De Catana Shaking Trout competition 2013
Tekst/flyer: Christian van Hedel
Foto’s: Hendrik Hamstra
De vraag was: Wie wordt de Shaking Trout kampioen van 2013? En 23 maart 2013 was het dan eindelijk zover, de competition waarbij de meest besproken forelhengel van de afgelopen twee jaar op de proef werd gesteld. De Catana Shaking Trout hengel van Shimano. Iedereen die in het bezit was van zo’n hengel mocht mee doen.
Alleen met een Catana Shaking Trout hengel mocht men die dag vissen. Dus qua hengel was iedereen gelijk, alhoewel je er twee types in heb, de I en de II. Het verschil zit hem in het werpgewicht. De I heeft een werpgewicht tot 3 gram en de II tot 5 gram.
Ondanks het winterse weer, met noord-oost windkracht 4 a 5 en temperaturen van net boven het vriespunt, met een gevoelstemperatuur van rond de -12 was het toch een volle bak. Er was plaats voor maar liefst 50 forelvissers. Deze hadden zich dan ook allen ingeschreven, enkelen werden geweigerd omdat het vol was. De competition werd gehouden bij forellenvisvijvers De Berenkuil in Putten. Om 12.00 uur ging de loting van start voor de visstekken.
Om 13.00 uur ging men van start met de competition.
Het was een geweldig gezicht dat iedereen aan de vijver klaar stond met dezelfde hengels. Sommige hadden meerdere Shaking Trouts bij dit als reserve, of met andere montages, om zo snel van technieken te kunnen wisselen, mocht de forel zich elders bevinden dan men verwacht had. Bij het forelvissen is het vrij normaal dat de vissers bij de wedstrijden meerdere hengels achter zich heeft staan, opgetuigd en al, maar wel zonder aas, want dat is niet toegestaan.
Uit Duitsland, België en natuurlijk ook uit Nederland kwamen de Shaking Trout vissers. Zowel onbekende als zeer bekende forelvissers deden mee. De één viste zonder dobber, de ander met. De één gebruikte de tremarella techniek (ritmisch schudden van de hengeltop) de ander de shaking techniek (af en toe een klein rukje aan de hengel), weer een ander sleepte zijn aas binnen en enkelen probeerde het met dit weer op de statische manier.
Het mooie was dat overal aan de vijver toch wel vis gevangen werd. Soms heb je een dag erbij dat het erg stek gevoelig is, de vis ligt dan in een school op één plaats en blijft daar liggen. Heb je dan zo’n stek, dan moet je in de 20 minuten, want zolang duurde elke ronde, zoveel mogelijk forel vangen. Deze dag was het beslist niet zo en de vis trok rond. Door de harde wind was het wateroppervlakte erg ruw, waardoor je de vis niet kon spotten.
Concentratie op en top!
Om 13.00 uur klonk de startsein. Rechts van mij een Belgische visser en links van mij een Duitse visser. In de eerste paar worpen moet je eigenlijk al hebben kunnen pijlen hoe diep de forel zich bevindt. Mijn buurman Daniël Weinbach (een van de bekendste Duitse tremarella vissers) begon met enkel een loodje van 2 of 3 gram de bodem af te vissen.
Hij ving ook al snel enkele vissen. Ik viste met een dobber met een glas gewichtje van 2 gram op een diepte van ongeveer 50 cm tot 1 meter. Ook ik ving bijna direct na de start een forel, daarna gebeurde er even niets bij mij en net toen ik de dobber dieper wilde gaan zetten kreeg ik weer een aanbeet en ook deze forel kon ik landen. Ik besloot om de diepte toch maar niet aan te passen.
Even later zag ik dat de vangsten van Daniël Weinbach iets afnam en ook hij stapte over op een dobber montage. Met zulke wind is bijna niet te vissen op gevoel met een soepele hengel. Een dobber montage geeft dan de uitkomst, om de eerste beetregistratie toch op te merken.
Met de koude guren wind was het zonnetje verademing.
De competition bestond uit 8 rondes van 20 minuten. In elke eerste 4 rondes ving ik forellen, ook bij mijn Duitse buurman ging het redelijk goed. Na de vierde ronde hadden we even een pauze. In deze pauze kan je dan in de kantine/cafetaria even opwarmen en bijkomen, ook kan je dan ervoor kiezen om je vistuig te controleren en eventueel de montage aan te passen.
