De Allrounder 52   Opnieuw naar het snoekenparadijs, meer 10

De Allrounder 52   

Opnieuw naar het snoekenparadijs, meer 10  

Door Bart Debaes  

Guy wil heel graag terug naar de plas die ze de eerste dag aandeden. Met z’n vieren vingen ze daar goed, en hadden het gevoel dat ze lang nog niet ‘op’ waren. Miete ving er bovendien een hele beste vis, en dat was het extra lokkertje. Het is een stukje rijden, en we leren een nieuwe trailerplek kennen, om op dit water te gaan liggen. 

Ook dit meer heeft geen diepere plaats dan 1.4 meter. Er kan dus overal worden gevangen, maar Kenny en Guy spoeden zich opvallend snel naar één bepaalde stek. Al snel komen vanuit die kant jubelkreten. 

Wim weet hier aan de overkant ook een plaats met goede herinneringen aan, en trekt die richting uit. Ik blijf wat in zijn omgeving. 

Wim start met zijn veel-missende Syclops, en die doet ook hier weer zijn naam eer aan. Al gauw schakelt hij over naar de jointed. Het is al weer 3/0 + drie missers, voor ik mijn eerste actie krijg. Ik hoef niet aan te slaan, want het is een snoek die het voorzien heeft op de dobber zelf van mijn dood-aas. 

Aan de kolk te zien was het geen grote vis. Ik gooi snel mijn gele Seducto-jerkbaitje in die richting. Na twee worpen denk ik dat het misschien wel een echt kleine snoek is, die liever op een nog kleiner hapje zal knallen. 

Snel monteer ik de 9 grams versie van de Syclops. Mijn worp zal hem pal langs mijn dobber laten waggelen. Even voor de dobber nog komt de aanval. Het is inderdaad een gustje, maar de top is er van af.

De eerste is een gustje.

Op mijn lichtste versie van de Evoque spinhengel geeft hij toch nog aardig sport. Daar ik in dit water nog nooit boven de 60 centimeter geraakte, koos ik er voor om met deze zeer lichte spinhengel aan de slag te gaan. 

Dit stokje doet me vaak denken aan mijn 10 grams Schreinerhengel, maar deze Evoque is veel sneller. Dit zal wel zijn oorzaak vinden in de modernere carbonsoorten die erin verwerkt zijn. Hij is wel net wat minder parabolisch, maar zeker voldoende om compleet warm te lopen van de aanblik van zijn diepe buigingen.

Erg lang hoef ik niet te wachten voor een tweede aanvaller zijn kans waagt. Ook deze zet mijn hengel graag hoepelrond. Ik geniet er ten volle van.

Voor mij blijft dit genieten!

Dan wordt het een tijdje rustig. Wim ligt al veel te ver voorop, ik ga hem niet verder volgen. Het schiereiland aan de andere kant lokt me des te meer. Ik keer terug. 

Om met wat anders de vis te proberen op te hitsen, monteer ik een Mann’s baby 1. Op ondiep water is dat normaal een vangertje, en dat is hier al niet veel anders. Hij wordt gepakt, maar nooit ten volle, waardoor ik vermoed dat ander kunstaas het misschien wel beter kan doen.

Weer niet ten volle gepakt.

Tegen de tijd dat ik bij de eerste hoek van het eiland aan kom, hangt dus de 9 grams Syclops er weer aan. Mijn eerste worp eindigt pal naast de overhangende boomtakken. Snel start ik op, want daar staat echt niet veel water. 

Bijna onmiddellijk voel ik weerstand. Tik, zegt mijn pols, en gelijk mag hij ook kracht gaan zetten. De vis vecht ietwat vreemd. Snelle spurten worden afgewisseld met ‘gewichtig traag’ naar binnen komen. 

Als de snoek voor het eerst te zien is, wordt mijn vermoeden bevestigd. De haak zit niet mooi in de bek. Ik heb medelijden met de sukkelaar, vanwege de manier waarop hij binnen moet komen. Al besef ik goed dat het de vis eigenlijk helemaal niets uitmaakt op welke manier hij tegen zijn zin gevangen wordt.

De sukkelaar.

Gelukkig kan ik hem vlot onthaken. Terwijl ik het beetje bronmos van mijn dreg haal, meen ik een zachte deining te ontwaren, weer net tegen diezelfde boomtakken aan. Zou er nog één liggen? De lepel schiet er naartoe. 

Twee keer moet de slinger van mijn Inspiration-molentje draaien, voor m’n pols weer aan het werk moet. Er lag dus inderdaad nog ééntje. De volgende worp levert op bijna net dezelfde plek alweer een vis op. Drie keer gooien, drie vissen!!! Dat tumult lokt Kenny naderbij. Prima, dan mag hij al eens een foto nemen, van deze alweer aardige vechter.

Weer een aardige vechter.

Ik verneem van Kenny dat noch vandaag, noch zondag hier vis van tegen de bomen aankwam. Hij vond dat vreemd, maar nog vreemder dat ik er hier toch kan vangen. Hij blijft een tijdje in de buurt hangen, maar het is telkens op mijn hengel dat de aanslagen komen. 

Eén ervan is achterop de kop gehaakt, hoe ging dat nu weer in zijn werk? Ik kan met mijn lichte hengeltje niet voldoende sturen, en krijg de richting van de runs helemaal niet onder controle.

Bart Debaes 

(Wordt vervolgd in de volgende aflevering)