maar ... toen bleek dat de ene sukkel zijn zaklamp was vergeten... en die andere z'n zaklamp was leeggelopen doordat er in de tas iets tegen de schakelaar had gedrukt. Donders nog an toe. Dus daar stonden ze... in het pikkedonker. Ze hebben daar nog een uur vreselijk staan stuntelen en klungelen, maar in het pikkedonker een in-de-warre paling-onderlijn uit de knoop halen is echt een onmogelijke opgave. Dus die waren weer snel thuis. Lesje geleerd.

Er was ook nog een gozer die op een smalle kade-muur ging staan, om bij de beste stek te komen (onder een lamp). Daar barstte het wel van de vis, maar ook van de insecten... dus die gast schrikt op een gegeven moment van een langpoot-mug die tegen zijn gezicht aan vliegt... hij slaat wild om zich heen... maar laat perongeluk zijn hengel vallen... Plons ... Weg hengel. Die gast heeft daar nog een héle tijd zitten klooien met een klos nylon en een bonk lood en een dreg... voordat hij eindelijk zijn verzopen hengel uit de plomp had opgevist. Foutje. Niemeerdoen kerel.

En natuurlijk duurde het even voordat ze eindelijk een snoek konden onthaken zonder dat ze daar een paar bloedende vingers aan overhielden. De kieuwgreep die ze in het visblad hadden gezien bleek in de praktijk veel lastiger dan op het plaatje, en die kartels bij de kieuwbogen zijn verdomd scherp, dus het kostte nogal wat pleisters voordat ze die houdgreep eindelijk onder de knie hadden.

Wat te denken van de eikels die eindelijk een trotse foto hadden gemaakt van de metersnoek die ze hadden gevangen, maar... bij het ophalen van de afdrukjes bij de foto-centrale... bleek dat alle foto's waren mislukt doordat ze het rolletje er niet goed ingedaan hadden. Balen... vet balen man. Maar... later weer goedgemaakt.

Dan had je nog de domme fratsen die èlke visser wel een keertje uithaalt, zoals... Vergeten om eerst de beugel van je molen open te doen... en dan pas ingooien. Steeds weer diezelfde fout.

Te veel water bij het lokvoer gedaan, de madenbak omgegooid, een hengel-steun vergeten. Gebeurt zo vaak. mEen werphengel optuigen... en de lijn door de ogen doen... maar dan één oog vergeten. Alles weer opnieuw.

Na het vissen de twee hengel-delen niet meer uit elkaar krijgen omdat ze muurvast zitten. Maar wat nu? Ze zitten te vissen met zo'n rood-witte waker aan de lijn, maar bij de eerste aanslag draait het balletje keihard om de hengel en alles zit in de knoop. Altijd weer.

Ze zitten te vissen met zo'n rinkel-belletje op de top van de hengel... en als ze beet krijgen kunnen je het inderdaad goed horen, maar... bij het aanslaan vliegt dat rinkelbelletje door de lucht en belandt ergens onvindbaar tussen de struiken. Die zien we nooit meer terug.

Of... ze hebben wel een zaklamp bij zich, maar de batterijen zijn bijna leeg. Wat... nú al ?! En ze zijn weer eens vergeten om een poetslap mee te nemen... dus nu vegen ze hun smerige handen af aan hun broek. Moetkunnen.

Ze hadden een breekbare snoekbaars-pen in de tas gedaan, maar... die is nu dus geknakt. Gvdgvd. Ze hebben een gammele vis-kruk klap-stoel bij de vuilnis vandaan gehaald en daarmee gaan ze zitten wiebelen op een schuine helling. Lekker slim.

Ze zetten een fles bier in het gras met de verwachting dat die wel rechtop blijft staan of ze maken een mok warme cup-a-soup... zetten die mok even naast hun stoel in het gras ... en een minuut later schoppen ze hem zelf weer om. Standaard.

Ze hadden nèt een handje mais gevoerd voor de karpers en kropen vol afwachting achter hun hengel, maar... toen kwamen er een paar meerkoeten aangezwommen... die meteen onderwater doken en álle mais opaten. Kun je op wachten. Ze zetten een doosje loodjes op de brugleuning ... Plons... Kwijt.

Ze zijn aan het struinen met de pen ... zien een azende karper...sluipen er voorzichtig naartoe... maar trappen dan op een knakkende tak, waardoor die karper akuut wegkolkt. De zoveelste keer. En als ze die karper uiteindelijk wèl haken, dan ligt hun schepnet waarschijnlijk nog ergens in het riet bij de vorige struin-stek. Zit er dik in.

En je gelooft het niet, maar ik had vroeger een vismaat die thuis op zijn slaapkamer een groot glazen terrarium had staan met daarin een... tropische slang ! Maar wat heeft een slang nou met vissen te maken ? Nou, zak je vertellen.

Het betekende namelijk dat hij tijdens het vissen altijd een pot pindakaas en een paar muizenvallen had meegenomen...en die werden dan rondom onze stek uitgezet. Even wat eetbaars vangen voor de slang.

Dus terwijl wij dan in alle stilte achter de hengels zaten te wachten op een aanbeet... hoorde je tussen de struiken opeens een muizenval dichtklappen... en dan hadden we tóch nog wat gevangen.

Zo hebben de mannen inmiddels flink wat avonturen beleefd en je zou denken dat ze onderhand wel oud en wijs genoeg zijn om geen flaters meer te slaan. Maar... de werkelijkheid is altijd anders dan je verwacht... en telkens is er weer een nieuw probleem dat moet worden opgelost.

Dus ... tot de volgende keer.

Je kunt de vorige afleveringen van deze praktijk-serie over vistrips naar Noorwegen, Denemarken, Ierland, Wales, Schotland, Normandië, Bretagne en de Middellandse Zee nog eens teruglezen en de foto's bekijken via deze link 

Vissersgroeten van  Geert Luinge.  Email : g.luinge2@upcmail.nl