De Allrounder deel 7
Silverdropshotten met de kids
Door Bart Debaes
Het is stukken kouder dan het weerbericht had voorspeld als we opstaan. Door het raam zie ik dat alles wit ligt van de vorst. Er staat ook een dichte mist, en die zal de gevoelstemperatuur niet hoger maken. Had ik nu niet afgesproken met Peter en zijn zoon Mats, dan zou ik de visdag zeker een stuk later starten.
Er wordt namelijk wel zon en 8° voorspeld, en dit zou het vissen, zeker voor onze jonge zonen, een stuk aangenamer maken.
We waren al een tijd langer op zoek naar een geschikte datum om hen eens te laten kennis maken met het silverdropshotten in ons riviertje. Het is nu vakantie en het waterpeil van het, door ons aan te vallen regengevoelig water, staat perfect.
Vorige woensdag was ik er ook al. Ik wou mijn nieuwe ultralichte hengel ten volle testen en dat was prima gelukt. Deze micro-shooter van Spro had ik opgemerkt op de beurs in Utrecht. Ik was er meteen behoorlijk wild van.
Daar ik echter al een redelijk aantal dropshothengels heb, leek het me verstandiger om die wildheid wat te laten rusten. De hengel bleef me echter achtervolgen, en ik mocht voor mijn nieuwjaar toch iets kiezen van vrouw, dus…..
De hengel voldeed volledig aan mijn verwachtingen. Vanwege zijn vlot buigende bovendeel kan ik hiermee zeker met 10/00 mm aan de slag.
Vlot buigend topdeel.
Ook kleinere visjes laten deze hengel al dansen tijdens de dril. Het fijne topje geeft perfect de bewegingen onder water door. Daar komt nog bij dat het ook nog eens in de hand zeer gevoelig blijft. Ik bedoel hiermee dat je ook nog eens de beten voelt doorkomen in het handvat.
Bij zowat alle hengels die ik eerder al ter hand nam, en waarbij het topje zeer gemakkelijk veert, wordt door die veerkracht het gevoel in het handvat weg geabsorbeerd. Dit is dus niet het geval bij deze hengel.
Soms leek het wel dat hij ‘te’ gevoelig was omdat het water hier en daar wat teveel stroomde. Die stroming nam mijn lichte gewichtje wel eens mee, en in het begin sloeg ik vaak een gat in de lucht, omdat ik dacht een beet te hebben gezien.
Het was dus een beetje aanpassen, maar dat resulteerde nadien in een zeer productieve namiddag. Zeker als de stroming er ten volle in kwam, en de vaste stokvissers stilvielen, liep het als een trein.
Een paar van die 'stilvallers' kwamen zelfs kijken met wat voor een 'geheim aas' ik bezig was, dat ik zo maar bleef vangen. Dat mijn maden wel werden genomen lag volgens mij enkel aan het feit dat ze rustiger, en dichter tegen de bodem konden worden gepresenteerd.
Het waren steeds de stroomopwaarts ingezette worpen die vis opleverden. Stroomafwaarts was het stukken minder. Ik blijf me er over verbazen dat dit per dag zoveel kan verschillen.
Tot nu toe vond ik nog niet echt de reden waarom het de ene dag beter tegenstrooms en andere dagen met stroom mee is die het meest vis levert. De vaste stokkers waren, na de nodige uitleg van me, allemaal van plan om die vreemde visserij binnenkort ook eens te gaan proberen.
Ik moest stoppen na een dikke twee uur en had toen 79 stuks op de teller. Er zaten een behoorlijk aantal mooie voorns en bleien tussen, dus ik hoopte vandaag op een perfect vervolg op die dag.
Dichte mist versierde een winters spinnenweb.
De dichte mist zorgt ervoor dat we elkaar niet direct aan het water vonden. Daar Peter vanuit Gent moest komen, en de mist wel heel dik was, vermoedde ik een langere reistijd dan voorzien. De wachttijd volpraten met een bevriende vliegvisser deed de klok sneller tikken. Het bleek hier gisteren voor hem in het warme zonnetje, een uitstekende voorndag te zijn geweest.
