De haken en ogen van een Noorse vistrip:  Deel 42 Tregde juni 2022

We gaan verder waar we gebleven waren. In het zuiden van Noorwegen met 4 man en 12 hengels in een boot op zee, in een week vol avonturen, bijzondere vissoorten en spannende dril-taferelen. 

Ik had je al verteld dat het deze keer echt een gekkenhuis was. Zó veel vis op onze stek hadden we nog nooit meegemaakt. We stonden helemaal perplex en waren ' totally chocked and flabbergasted'. Met 3 man tegelijk 3 vissen drillen was niks bijzonders, dat gebeurde om de haverklap. En als ik nu geen camera in de hand had gehad, dan waren er 4 kromme hengels tegelijk geweest. Netzomakkuluk. 

Overigens moet ik even mijn excuses maken voor de reklame die soms op de foto's staat, want de heren zitten aan boord met een veelheid aan merknamen en fabrieks-logo's in beeld, dus het wordt lastig om dat allemaal weg te blurren. Vooral die RedBull pet van Max was een doorn in mijn fotografen-oog (ze zaten zelfs tijdens het vissen naar de Formule1 races te kijken), maar alle andere reklame voor welk-merk-dan-ook is zeker niet mijn bedoeling. 

Als je zou tellen hoeveel reklame je tegenwoordig aan boord hebt van een enkele visboot met 4 man en al hun visspullen, dan kom je makkelijk op honderd verschillende merknamen en logo's, dus dat is een ratjetoe. Iedereen heeft zo zijn eigen voorkeuren en lievelings-merken en elke visser heeft weer een andere smaak, dus daarover gaan we niet twisten. Shimano of Fin-Nor? Daiwa of Okuma? Abu of Spro? Penn of Berkley? Mustad of Gamakatsu? Zoek het zelf maar lekker uit. Ik ga daar geen oordeel over vellen. Ik wil geen reklame maken. Bovendien ontlopen die merken elkaar niet veel qua kwaliteit. Het is maar net hoeveel geld je wilt uitgeven en hoeveel gebruik je ervan zult maken. Wat véél belangrijker is... hoe je die materialen gebruikt om uiteindelijk vis te vangen. 

Vriend Yuri heeft bijvoorbeeld een lijn geknoopt waarbij het lood schuift over de lijn en achter het lood zitten 2 haken aan een lange wapperlijn. Dat noem je een italiaanse montage en die werkte hier donders goed, want hij had vaak 2 platten tegelijk. Wel belangrijk... dat je met zo'n lijn niet gaat gooien, maar hem rustig achter de driftende boot laat zakken, zodat het zaakje niet in de war gaat. 

Op een gegeven moment zat hij vast aan de bodem en verspeelde helaas die superlijn, maar toen kwam hij er achter dat hij zijn huiswerk niet zo goed gedaan had. Nu moest hij in een schommelende boot voorovergebogen een nieuwe onderlijn gaan zitten knopen... en dat zijn de momenten waarop je vrij makkelijk beroerd en/of zeeziek kunt worden, momenten waarop je even gaat wankelen en duizelen en een beetje bleek wegtrekt. Maar natuurlijk mocht hij gerust een voorgeknoopte onderlijn uit mijn map pakken, want één voor allen... allen voor eenHieronder zie je het vlekkenpatroon van de enige tongschar die we vingen.

Dus... een flinke map met onderlijnen vergroot niet alleen je vistechnische keuzemogelijkheden, maar het voorkomt ook dat je je lichamelijk beroerd gaat voelen en bezig bent met dingen die je op een ander moment had moeten doen. Neem van mij aan: het is verdomd lastig (en tijdrovend) om in een wiebelende boot op zee een nieuwe onderlijn te knopen of een paar kralen op een onderlijn te rijgen. Dus dat is een klusje voor thuis, voordat je het water op gaat. 

Maar... er is altijd wel weer iets dat de pret kan bederven, want we hadden deze keer een paar flesjes met aromatische geurstoffen meegenomen. Bait-boosters en/of flavour-enhancers en/of attractor-fluids in diverse smaken en geuren. Simpel gezegd: smeerseltjes die heel erg stinken. Dat spul meurt echt een uur in de wind. Het kan donders goed werken als je met natuurlijk aas op de bodem wilt vissen, maar... zodra er iemand dat gore goedje op zijn aas smeert (vooral oppassen dat je niet knoeit in de boot !)... dan zit je neus voor de rest van de dag vol met die stank/geur/meur en loop je 's avonds nog met een gore mistbank in je hoofd. Maar blijkbaar vinden de scharren het wèl lekker. 

