De Allrounder 39 (1)  Snoekenkermesse?

De Allrounder 39 (1) 

Snoekenkermesse? 

Door Bart Debaes

Ze gaven weeral eens veel wind. Onze boten zouden dus op stal blijven. Winderige dagen zijn echter vaak wel super in de polder, dus meer dan één voorstel was niet nodig om me te overtuigen voor een polderdag. Met de voorspelde westenwind gaan we uit van een echte ‘snoekenkermis’.

Frederiek is sterk aangetrokken door een water wat hij vorig jaar hetzelfde moment aandeed met Kurt. Al vingen ze weinig de eerste uren, de sessie werd goedgemaakt door het einde. In een smalle sloot van 300 meter lang vingen ze diverse tachtigers en een heel mooi getekende negentiger. Veel kans dat deze nu ook weer daar aanwezig zullen zijn.

Heel mooi getekende negentiger.

De sloot is echter bruin. Een doorzicht van 10 à 15 centimeter is ver van ideaal te noemen. Het aantal aanbeten is recht evenredig met het doorzicht. Halfweg haakt mijn vismaat een beste vis, maar die wil niet op de kant en wrikt de haak in een sprong los.

Er ligt een veel smallere sloot evenwijdig, en om mekaar niet voor de voet te lopen kies ik ervoor om de smalle sloot te bevissen. Die is evengoed bruin, dus kies ik voor de felgele Seducto jerkait.

Voorlopig ving ik hiermee nog niet zo veel als met de meer gecamoufleerde versie, maar de omstandigheden lijken me hier perfect om hem de kans te gunnen. Het rammeltje binnenin moet de rovers extra lokken.

Het smalle slootje blijkt niet de verstandigste keuze. De positieve geluiden komen steeds van achter me, helaas telkens gevolgd door een minder positieve klank, als de vis wederom los raakt.

In de laatste vijftig meter van zijn sloot gebeurt dit nog een keer, en krijgt Fré nadien ook nog een volger te verduren. Geen geluk tot nu toe. Mijn slootje wordt steeds ondieper, maar gelukkig ook helderder, zeker na de plek waar de vele wortelstokken van de gele plomp zijn samengedreven.

‘Schooltje’ gele plomp wortelstokken.

Zelfs hier, waar niet eens vijftig centimeter water staat heb ik nog hoop. Er staan steeds meer planten in de vorm van dode stelen. Van tussen die stelen komt ineens een vis mijn jerkbaitje aanvallen.

Plots staat die rover stil! Wat nu, is hij ergens van geschrokken? Ik zet een nieuwe worp in. De vis laat het gele ding gewoon voorbij gaan. Even houd ik het stil, om daarna stevig te starten. Dit is een trigger die het doet.

Knalhard komt de aanval. Een korte kreet lokt mijn vismaatje. Tegen de tijd dat hij dichterbij komt, moet ik hem echter melden dat de vis er bij mij ook af ging. Wat hebben de snoeken in vandaag?

Even verderop lijkt de bodem donkerder, of is het daar terug wat dieper? Er komt een boeggolfje aanzetten pal na mijn aasje. Een korte versnelling wordt door de vis opgevolgd, ik verwacht elk moment de klap.

Dan gaat de snoek doodleuk op zijn zij gaan liggen, en glijdt op die manier traag boven en over mijn kunstaas heen. Heel vreemd gedrag!

Daar ik de volgende worpen de vis met niets meer kan triggeren, ga ik er van uit dat de groenjas doorzag wat er aan het gebeuren was. Tja, het eind van het seizoen hé; de meeste snoeken zijn al goed geleerd.

We steken de weg over. Pal aan de kant ligt de oerversie van een Lund in de afgevlakte golfjes te dobberen.

Oerversie van een Lund.

Daarna komt een grote verbreding. Ook hier is het water te bruin. Het half uurtje dat we het hier proberen geeft geen enkel resultaat. Het loopt duidelijk anders dan wat we voor ogen hadden; van een snoekenkermesse is nog geen sprake.

We moeten echter niet klagen, want het weer valt veel beter mee dan voorspeld. Normaal moesten we de ganse voormiddag regen hebben, en behalve een paar druppels houden we het mooi droog. In de namiddag voorspellen ze opklaringen en nul % regen, dus dat zit snor.

We spreken af om te verkassen, en op zoek te gaan naar helderder water. Op de terugtocht naar de wagen merk ik een enigszins verborgen sloot op. Toch even kijken hoe het water er daar bij ligt.

Het blijkt een stuk helderder te zijn. Er komt een gemaaltje in uit, en zoals wel vaker gebeurt ligt vlak na dat strominkje een hoop speldaas. Daarenboven staan er her en der nog wat plukken waterplanten. Hier moet gewoon snoek liggen.

Vele worpen volgen zonder resultaat. Opschuivend vanuit deze hoek vermindert opnieuw de waterhelderheid. Toch geven we het een kans. Uit mijn ooghoeken zie ik Frederiek aanslaan. De vis gaat goed te keer. Wat later kan ik de glimlach vastleggen van iemand die blij is dat hij niet meer lek is.

Zijn nul is weggepoetst.

Een paar bouwvakkers zagen het allemaal gebeuren en komen enthousiast een praatje maken. Terwijl ik aan het kletsen ben zie ik Fré opnieuw aanslaan. Mijn camera is nog niet weg, dus maak ik snel een actiefoto. Best dat ik op tijd was, want na twee klikken zie ik de hengel al weer recht veren.

Net voor de hengel recht veert.

Hier liggen de rovers blijkbaar opeengestapeld. Ik rond het praatje af, en ga mijn kameraad ‘helpen’. Verder dan een kolk van een missende snoek geraak ik niet. De vis gunt me ook al geen herkansing. Als het water opnieuw veel troebeler wordt, weten we dat verkassen verstandiger zal zijn.

Binnenkort verder in deel 2…