De Allrounder deel 27
Teveel vis
Door Bart Debaes
En je raadt het, telkens als je net je aas verlegd hebt, komt er net op die plaats een paar lippen naar boven om te slurpen. Het werkt een beetje frustrerend, maar aan de andere kant, blijft het wel extra spannend op die manier.
Met een vlok zie ik dat wegvreten minder gebeuren, maar aan mijn dobbertje te zien, zijn ze daar beneden even gretig. Dan schiet het drijfding weg. Ik sla aan, maar voel geen weerstand. Hé, vreemd mijn vlok hangt er nog aan.
Of nee, wat is dat??? Ik heb een blauwbandgrondel gespietst!! Och, hoe zielig, deze zal het niet overleven. Zie je wel dat hier teveel vis zit!!!!
Hoe zielig voor dat visje
Na voor de zoveelste maal mijn korstje weg geknibbeld te zien worden, houd ik het voor die aassoort gezien. Ik monteer een baitbandje, van die handige met een groot en een klein stukje rubber. In dat kleinste gaat je haak, in het grotere het aas. Daarmee ga ik aan de slag met kattenbrokjes.
Gemonteerde kattenbrok
De tientallen bekjes die dit aanvallen hebben toch wat meer moeite ermee, maar ze vinden het zeker lekker!! Na een tijdje is het drijvend vermogen van de brok teveel verminderd om ook mijn haak vlottend te houden.
Het geheel zinkt, en gelijk staat mijn pennetje weer te dansen op het ritme van de zabbelaars. Vlakbij zit een gretige giebel. Ik wil per sé de aanbeet ‘zien’, en daarom houd ik mijn kattenbrokje aan een gestrekte lijn net op het wateroppervlak. De giebel nadert, en nadert, nog 30cm en dan kan hij…… Plots voel ik een tik op de hengel. In een vertikaal - automatisme sla ik aan.
Een andere giebel snapte met een snelle opstijging het brokje uit de waterspiegel, en gaat er gelijk mee van door. De eerste halve seconde weet ik niet wat er gebeurt, maar nu vind ik het gebeuren wel machtig! De vis roetsjt in de oppervlakte, en levert spetterend spektakel. Na het meten roep ik 34cm naar mijn jongste, dus ik heb voorlopig de grootste van de avond!
Even zie ik zijn gezicht wat bedrukken, tot ik roep:”Grapje, 30cm”. Gelijk klaart hij weer wat op. Mijn volgende giebel is dan wel 34cm, wat eerst natuurlijk niet ten volle wordt geloofd door mijn nakomeling.
Voorlopig de grootste giebel
De volgende beet, op een gezonken kattenbrok, levert me letterlijk een schub op. De dril startte supersnel, maar duurde niet lang. Nog een bewijs van “teveel vis”? Verderop tegen de plomp aan zag ik al meerdere keren op twee plaatsen giebellipjes boven komen. Ze lijken wat lichtschuw, want komen nooit van onder de bladeren uit. Hm, dat zullen wel slimmeriken zijn, dus een extra reden tot vangstpogingen van mijnentwege.
Behoedzaam leg ik mijn hapje tot tegen de bladeren, met mijn bolo is dat echt wel een fluitje van een cent. Een gele buik komt zachtjes opstijgen, en blijft onder het brokje hangen. Na inspectie wordt beslist om niet toe te happen. Zie je wel: een slimmerik. Zachtjes hef ik op, en leg het in de volgende opening tussen twee plompbladen.
Na een tijdje gaat één van die groene lappen omhoog, en met een luide smak verdwijnt de hap. De lippen die ik in een flits zag waren niet van een giebel, maar duidelijk van karper! Ik reageer snel, maar heb nog te weinig voeling met mijn nieuwe hengel. Een bolo geeft namelijk veel mee dan een karperhengel, en daardoor krijgt de vis veel meer ruimte dan wat goed voor ons is.
Opnieuw vecht ik met onsympathiek dansende leliebladeren. Dit keer duurt het niet lang voor de lijn terugveert, de haak is verdwenen. Pot Jan en dorie, dat overkomt me normaal niet meer zo gauw, en nu al twee keren op één avond. Om te presenteren is een bolognesehengel echt top, maar ik zal er aan moeten wennen om gelijk meer kracht te zetten bij de aanvang van een karperdril.
Dan hoor ik gespetter van de andere kant van het plantenbed. Dries is in gevecht met de grootste van de avond. Het is een mooi gekleurde vis, dus die mag op het plaatje.
Mooi gekleurde schubkarper
Zijn truc om de kleintjes wat te snel af te zijn, was om te vissen met een uitgedroogd stukje oud brood in de baitband. Met het wegpeuzelen hadden de blauwtjes nu veel meer problemen. Zo kregen de grotere vissen meer kansen. Slimme jongen, die Dries!
Ik besluit om ondertussen wat verder van de planten af te vissen. Het levert me nog een giebel en nog een gespietste blauwband op. Ook Dries heeft wat later hetzelfde voor; zie je wel dat hier teveel vis zit. Ik wil toch eens nagaan als ik ze zou kunnen scheppen. Netjes boven het in het water liggend net gooi ik wat aas. Snel hangt er een bal vis tegen aan. Met één schepbeweging krijg ik de “gevangen-vis-teller” met een hoop klikjes vooruit.
Zie je wel dat hier echt (te) veel vis zit
Op aantallen ben ik dan toch de winnaar grap ik. “Je mag ze hebben, ik heb lekker de grootste”, komt als antwoord. Het is al bijna donker als we de hengels aftuigen. De volle maan vraagt nog om een laatste klik van de camera.
De afsluitklik
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