Na een zoekend telefoontje kom ik aan de weet dat Peter echter al aan het vissen is. In het eerste half uur hebben ze al een viertal bleien weten te verschalken. Ze zijn daar mee best tevreden, maar ik vermoed dat we meer vis zullen vangen een stukje verderop. Direct na de aankomst weet ik de eerste vissen al te vangen.
Direct al in de vis.
Er zit duidelijk minder stroming dan vorige keer, en misschien is dat de reden waarom de beten veel zachter zijn dan vorige keer. Spek voor de bek van de micro-shooter dus, en hij demonstreert dit ten volle.
Bij het vangen van een wat groter exemplaar haal ik de camera boven. Ik weet van mezelf dat ik in het heilige vuur van het vissen te vaak er niet zal aan denken om een kiekje te nemen.
Een wat groter exemplaar.
Ik haak een vis die wil nagaan hoe diep mijn witte hengel kan veren. Waarschijnlijk werd hij buiten de bek gehaakt, want na wat spurtjes schiet hij los. Al gauw heeft iedereen vis, maar de mindere stroming zorgt er ook voor dat je minder vis kunt vangen op dezelfde stek.
Ze lijken daar beneden sneller gestoord als er iemand onder hen wordt naar boven gedirigeerd. Regelmatig je loodje een andere richting uitsturen is de oplossing. Tussen de voorns en bleien door weet Dries een baarsje te vangen. Dit is een soort die hier eerder wat zeldzaam is, dus die mag op de foto.
Een zeldzaam baarsje mag op foto.
Hetzelfde geldt voor het posje die zich aan de maden vergrijpt. Mats kent dit vreemde visje niet, en vindt het maar een wat raar ding. Hij vangt zeker al zo graag nu en dan een mooie blei.
Mats met één van zijn eerste vissen.
Gelukkig hebben we een droge handdoek voorzien. Na elke vangst je handen eens goed droogwrijven zorgt ervoor dat je het makkelijker kunt volhouden. Toch kunnen de kinderhanden wat extra warmte gebruiken.
Als zoon Dries rond de middag het echt te koud krijgt, besluit ik de boterhammen in de auto daar te laten en een warme hap in de buurt te gaan zoeken. De hete kop soep en de spaghetti achteraf geven ons veel extra energie. Als we terug buiten stappen lijkt het ons veel warmer geworden.
Samen hadden we reeds 33 stuks gevangen, maar Dries is na het opwarmen optimistisch, en wil zeker doorgaan naar 100 stuks. Peter en Mats vinden we niet direct terug langs het water, maar ze zijn ondertussen mans genoeg om hun deel vissen alleen te vangen.
We doen een paar stekken aan, die normaal goed zijn voor wat grotere exemplaren. Overal vangen we wel vis, maar het blijven meestal vissen tussen de 14 en 18 centimeter. Zeker niets mis mee, maar een mens vergelijkt o zo graag met de vroegere dagen, en hier zijn we wel grotere vis gewoon.
Als ik op een gegeven moment een nieuwe haak moet aanzetten, geef ik de micro-shooter door aan mijn zoon; ik zal hem niet meer terugkrijgen vandaag. Daar waar Dries normaal ten volle kiest voor de Red Predator gaat hij nu overstag voor de nieuwe stok.
Omdat hij dan ook nog eens prima begint te vangen geeft hij dat op als reden waarom ik deze voormiddag zoveel meer ving dan hij. Als ik de Arca hengel weer in orde heb blijkt het toch niet helemaal daar aan te liggen. Al geef ik toe dat je net wat scherper moet staan om ook de zachtste beten hierop te herkennen.
Ze komen niet trager op de Arca hengel.
