Ik heb een heel productief “verticaal einde-jaars-seizoen” achter de rug. Overal waar ik ging viste ik in de dubbel cijfers, met soms erg ruime pieken in aantallen. Daar ik graag eens ander shads monteer, ook als het goed gaat, waren een aantal zaken die opvallend terugkeerden.
Ik ga zo een paar zaken in verhalen gieten. Je kunt eventueel met mijn ondervindingen voordeel doen. Anderen kunnen zich weer uitleven in negatieve opmerkingen op de sociale media, dat het allemaal verkoops-praat is, en die zijn dan lekker hip bezig en aan u de keuze. Natuurlijk zullen er bepaalde merken wat meer aan bod komen. Ik geraak aan sommige merken kunstaas gemakkelijker in de plaatselijke winkels, dan aan andere. Als auteur krijg ik bovendien hier en daar dan wel eens een shadje toegestoken, normaal dacht ik, dat ik er dan ook mee vis. Gelukkig krijg ik van meerdere merken, en ik benadruk hier nog eens dat ik nooit wil liegen over de bevindingen ermee. Van sommige items die ik kreeg en testte lees je nooit iets, gewoon omdat ze mij niet goed vielen.
Roosje
Van mijn “Roosje” en de “onsterfelijke” kon je al eerder wat bevindingen lezen. Een ander dat mij alvast ook prima beviel, is dit wat ik in het najaar voor het eerst uittestte. Het is er één met een krulstaartje, wat in de oervorm een twister was.
Een evolutie uit wat oorspronkelijk de twistervorm was
Ik heb altijd graag met een twister gevist. In mijn jeugd gewoon al omdat er niets anders was. Later nog veel omdat hij zo goed ving. Ik viste al meerdere dagen met 2 man in de boot waarbij de twister beter ving dan diverse andere shadvormen. Toch geraakt dit prima aasje steeds minder aan mijn speld; want ja, iets anders eens proberen zal wel bij vele kunstaasvissers in de genen gegoten zijn. Ik merkte dit twisterstaartvormig aasje met de naam “Minnow Grub” van Rapture voor het eerst op dit najaar, en het leek me wel weer eens tijd om met een ‘twisterachtige’ aan de slag te gaan. Net voor de winter is de actie van dit soort kunstaas niet te uitbundig in vergelijking met deze van vele schoepstaartjes, maar toch nog meer “wervelingenopwekkend” dan een v-staart-shad. Ik had er echt wel zin in. Een grote plas stond op mijn programma, en al moest ik daarvoor een kleine 3uur rijden, het zou de moeite waard moeten zijn. Om er al bij het ochtendgloren te geraken, zal mijn wekker extra vroeg weerklinken.
Het aanlokkelijke beeld van uit mijn vissersdroom.
De dag er voor alle batterijen geladen, en ’s avond snel even checken als alles naar behoren werkt. De Float Plus / check; de voetverwarmers / check; de dieptemeter/ oei die weigert dienst. Ai, misschien verkeerd gekoppeld, snel even nazien. Wat ik ook probeerde, het apparaat wilde niet opstarten. Wreed slecht nieuws dus , want de voor morgen voorziene plas heeft op sommige plaatsen een wel erg snel diepteverloop, en daar zitten vertikalen zonder echolood, zou de vangsten er serieus laten bij inschieten.
Eentje vanop het scherpe talud aan de rand
Er waren weinig tot geen opties om dit nog opgelost te krijgen. Winkels al gesloten, en de verkoper daarover opbellen leek me ook geen optie. Hoe kan je nu uitleggen aan de telefoon wat er verkeerd loopt met een elektrisch apparaat? Iemand met verstand van elektronica leek me wel nog een mogelijkheid, maar wie dan, op dit uur??? Dan schoot me een onlangs ontvangen Whatsapp bericht te binnen van een kameraad, die zijn boot had laten voorzien van nieuwe elektrische leidingen, en daarover erg lovend was. Hoe heette dat bedrijf nu ook al weer? Het had iets te maken met apen, herinner ik me. Snel even terug gescrold in de berichten. Ja, daar staat het: de “boat monkeys”.
Ik zoek hun gegevens op, en bel hen, enigszins met een bang hartje, want het is al dik buiten de kantooruren. Om een lang verhaal kort te maken, ik mocht bij hen nog langs, want ze waren toch nog aan een boot bezig. De ene man bleek een specialist elektronica te zijn, en na allerhande tests vond hij de oorzaak: de lithiumbatterij zelf. Die had het om de één of andere reden opgegeven.
Dus ‘dag met het handje’ aan de prima visdag in het vooruitzicht! Al zou ik zeker wel wat vis vangen, het zou zonder mijn sonarapparaat zeker niet optimaal worden. De mannen lazen de ontgoocheling af van mijn gezicht. Erg vlot kwam van hen het voorstel om één van hun batterijen te gebruiken. Een erg duur item uit de wereld van de speedraces met drones. Dat vond ik meer dan welwillend, een klantvriendelijkheid die een mens in deze moderne tijden niet echt meer verwacht. Met veel sympathie plaats ik hier dan ook graag een link naar hun bedrijf. https://www.boatmonkeys.be/
Erg opgelucht reed ik die avond naar huis. Als ik de nacht nadien terug naar huis reed, was ik nog gelukkiger. De vangst was uitstekend geweest, en dat was zeker dankzij de batterij. De vissen lagen echt enkel op de 8 meterlijn, en als ik die niet telkens weer had kunnen opzoeken zou het veel minder zijn geweest. Op die diepte bleken ze echt wel gretig, en erg vele malen moest ik de Minnow Grub van diep in de bek onthaken. Voor mij een bewijs dat ze het aasje echt wel als een lekkere hap aanzagen.