Eveneens wordt er natuurlijk de balans opgemaakt, door effe te checken bij de mede vissers wat hun vangsten zijn. Ik had in de eerste helft van de wedstrijd 12 forellen kunnen vangen. De meeste hadden er 2 of drie, enkele hadden er 6 en nog minder hadden er een paar meer.
Daniël Weinbach had er 10 en dat was helemaal niet slecht voor iemand die nooit met deze hengel heeft gevist. Daar kan je dan ook wel gelijk zijn kwaliteiten vanaf leiden. Hij vist normaal met tremarella hengels die een stuk stugger zijn, maar vooral langer dan 2.7meter, namelijk 3.9 or zelfs langer. Hij had speciaal voor deze wedstrijd dan ook twee hengels aangeschaft.
Het moment van wegen.
Na de pauze gingen we van start met de vijfde ronden ofwel de tweede helft. In de rondes na de pauze werd aanzienlijk minder vis gevangen. Je moest je volledig concentreren op een aanbeet en dat viel niet altijd mee met deze soepele hengels in zulke harde wind. Als je geluk had kon je 1 of 2 forellen per ronde vangen. Op zich wel weer een flinke uitdaging.
Winnaar van 2013!!
Ervaring en expertise op het gebied van forelvissen is met zulke omstandigheden zeker een pre. Na de laatste ronde werden alle vangsten geteld en gewogen. Ondanks ik na de pauze maar 3 forellen had gevangen, had ik de toch meeste forellen weten te vangen. Hierdoor kreeg ik de titel; Shaking Trout kampioen van 2013. Tweede plaats met 13 vissen was voor David Moolenaar en de derde plaatsmet ook 13 vissen was voor Frans van der Meer.
Er waren 5 vissers met 13 forellen, hierbij is het gewicht dan bepalend voor de uiteindelijke uitslag. Ook ging er nog een mooie beker naar de beste vrouwelijke forelvisser Louise Karjasemita en één naar de beste jeugd forelvisser Nico Brosda.
Vis haken met de Shaking Trout
Na de wedstrijd hoorde ik, dat veel vissers veel forel hadden verloren doordat ze veel mis hadden geslagen. Ik zelf had echter geen enkele keer mis geslagen, sterker nog; ik had deze competition helemaal niet aangeslagen met de hengel. De Catana Shaking Trout is een hengel die al het werk zelf kan doen. Je moet de hengel voor jou laten werken.
Als het ware haakt de vis zich zelf, bij het juiste gebruik van de hengel. Dat doe je als volgt: Tijdens het binnen draaien van het aas, houd je de hengel haaks op de hoofdlijn dat je binnen draait. Als je tijdens het binnen draaien (of je nu met of zonder dobber vist maakt niet uit) een eerste aanbeet registreert, dan wijs je snel met de hengel richting de vis, hierdoor geef je de vis wat vrije lijn, zodat er totaal geen weerstand door de vis wordt opgemerkt.
De catana hengel is goed aan de tand gevoeld.
Na enkele seconden breng je heel voorzichtig de hengel weer naar zijn oorspronkelijke stand, dus weer haaks op de hoofdlijn, hierdoor bouw je voorzichtig spanning op de lijn. Je ziet en voelt tikken op de hengel. De tikken worden steeds heftiger en op een gegeven moment buigt de gehele hengel door, dit is het moment dat de vis zich vast heeft gehaakt en je kan beginnen met binnen draaien, dus aanslaan is overbodig en misslaan behoort tot verleden tijd.
Door de soepele hengel is het forelvissen een geweldige sport geworden, zelfs bij een klein forelletje buigt de gehele hengel, maar grote zalmen kan je hier ook perfect mee uitdrillen.
Uiteindelijk was het een bere-gezellige dag geworden, maar zeker ook erg spannend. Hierbij wil ik dan ook alle deelnemers bedanken, maar ook de organisatoren: Shimano en Hendrik Hamstra van de forellenvisvijvers De Berenkuil voor deze geweldige dag.
Christian van Hedel
Tekst/flyer Christian van Hedel
Foto’s Hendrik Hamstra
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
