De Allrounder 92: Deel één

Baarswedstrijdje...

In de herinneringsmail van de ondervoorzitter voor de aankomende clubwedstrijd staat een zinnetje dat ik graag lees. Naast de reguliere snoekwedstrijd zou er ook een baars-wedstrijd doorgaan. De nodige info zouden we krijgen in het café van afspraak.

Het klinkt me als muziek in de oren, want baars-peuteren, daar doe ik heel graag aan mee. Dat we nog extra informatie moeten krijgen de dag zelf, maakt me toch wat onzekerder, en dan helemaal, als er op ander water zou worden gevist dan de normale polders.

Voor alle zekerheid doe ik toch maar wat dropshotmateriaal mee, je weet maar nooit. Voor het polderwater ga ik ten volle voor kleine spinners en dan zeker ook mijn River2sea minilepeltjes. Zeker met deze uit tungsten scoor ik de laatste tijd steeds beter. Het is altijd zo dat als je met kunstaas vaak aan de gang bent dat je er steeds beter mee kunt vissen, maar de aantallen die ik er de laatste tijd mee scoor liggen ongelofelijk hoog.

Tot op 11 meter diepte

Ook op diep water verleidden al ze massa’s vis. Peuterende tussen grote boten en tot op diepten van 11 meter lukt het me uitstekend om vis te verleiden. Soms denk ik dat die lange dyneemalijn deze lepeltjes teveel hun fladderende actie ontneem, maar dat blijkt in de praktijk niet zo te kloppen. Het zijn vaak bijna allemaal kleine exemplaren, soms echt mini-visjes, maar dat kan bij mij de pret niet bederven. Met mijn zeer lichte Sency-Touch hengeltje beleef ik ongelofelijk veel pret.

Mini-visjes maar toch langer dan mijn vingernagels, nietwaar Joop  

Mijn vangstverwachtingen om met deze aasjes de polder aan te vallen liggen hoog. Ik verwacht zeker 100 vissen. Helaas ligt het doel van de wedstrijd niet op aantallen, vernemen we bij de bespreking in het café waar we met de clubleden samenkomen. Het is de bedoeling om de grootste baars te vangen. Voor mij is dat een klein beetje een ontgoocheling, want de grootste van de dag vangen is eerder een “gelukje” dan een vaardigheid. Het zou me niet verwonderen dat iemand die de ganse dag op snoek vist met wat groter kunstaas deze wedstrijd wint. Maar geen probleem; het is niet voor een wagen of een huis dat we vissen. In die lijn ga ik toch voor vele vissen, want daaraan zal ik het meest fun beleven. Ik zie het dan wel als er een dikker exemplaar tussendoor loopt.

Om mijn kansen toch wat te verhogen start ik met een lepeltje dat een slag groter is. Het is een drie-grams-versie en zwabbert zich verleidelijk door het water. Er zit een beetje stroming op de kruising van 2 sloten waar we starten. Dat lijkt me geen slechte stek om ook wat verticaal te vissen. Lap, de eerste vis is al een voorn, en dit op een toch behoorlijk grote lepel, mijns inziens. Wat zien ze toch in dat ijzerwerk?

Wat zien ze er toch in?

Een aantal kleine vissen later gaat mijn hengeltje wat mooier rond. Dit wordt mijn reus van de dag (hopelijk) nog niet, maar we naderen toch al de 20cm. Ik zet hem alvast op foto, je weet het maar nooit dat het een offday wordt.

Weinig kans dat dit de winnaar wordt

De lucht zit redelijk toe, en het is nog frisjes. Als er wat openingen in de wolken komen, horen we hoefgetrappel op hout. Wat verderop komt een groepje koeien in colonne een brugje over gestoken. Een mooi zicht, en uitzonderlijk genoeg om er de camera voor op te diepen.

Polderbeeld

Daarna gaat het gepeuter verder. In een wedstrijd om ter kleinst zou ik niet slecht aan het scoren zijn, maar vandaag willen we ook de wat grotere. Normaal ga ik hier in de buurt toch altijd een stuk boven de 25cm, maar voorlopig blijven deze nog weg. Telkens er een wat grotere wordt gevangen, gaat de meter er op, je weet maar nooit. Voila, zie je wel, deze is weer een aantal mm langer.

Die haalt wel de kaap van 20cm

Direct erna slaat het meetlint opnieuw in de andere richting uit, het wordt weer een minibaarsje. Het blijft een vreemd gegeven voor me: waarom vallen deze rakkertjes iets aan dat ze toch nooit binnen zouden kunnen krijgen? Ik vermoed eigenlijk dat ze happen naar het zwabberende haakje dat er los achter hangt. Bij vissen in een aquarium waarbij iets uit hun buik hangt, of als ze gekwetst zijn, zie je dit gedrag ook soms bij hun aquariumgenoten.

Gehapt naar de haak?

Dan weerklinkt een vreugdekreet. Zoonlief heeft er een leuke aan. Hmm, daar kan ik voorlopig niet echt tegenop. Dries kan het niet verbergen dat hij er plezier in heeft om zijn pa (voorlopig) te verslaan. Pa is stilletjes gewoon trots...

Goed gedaan jochie!

Voorlopig verslagen met mijn eigen wapen, ik schakel ook over op de TT spoon. Weer is mijn eerste vis een voorn. Na nog een aantal kleine baarsjes ga ik het anders proberen. Ik gooi in het midden van de sloot, daar waar er meest stroming staat. Hopelijk staan daar de big boys op de beste plaatsen. Ik haak een paar vissen, maar de grootste 2 verlies ik tijdens de dril, daarna zijn het weer de regulieren gustjes. Dries begint ook verder te gooien, en pal na zo een worp zie ik hem zijn rode Urban Pirate-hengel al omhoog slaan. Aan de gouden kleur is het snel te herkennen dat het een ruisvoorn wordt. Voilà nu heeft hij de grootste voorn ook al!

Poldergoud

Even later besluiten we dat het verstandiger is om nieuwe stekken aan te boren. We hebben beide al enkele tientallen vissen, dus qua aantallen zitten we niet slecht, maar de betere vissen zullen we hier niet vangen. Op de eerstvolgende stek zijn de formaten al niet beter. Op een gegeven moment vis ik pal naast een houten schoeiing aan. Mijn lepel lijkt daar vast te lopen op “iets”. Ik sla niet echt, maar hef eens goed door. “Het” komt zwaar mee, maar gaat plots bonkend de andere richting uit. Oei dit is toch vis?

Voor alle zekerheid sla ik nog maar eens aan. Veel extra's is dit echter niet want mijn lichte Sensys-hengeltje staat al hoepelrond. De slip moet regelmatig wat komen helpen. Ik verwacht snoek, en ben al blij dat ik er een dun staaldraadje aan hangen heb. De vis blijft diep, en ik verwonder me er over hoe gespannen ik aan het drillen ben. Tja, wedstrijdstress zeker????

De eerste glimp geeft echter aan dat het toch om een baars gaat, het doet mijn tikker nog wat sneller slaan. Er is hier weinig plaats om de vis te landen, ik moet op mijn buik gaan liggen om bij de baars te kunnen. De eerste poging mislukt, maar dan heb ik hem bij zijn nekvel. Zelden zo blij geweest met een baars van dik 30 cm! Zo zie je maar dat de perceptie er zo veel aan doet hé.

Voorlopig mijn grootste

Binnenkort deel twee!

Bart Debaes