TotalFishing

De Allrounder 71

Zwerven met het gezin door Zuid-Noorwegen (4)

Door Bart Debaes

Gisteren had ik onderweg, een bord gezien dat een Viking-evenement aangekondigde. De datum daarop sprak op vandaag en dat evenement wou ik eigenlijk wel graag bezoeken.

Het is wel veel groter dan we hadden vermoed. Amai, de Viking cultuur wordt hier nog hoog in het vaandel gehouden.

Omhoog met die cultuur, euch met die kleine.

Het is echter niet alleen een verkleedpartijtje. Er staan ook heel diverse soorten van ambachtslieden die gebruiksvoorwerpen namaken van die roemrijke tijd, en dat helemaal doen op de wijze zoals die in die tijd in gebruik was. Diverse smeden, houtdraaiers, houtbewerkers, en wapenmakers, en ‘middeleeuwse restauranthouders’ zijn er aan het werk. Ik vind het bijzonder interessant.

Deze hedendaagse Vikingen zijn ook helemaal niet de woeste plunderaars vanuit onze geschiedenislessen. Het zijn zeer enthousiaste mensen die elk hun eigen verhaal te vertellen hebben. Ze vinden het heel erg tof dat wij als buitenlanders hun verhalen boeiend vinden.

Ik hoor een gans andere story van wat Vikingen waren en deden, dan wat ik altijd al voor de waarheid hield. Waarschijnlijk ligt de echte waarheid wel ergens tussenin. Dat ze heel erg mooie wapens konden maken ligt echter wel vast, en die zullen zeker wel gebruikt zijn geweest.

Voor de mensen die dit hedendaags nagemaakt wapenarsenaal opbouwen, met de oude werktuigen op ambachtelijke wijze, heb ik het grootste respect; echt vakmanschap.

Kunstig nagemaakte wapens.

We mogen zelfs met een aantal bogen eens schieten, om te ervaren wat het verschil van opbouw voor elk wapen doet. Jammer dat ze niet iets soortgelijks hebben voor oude hengels ��

Er komt steeds meer volk op deze fair, en die paar duizend man die nu rondlopen maken het voor ons toch wel wat te druk. We gaan snel eens vissen!

Het weer is aan het betrekken, en de wind steekt ook wat op, maar ik denk dat het wel nog doenbaar zal zijn. Er staat echter te veel wind om de zee op te gaan, maar er is ‘fjord-gebied’ in overvloed.

De vis werkt ook behoorlijk mee, en we hebben grote lol op onze 30- en 40grams hengels. We vergeten zelfs om de vissen te fotograferen. Ik denk er maar aan als Robbe een heel sterke vis aan het drillen is. Het is een echt grote makreel. De dril is van behoorlijk lange duur, en we genieten allen mee van deze snelheidsduivel.

Eenmaal binnenboord springt de vis toch nog van de haak, het water in, net voor we een foto hebben kunnen nemen. De ontgoocheling is duidelijk af te lezen van Robbe’s gezicht. Wat verder gaat Dries zijn hengel goed krom. Deze gul komt wel helemaal binnen, en even later mag hij er glunderend mee op de foto.

Glunderend met een prachtig gekleurde gul.

Als we dan een kleinere makreel vangen, wordt deze versneden tot aas-strips. Normaal moeten de aanbeten nu nog sneller komen. Ik monteerde ook een paar zijlijntjes boven de pilker. Als we die voorzien van aas duurt het zelden lang voor we aanbeten krijgen.

Om het geheel dan vlotter op diepte te krijgen gaat dat beter als we een pilker nemen met wat meer gewicht. Het is dan heel handig dat er bij sommige merken het gewicht op de pilker staat. Natuurlijk is de vorm van dit kunstaas ook deels bepalend voor zijn zinksnelheid, maar het gewicht geeft in ieder geval wel al een goede indicatie.

Handige gewichtsindicatie.

Heel erg vaak zijn het kleine bolken die de oorzaak zijn van de vlotte aanbeten. Vaak is het gewoon op de bodem aankomen en de eerste tikken komen al door.

Niettegenstaande de geringe grootte van deze vissen, beleven we er toch telkens plezier aan. Een enkele steenbolk is niet eens gehaakt, maar heeft zich verward gezwommen met de hoofdlijn en een zijlijnhaak.

Verward in de hoofdlijn.