Weer diep in de bek
De snoekbaarzen kwamen in alle formaten, dat vind ik het leukste. Het gaf me een goed gevoel dat ook de kleine vissen niet vies waren van deze toch niet zo mini-hap. Daar de grootte van de vis voor mij minder van belang is, vind ik belangrijk dat ook de kleintjes willen toehappen.
Ook de kleintjes slurpten hem naar binnen.
Dit diep inhaleren heeft echter wel een nadeel. De krulstaart wordt er door beschadigd. Ik heb ondertussen al een aantal van deze Grubs versleten, en de eerste kwetsuren komen altijd op ongeveer dezelfde plaats tevoorschijn. Net na het rechte stukje van de staart verschijnt dan een sneetje. Gelukkig wil dit niet zeggen dat dit na de volgende vis al helemaal naar de Filistijnen is. Met zo een gescheurde staart vang ik vaak nog vele vissen.
Al wat ingescheurd
Bovendien ving deze winter dit shadje ook nog zonder die laatste krul. Ik testte het namelijk eens uit, gewoon uit nieuwsgierigheid, (of moet die nieuws uit het laatste woord gewoon weggelaten worden? De denkwijze hierachter was dit: als pintails en slugs het in koud water goed doen, waarom zou deze bijna staartloze Grub dan geen kans maken? De eerste vangst er mee was een baars. De enige baars tot dat moment die dag. Iets wat me enigszins wat bevreemde, want bij baars mag het normaal wel wat meer uitbundig aan toe gaan.
Minder verwacht
Na wat snoekbaarzen ving ik nog een grotere baars, en dat zouden de 2 enige zijn van die sessie. Ik geraakte even na de tweede baars die “staartloze” helaas kwijt aan de stenen. Van ‘een verse,’ de twisterstaart afknippen voor de test, leek me net even te ver te gaan.
De laatste baars van die sessie.
Qua kleuren heb ik te weinig ervaring om mij uit te spreken. Er zitten 8 stuks in een verpakking, en ze hadden ze maar in 2 kleuren, dus ik kon een tijdje voort. De verpakking met de groen-grijze versie ben ik erg snel ergens in het donker verloren, toen ik door een ruig gebied terug liep van een sessie op een ver verscholen plas. De paar keren dat ik beide kleuren tegen over elkaar kon vissen, was er geen verschil in snelheid van aanbeten.
De groengrijze doet het even goed.
Op een water met nogal wat hengeldruk scoort deze twistervariant een stuk beter dan mijn standaard shads. Ik denk dat dit gewoon te verklaren is doordat dit aas wel erg anders is dan de regulier daar gebruikte soorten. Dat het komt vanwege de kartels in de staart zoals de productaanmelding dit beschrijft, lijkt me misschien wat ver gezocht, al ben ik daar niet zeker van. De zijlijn van een vis mogen we echt niet onderschatten. Zo las ik ooit in een wetenschappelijk stukje dat een pos een watervlo zelfzeker kan grijpen als die in het pikdonker 15cm achter deze vis hangt; puur op dat beetje trilling dat die watervlo maakt! Geen wonder dus dat een snoekbaars dit aas ook weet te vinden als de vaart beigebruin is van de regen, en een doorzicht heeft van amper 5cm.
Bruin water met amper doorzicht
Een ander ondervonden voordeel is, dat deze twisterachtige prima de bodem houdt. Hij behoeft wat minder loodgewicht dan een schoepstaartje. Daarom gebruik ik hem ook graag op stukken waar het stevig stroomt, bvb waar een beek of rivier uitmond in een groter water. Je weet wel dat soort stekken waar je zonder motortje op de bellyboat nooit kunt blijven liggen. Snoekbaars en baars liggen daar graag op de loer, en dan zeker als er obstakels of geultjes zijn in de bodem, om achter te liggen. De beten zijn dan lekker hard, en de drils hevig vanwege die stromingen.
Uit de volle stroming van een monding
Een euvel(tje) aan dit aasje is dan weer dat je zeker na elke aanbeet best eens nagaat als je staart nog goed zit. Hmm, je kunt die laatste zin wel behoorlijk verkeerd lezen, maar het gaat nog steeds over de Minnow Grub. Net zoals andere twistervormen wil de soepele staart nog wel eens op de haakpunt geprikt zitten nadat je een aanbeet hebt gemist. Het geeft je de zekerheid dat het tikje waarop je mis sloeg wel degelijk van een vis kwam, en dat je misschien nog voor een herkansing kan gaan. Vis je gewoon door, dan schat ik uw kansen niet erg hoog meer in. Al zou een mens eigenlijk ook dit eens moeten uitproberen. De waterverplaatsing moet meer dan behoorlijk zijn, als de staart haaks op de waterkolom, boven de bodem wordt aangeboden.
100% zeker een gemiste aanbeet.
De soepele staart heeft dan wel weer het voordeel dat hij heel gemakkelijk dubbel plooit als de zuigbeweging van de vissenbek op gang komt. Dat zal wel de reden zijn waarom zo dikwijls de onthaaktang moet worden opgediept. De nood aan een extra dregje achterop is er zeker niet bij, in tegendeel.
Echt geen extra dregje nodig.
Nee, dat dit aasje in mijn tackle box te vinden is, heeft de roofvissen geen voordeel gedaan. Zelf vind ik er lekker mee op vooruit te zijn gegaan. Het heeft me al een paar keer lekker doen glimlachen in mijn buikbootje. Al vind ik dat dit snoekbaarsje ook best wel een grijns op zijn snoetje heeft. Gelukkig dat hij het “krulstaartje” te pakken kon krijgen????
Grijnst dit snoekbaarsje nu een beetje?
Bart Debaes
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