Als je eenmaal de juiste zandbank op de juiste diepte hebt gevonden liggen de platterikken vaak gestapeld en vang je er soms tientallen achter elkaar. Even wachten... ja hoor... een harde tik op de top, een snelle reaktie uit de pols, een buigende hengel in de hand, een bonkende vis aan de lijn... en daar verschijnt als verrassing ineens een plaat van een schol aan het oppervlak.

Tijdens het vissen vanuit een boot geldt (bij ons) altijd de wet: Alle spullen aan boord mogen gebruikt worden door iedereen ! Dus je mag altijd iets lenen van een vismaat en iedereen aan boord stelt ál zijn spullen ter beschikking aan de anderen. Dit lijkt een open deur, maar het is eigenlijk een valkuil. Want dat kan dus betekenen dat je het állerbest vangende kunstaasje uit je trommel (of de allerbeste onderlijn uit je map)  even uitleent aan een vismaat... die hem vervolgens bij de eerste inworp muurvast op de bodem parkeert... ... en dan ben jij verdomme binnen een paar tellen je meest dierbare lievelings speeltje kwijt ! Lekker dan. 

Het kan ook zomaar gebeuren dat je een uitgeleende hengel daarna niet meer terugziet, omdat hij zó goed bevalt dat je vismaat akuut aanbiedt om hem van je te kopen en hij er de rest van de vistrip mee blijft doorvissen. Zo gaan die dingen. En dat samen-delen-principe kan zelfs zo ver gaan dat je een hengel uitleent aan een vismaat... waarvan de lijn al strak staat... en de haak vast zit aan een hele beste vis, die hij er gratis bij krijgt. Ja, aan boord van een boot ben je echt 'samen'.  Dat saamhorigheids gevoel merk je vooral als er veel vis wordt gevangen, want terwijl de ene bezig is met het landen van een vis... zit de andere alweer te drillen... en heeft de derde zojuist aangeslagen. Dan ga je sámen uit je dak en dat is het allerleukst.

Toen leek het even alsof alles perfekt was, maar dat was zoals gewoonlijk slechts bedrog. Jeroen zat namelijk overdwars in de boot, waardoor de achterkant van zijn hengel eigenlijk te lang was en die zat vreselijk in de weg. Dus wat denk je? Diezelfde avond staat 'ie met een ijzerzaag het achtereind van zijn hengel af te zagen! De volgende dag zat 'ie met een big smile te genieten van een nu-eindelijk-perfekte hengel. Moetkunnen.  Het doet er niet toe welk merk het is, zolang het maar handig en functioneel is. Hij had ook een molen die vastliep doordat er een plens zeewater overheen gutste, maar die kon hij nog aan de praat krijgen met een paar druppels olie, dus dat was uiteindelijk no problem.

Maar... wat voor ons wèl een groot probleem had kunnen worden... was... een simpele drijver van een kreeftenkooi. Die had bijna onze moderne hi-tech buitenboordmotor uitgeschakeld. Serieus, we hadden bijna hulpeloos op zee rondgedobberd door een doodgewoon stukkie touw. We hadden namelijk niet gezien dat er een boei(tje) op het water dreef waar een kreeftenkooi aan zat... en opeens begon de motor te hakkelen en te stotteren... Er zat een nylon touw om de schroef gewikkeld. Oeps. Foutje. Alle vier niet gezien. Kangebeuren. Gelukkig konden we (deze keer) met wat handig gefrunnik het touw weer loskrijgen, maar dat akkefietje had voor hetzelfde geld heel anders kunnen aflopen. Aan lager wal ligt het vol met scherpe rotsen en daar wil je met de boot niet tegen te pletter slaan. Nee, met de zee valt niet te spotten. 

Later in de week hadden we nog een riskante situatie door de harde wind, waarbij de golven op een gegeven moment zó hoog werden dat ik als schipper moest besluiten om rechtsomkeert te maken, terwijl we eigenlijk nog wilden doorvissen. Op zee moet je echt niet teveel risiko nemen. Veel te linke soep. Better safe than sorry. Dan maar een tikkie terug en aanpassen aan de omstandigheden. Respekt voor de grootsheid van de zee.  Amen.

's Avonds bij het eten konden we voor de tweede keer genieten van de gebakken scharren die vandaag onze hengels hadden kromgetrokken en met een goed glas wijn en/of een borrel op de bank sloten we de dag af. Toen ik rond middernacht nog even een luchtje ging scheppen was de wind eindelijk gaan liggen en de vooruitzichten voor morgen zijn gunstig.Nu eerst een nachtje slapen ... en dan gaan we weer vissen.  Joepie !