Toch willen we het ook eens proberen op dikkere vissen. We zoeken daarom grotere diepte op. Helaas, om de één of andere reden doet mijn dieptemeter ineens niet meer mee. Verder dan een diepte van 10 meter wil hij niets meer aanduiden. Ik zoek me rot aan wat dat kan liggen, ik had dit nog nooit voor met mijnX125.

Toch moet ik het verder uitzoeken opgeven, we zullen een beetje moeten vissen op de bonnefooi. Als ik dit niet goed krijg, dan brengen we vanaf morgen de ‘Deeper’ mee, dan zien we toch op onze smartphone hoe diep we vissen.

Ik schat dat ‘zicht-loos vissen’ niet erg hoog in, maar in Noorwegen hoef ik me blijkbaar niet te druk te maken over de juiste diepte. Heel regelmatig krijgen we toch aanbeten, en vaak zitten er nu mooiere exemplaren bij.

Dat mooiere gaat letterlijk op als Dries een blauw gestreepte vis vanuit de diepte naar boven draait. Een mannetjes-koekoekslipvis vertoont zich in al zijn prachtige kleuren. De ooch’s en de aach’s zijn niet uit de lucht.

Prachtig gekleurde vis.

Dat deze erg mooie vissen dan ook nog goed de hengel weten rond te zetten, zorgt er voor dat lipvissen behoorlijk hoog staan op ons verlanglijstje. De soort lipvis maakt niet zo erg veel uit. Ook de gewone gevlekte lipvis is geliefd. Zeker als ze de veertig cm naderen zijn het harde knokkers. Wat moet dat geven als je van deze soort een zestiger kunt haken!!! Veel kans dat onze opzet dan wat te licht zou zijn. Ze schieten namelijk graag de diepte in na de aanslag, om obstakels op te zoeken waarin ze zich dan kunnen vast zwemmen. Sommige zijn heel erg mooi groen gekleurd. Op de vraag als dit een ondersoort is, moet ik passen.

Mooi fel groen gekleurd.

Tegen het donker aan krijg ik een vis aan de haak met een behoorlijk ander vechtgedrag dan wat ik al eerder mocht ervaren. Het pompen naar boven vraagt minuten werk, we zitten hier blijkbaar behoorlijk diep te vissen.

Het is een beetje een vreemde gewaarwording als je altijd gewend bent om steeds op de dieptemeter te kunnen aflezen hoeveel water er onder de boot staat, en dit nu niet kunt.

De spanning stijgt omgekeerd evenredig met het inkorten van de lijn. Bij de laatste tien op te spoelen meters, doet het gevecht wat ‘palingachtig’ aan. Heel ver zit ik niet af met de gok op de vissenvorm. Het blijkt een leng te zijn, met een prachtige marmerstructuur op zijn lijf.

Mooie marmerstructuur.

We kunnen de vis lang volgen in het heldere water, als hij terug de diepte op zoekt. Na dit ‘specialeke’ diep ik een verticaalhengel op. Ik wil wel eens proberen als de kabeljauw gek te krijgen is van een shadje.

Het duurt een tijdje voor ik een eerste aanbeet voel doorkomen. Die wordt gemist, en een paar opvolgende beten leveren even weinig op. Dan weer een tijdje niets, en ik ga voor alle zekerheid maar eens na als mijn shad nog goed op de loodkop zit.

Hij zit nog goed, maar zijn staart werd blijkbaar afgebeten. Hm, vreemd, deze Culprits zijn nochtans behoorlijk taai. De volgende twee shad ondergaan dezelfde chirurgische behandeling, en vis-loos houd ik voorlopig op met dit systeem. Toch blijf ik me afvragen wat voor vis dit doet; doktersvissen bestaan, maar bestaat ook een chirurgenvis????

Weer een shad geamputeerd.

Volgens Google bestaat die wel degelijk, maar dan enkel in tropische wateren. Hier voelt de omgeving duidelijk niets tropisch aan, dus…

Nu we stoppen met vissen, voelen we pas hoe fris het ondertussen is geworden. De kids duiken diep in hun kledij als we naar huis zoeven. Dat ‘thuis’ ligt helemaal achterin het fjord, en daar is de wind niet sterk genoeg meer om een rimpel in het wateroppervlak te trekken.

Wat een mooie afsluiter van een vissessie. We blijven nog een beetje liggen, en genieten van de rust die over ons komt als we de omgeving overschouwen. Zoiets beëindigt waarschijnlijk ook de dag in het visserswalhalla.

Is dit een voorproefje van het visserswalhalla?