De Allrounder 62 De eerste kennismaking met de Float Plus (2)

De Allrounder 62  

De eerste kennismaking met de Float Plus (2)  

Door Bart Debaes  

Achter een grote krib vermoed ik een extra diepe put. Sturend met de voeten, en met het oog op de dieptemeter, zoek ik hem op. De gashendel moet extra hoog om er stabiel te kunnen blijven liggen. Mijn 15 grams-shad heeft misschien wat te weinig gewicht, maar ik kan hem voldoende tijd geven om af te dalen. 

De glijvlucht is hierdoor extra lang en ‘iets’ lijkt dat daar beneden wel te appreciëren. Een zachte trilling gaat door de hengel, maar ik weet dat dit vis moet zijn. De aanslag lijkt te gebeuren op een blok beton. 

Twee diepe kopslagen bewijzen me dat het toch om een levend wezen gaat. Hmm, zou dit een meervalletje kunnen zijn? Het gas moet weer volledig open op de schroef, om uit te stroming te geraken. 

Pas nu lig ik in een goede positie om ook de vis uit de stroming te pareren. Het duurt minuten vooraleer we een eerste glimp opvangen van de harde vechter. 

Ondertussen is Maikel al op de stroming teruggekeerd met de camera in de aanslag. Zijn vraag: ”Hoe groot is je grootste snoekbaars, want dit kan en nieuw PR worden”, spreekt boekdelen. Hij krijgt geen gelijk, al is het zeker wel een erg mooi gekleurde snoekbaars. 

Mooi gekleurde ‘bak’.

Geen Pr, maar voorlopig de grootste van de dag. “Nu moet je toch echt het ‘Float Plus petje’ op”, oppert mijn fotograaf. Met mijn krullen op de zijkanten eruit, vind ik dat meestal niet het meest flaterende uitzicht, maar mijn dankbaarheid is groot, dus ik ga er toch even mee poseren. De snoekbaars staat er in ieder geval niet slecht op .

Met de float-plus pet.

Onze voorziene vistijd is echter wel al ferm geslonken, en we moeten keren. We steken over. Eigenlijk zou dit vanwege de passerende boten onmogelijk gevaarlijk zijn op benenkracht. Nu gaat dit iets stroomafwaarts sturend, behoorlijk vlot. 

Met de stroming mee, zoeken we daarna het talud af. Het levert ons nu en dan beet op. Als die gemist wordt, keren we doodleuk op onze drift terug. Opnieuw zou dit onmogelijk zijn, als je dit moest peddelen. 

Soms is het zelfs moeilijk op de motorkracht. We moeten dan zo dicht mogelijk tegen de uitgesleten oever aan varen, om zo weinig mogelijk tegenstroom te vangen.

Uitgesleten oever.

Uren later lijk ik minder stuwkracht te hebben. Hmm, ik vrees dat mijn batterij misschien al te veel heeft moeten geven op deze testdag. Ik genoot waarschijnlijk al teveel van mijn versnellingen en de topspeed. Een snelle blik op het controledisplay duidt echter aan dat ik nog 57% aan elektriciteit over heb. 

Het kan dus niet aan de lithiumbatterij liggen, want die geeft altijd evenveel energie af, tot op zijn veiligheidsmarge. We besluiten om even aan land te gaan en de schroef te checken. 

Aha, daar zit een pluk droog gras ingedraaid, die blijkbaar graag op de rem te staan. Eenmaal dat weg, kan ik weer varen aan volle snelheid. Daar het water aan 2,7km/uur stroomt, ligt mijn topsnelheid nu zelf tegen de 8km/uur aan. Dat is wel erg snel voor een belly!

De motor kan nu met de stroom mee, voorlopig wel weer uit, en we driften vrolijk verder. Het is zo heel eenvoudig om de shad tegen de bodem aan te houden, en blijkbaar vind de snoekbaars dat tempo ook perfect om toe te happen. Regelmatig krijgen we beet, en heel erg vaak zijn er harde knallers bij. 

Opnieuw krijgen we een dubbele hook-up.

De hardste beten worden echter het meest gemist. Zo krijgen we er drie zulke te verduren op een kort eind. Als we terugvaren, kan bij ons beiden de teller al snel wel weer omhoog. 

