We hebben ondertussen al aardig wat stappen in de benen, en de magen beginnen te trekken. De vangst is tot nu toe mager. Erg los zijn ze niet.
Ook de spreuk:’ onder de bruggen liggen de dikke ruggen’, gaat vandaag niet op. Ik peuter de pijlers ervan nochtans heel erg nauwkeurig uit. Kurt doet het vanaf de bovenkant, om nog verdere worpen te kunnen maken in de sloot die evenwijdig loopt met deze brug. Het mag niet baten, of de brug is overbevist, of er liggen geen vissen, of we kunnen het niet goed genoeg...
Niets van onder, niets van boven
Dan maar de terugweg aanvatten, en een hapje gaan eten. Felix weet ook nog een stekje, waar daarnet wat onnatuurlijke waterbeweging was in de omgeving van zijn binnen geviste lepel. Het is een home-made versie die zich ongelofelijk mooi door het water slingert. Als ik een snoek was, dan zou ik deze verleidelijke bewegingen zeker niet kunnen weerstaan. Toch is het wat later met een klein jerkbaitje dat hij de groenjas over de streep weet te trekken.
Felix nul wordt ook weggeveegd
We naderen “de stek van de harde RAM” van even terug. Spanning bouwt zich op, naarmate ik de plek nader. Wat kies ik nu? Opnieuw met die grote Iris jerk proberen, of is het wijzer om de vis een ander aasje te presenteren. Ik ga voor het laatste, die truc bewees zich al meerdere malen. De tandemspinner mag opnieuw zijn kans gaan. De eerste worp is net wat te ver uit de kant; dat kan beter. Mijn tegenstander is daar voorlopig mee eens, want hij valt voorlopig nog niet aan.
Veel dichter bij de kant nu valt mijn dubbelblad spinner neer. Dat bevalt mij beter, en dat is blijkbaar net hetzelfde wat de snoek denkt. Vijf slingerslagen ver, komt daar weer zo een keiharde “RAM”. Vol verwachting sla ik aan, maar weer weet geen enkele haakpunt houvast te vinden.
What the F…… Hoe kan dat nou? Het lijkt alsof ik hier steeds zonder haak vis. Snel gooi ik opnieuw in. De spinner draait nu echter zeer belabberd. Even checken wat loos is. Wauw, dit had ik nog nooit eerder! Enkel vanwege de aanbeet is mijn spinnerstang helemaal verbogen!!! Naast the man of steel bestaan blijkbaar ook “pikes with a mouth of steel”!
Helemaal verbogen!
Snel zet ik het stangetje weer recht om toch nog een nieuwe kans te kunnen wagen. Die aanbeet komt er echter niet meer op deze stek. Helaas volgt die nergens nog vandaag, ook niet op de andere stekken waar we later op de dag naar toe trekken. Ik krijg enkel nog te maken met kolken achter mijn shads, snoeken die zich boven mijn lepels komen draaien, groenjassen die pal achter mijn plugjes blijven zwemmen, roofvissen die diverse jerks wel komen inspecteren maar niet pakken, enz………. In het totaal laten zich nog 14 rovers zo aan me zien, maar mijn score wordt helaas niet meer groter, alle uitgeprobeerde trucjes ten spijt.
Felix lukt er op het laatst van de dag wel nog een paar. Kurt doet weer een aantal “speciaalkes”. Die ene wil ik jullie niet onthouden. Hij krijgt een volger, en ik zie hem zijn geliefde shad pal in de kant heen en weer draaien, in de hoop op alsnog een aanbeet. Plots zie ik hem slaan, maar de vis vecht wel heel erg raar. Ik ga dichterbij met de camera in de hand.
De rare dril wordt al snel verklaard. De shad zit in de rug?!?! Hoe deed hij dat nu weer? Onmiddellijk wordt de vraag gesteld als dit wel een reglementaire vis is voor de wedstrijd. Het raarste is nog dat de dyneema in de bek van de snoek zit, en niet 1 keer maar er in zit rondgedraaid. Dat deze lijn niet door schuurde op de tanden is een extra gelukje, en dan misschien nog meest voor de snoek.
Wie had dit al voor?
Tijdens het terug stappen naar de wagen bedenk ik plots: verdikke, ik viste sedert het veranderen naar de tandemspinner deze middag niet meer met die grote Iris jerkbait. Misschien had ik beter toch gedaan wat Felix deze ochtend aanraadde: ”Ja, die moet je er zeker de ganse wedstrijd laten aan hangen, dat zal goed gaan!”.
Hmmm, ik zal het eens moeten navragen, misschien mag ik hem volgende visdag nog eens gebruiken, of kijk ik gewoon zelf voor dat kleiner model...
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