Dries verliest op een geven moment een veertiger blei. Wat later mag hij er één drillen die een stuk kleiner, maar voorlopig toch de grootste vis is van de dag. De vis is net te groot om hem vlot te kunnen landen, en na een derde mislukte poging gaat ook die er af. Tja, als het schepnet nu niet in de wagen had gelegen…….
Net voor hij er af gaat.
Er komt een telefoontje van Peter. Hij is op een stek gebotst waar het wemelt van de baarsjes, dus we gaan even kijken. Van op de overkant zien we vader en zoon constant visjes vangen.
En weer één voor Mats.
Om zijn vangstplezier nog wat op te krikken is Peter overgeschakeld op een miniloodkopje met een Agitado shadje op. Dit door Bright Baits ontwikkelde miniaasje leverde me deze winter al honderden stuks baars op, en demonstreert ook hier zijn vangkracht.
Als Peter ook nog eens een made op de haak prikt gaat het supersnel. Let wel op: het vissen zelf moet supertraag gaan om te lukken. De sprongetjes die het shadje mag maken zijn echt minimaal, een aantal millimeters per keer, met telkens een tussenstop van een paar seconden.
Dat traag peuteren is iets waar zijn zoon nog wat te weinig gevoel en geduld voor heeft, dus het verschil in vangen is zeer groot.
Super deze namiddag: een agitadoshadje.
Vreemd dat zoveel baars hier in dit hoekje is samengeschoold. Dit baarsleger heeft een stek ingenomen van slechts vijf meter lang. Daarnaast zijn de beten heel wat minder. Ook in de breedte gaat het maar over de eerste twee meter van de oever.
Als ik wat verder uit de kant vis, is het weer allemaal voorn en blei dat de klok slaat. Vooral tegen de overkant, tegen de muur waar nu de zon opstaat, is het “vollen bak”. Ik vis, zoals wel vaker, met twee haken vis om uit te zoeken op welke diepte de vis best bijt.
In de berg vis aan de overkant vang ik nu regelmatig een doublé. De wat kleinere vissen scholen duidelijk in soort door elkaar, want ik vang zowel een dubbel van voorn of blei als gemengde dubbels. Zo komt een voorn/blei binnen, en dichterbij ook soms een samenstelling met baarsjes.
Nu en dan komt een doublé binnen.
Het gaat nu zeer snel. Als Mats tussenin eens onze teller nakijkt ziet hij een getal boven de honderd staan. “Wij hebben dat ook al, hé pa?”, is zijn repliek. We kunnen dit zeker beamen, want “pa” plukt ze best wel snel. Een paar keren lukt het om een handgrote baars te haken, maar ze raken nooit voor de lens. Ook hier komt een posje tussendoor op zijn shad-made opzet.
Een posje ter afwisseling.
De zon trekt opnieuw een wolkendeken voor zich, voor de nacht. Hierdoor koelt het snel af, al is het pas vier uur. De steeds maar natte handen beginnen weer wat meer te verkrampen. Mijn vismaat moet naar huis, er staan voor hem nog zaken op stapel.
Zelf gaan we nog een half uurtje door. Als we de zoveelste haak verspelen aan een onderwater obstakel zien we dat als sein om te stoppen. Snel nog een laatste, en dan stoppen we.
Zo ziet nummer 134 er uit.
Met 134 stuks op de teller kunnen we zeker niet zeggen dat we vandaag tekort vingen. Toch zijn we blijkbaar iets misgelopen. Als ik op de terugweg met een andere bevriende vliegvisser nog een “hoe-was-de-visdag-praatje” begin, kom ik te weten dat op onze eerste stekken van deze morgen vele grote voorns werden gevangen.
Dit gebeurde weliswaar met de vlieg, maar kenbaar was de zonneschijn het teken voor die grotere vissen om eens goed te gaan azen. Met het verdwijnen van die zon waren het al snel weer de kleinere voorns die beten.
Vreemd toch wat voor effect sommige natuurelementen op de onderwaterbewoners hebben. Morgen geven ze nog meer zon dan vandaag. Misschien kan ik het dan regelen, dat ik snel even met de vlieg………
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