Wat verderop zitten twee koppels. Er staan vier snoekbaarshengels uit. Ik roep hen aan dat ze daar wel erg mooi zitten tussen de bloemetjes. “Nou”, klinkt het antwoord: ”Mooi wel, maar jullie zitten wel tussen de vis!” 

We bewijzen hen dit nogmaals, door net over hun stek weer elk een snoekbaars te drillen. De blik van de ene man spreekt boekdelen. Blijkbaar zitten zij zelf ‘tussen’ de vis in, of oogsten ze voorheen hun stek al helemaal leeg?

Er zit aan deze kant van de rivier best wel veel structuur in de bodem. Dat levert goed vis op, maar helaas rooft dit ook een deel van onze shads uit de tacklebox. Ik vind het bijzonder jammer dat ik mijn laatste Nordic shad muurvast parkeer. 

In de korte tijd dat ik met deze (eigenlijk voor de zee ontwikkelde) shad vis, heb ik er een zeer groot vertrouwen in gekregen. Hopelijk geraak ik nog gemakkelijk aan een lading nieuwe.

De Nordic-shad is een blijvertje.

We zijn al bijna bij onze startplaats; dus nemen we natuurlijk weer die prima stroomnaad van deze ochtend mee. Daarvoor moeten we terug naar de overkant. Bij het eerste zakken van Maikels shad krijgt hij al gelijk een klap op de hengel. De aanbeet wordt echter gemist. 

Hij laat opnieuw zakken, en ik zie hem direct al weer hard aanslaan, weer tevergeefs. Driemaal is scheepsrecht, en de rover daar beneden kent die spreuk blijkbaar ook. Na het terugzetten blijkt zijn shadje nu wel op pensioen moet. 

Maikel haalt aan dat hij nu waarschijnlijk al 60 vissen ving op dit goedkope shadje. Het is rechtstreekse Chinese import, maar de prijs is omgekeerd evenredig als de vangkracht, en de duurzaamheid er van. 

Natuurlijk zit Maikels uitstekende vertikaal-techniek er ook voor veel tussen. Ik ben al blij dat ik maar een paar vissen achterop sta. Het duurt ook nu weer wat langer vooraleer ik een beet krijg. Het is echter wel mijn boenk van de dag! 

Mijn schouder weet er wat van. De zestiger weet prima de stroomkracht van het water te benutten, om zo slechts moeilijk naar boven te worden gedirigeerd. Als we uit de stroming peddelen, mag ik er nog één op mijn conto schrijven, en dan is het mooie liedje uit. 

We hebben bijna acht uren gevaren, maar spierpijn, of vermoeidheid, heb ik helemaal niet. De display duidt aan dat ik nog 41% over heb van mijn batterijcapaciteit. Dus zouden we eigenlijk nog veel verder kunnen vissen, maar Maikel moet nog aan het werk. 

Ik ben ondertussen helemaal enthousiast over deze prachtige uitvinding. Ze is prima uitgekiend, licht en goed handelbaar, maar toch krachtig. Ik weet in ieder geval al zeker wat ik wil voor vaderdag, of verjaardag, of desnoods wat de Sint me moet brengen. 

Dit zal echter afhangen van de datum waarop alles helemaal op punt staat om in productie te gaan. Ik had de ontwerper vier uur geleden al gevraagd om een bestelbon, maar ook dat kon hij me nog niet leveren. Het zal wel eind dit jaar zijn als het echt kan. Nu ja, dan vraag ik het gewoon als kerstgeschenk, want hébben moet ik en zal ik het!

Ik sluit af met het afnemen van mijn petje. “Chapeau”, Maikel voor het zo goed uitwerken van je eigen idee. Zelf hoop ik op algauw nog een testdag.

Bart Debaes

Ondertussen staat het Float Plus systeem op punt en werd het al voorgesteld op de EFTTEX 2017. Het werd er met erg veel enthousiasme onthaalt. Als de grootste innovatie in jaren op “belly-boat-gebied” werd het aangehaald. Voor mensen die nieuwsgierig zijn nog meer info over deze bellyboat-motor, verwijs ik hen graag door naar de website van Floatplus. Liever filmpjes kijken? Dan kan je deze link volgen.