De Allrounder 33   ‘Good day – bad day’ (2)

De Allrounder 33 

‘Good day – bad day’ (2) 

Door Bart Debaes 

Heel snel na het digitaal verspreiden van onze prima vangst van vorige keer, krijg ik mail van Frederiek. Hij had namelijk heel graag zijn snoek-boot-record een stuk scherper gezet. Zijn boot is relatief nieuw, en meer dan 10 snoeksels op een dag kwamen er nog niet in. Och, dat wordt dus gemakkelijk zat, als we ons topwater eens hernemen.

Als alle gemiste vissen nog eens willen bijten, dan zitten we er al ruim over de tien; appeltje-eitje. Een datum wordt vastgelegd, de weerman belooft prima weer, dus wij weg. Na een rit van een paar uren komen we aan.

Het water ligt er prachtig bij, zo aanlokkelijk met de windstilte in de morgen.

Wie krijgt door dit zicht geen zin om te gaan vissen?

Het is iets minder helder dan vorige keer, maar heeft nog ruim doorzicht genoeg. Meer nog zelfs, ik verkies zelfs dat het een ietsje gekleurd is.

De gele plomp bladeren hebben in de tien dagen tussentijd veel van hun fleur verloren. De meesten zijn bruinig, en aan het verslijmen. Prachtig, dan kunnen we er een stuk beter tussen gaan vissen, midden in het hol van de (water)leeuwen.

Vol verwachting gaan we aan het trollen. De eerste stukken zijn altijd goed voor een aantal aanbeten, dus we staan op scherp. Die scherpte hoeft echter niet. We zijn al een uur ver, voor de eerste aanbeet er komt.

Frederiek schoot de top er af. De vis vind hij te klein om er een foto van te maken. Wat later komt een beet op mijn buitenhengel. Ik monteerde er net een Seducto Jerkbait aan.

Ooit werd ik die aangeraden door vismaat Felix. Hij had hem zien hangen in een legerstock, vond hem verassend goed gelijken op een bepaalde Salmo Jerkbait, maar dan voor een veel lagere prijs. Bovendien zat er in deze uitvoering een stevige rammelbal. Het was hem het gokje van 6,7€ wel waard.

Op groot water leverde dat ding hem prima vangsten en al gauw liepen zijn vismaten goed warm voor deze lekkere brok. Ik schafte hem aan in het geel en moest al snel toegeven dat Felix niet overdreven had.

In het begin vond ik het wel een moeilijk te vissen Jerkbait; tot ik ontdekte dat je echt niet hard mocht tikken bij het binnenvissen. Deze visimitatie zwemt zelfs gewoon prachtig als je recht toe aan binnendraait.

Deze actie moest dus ook simpelweg trollend vis opleveren. Ik wou toch een reserve, en bestelde me dus ook een rood exemplaar. Na honderd meter werd deze hier dus ‘ontmaagd’. Mijn vertrouwen in dit kunstaasje steeg opnieuw.

Ontmaagd na 100 meter zwemmen.

Misschien is het wel deze flankende, waggelende actie die ze vandaag willen. Vele meters verder zakt deze hoop terug weg. Ik heb een grote shad van Fish Impact zitten die me op Belgisch water steeds vis oplevert, en dan zeker op de dagen dat het echt moeilijk gaat.

Het was een ooit cadeautje van ‘broeder in Petrus’ Steven, die er echt warm voor liep. Misschien doet hij het hier ook, op deze moeilijke dag. Hij blijkt het inderdaad ook te doen, al moet hij daarvoor wel een gans end zwemmen.

Het is echt geen bakbeest die dit toch behoorlijk grote brok rubber te grazen nam. Hij verast ons wel aangenaam met een paar sprongen.

Net voor hij de hoogte in gaat.

Wat later doet een nog kleiner exemplaar het hem na. Hmm, ze lusten hem hier dus wel. De dreggen zitten erg diep en het is moeilijk om de kieuwgreep toe te passen.

Ik moet hem eigenlijk wat averechts uit het water heffen, wat gelijk een wat vreemde foto oplevert. Gelukkig gaat het onthaken vlot, en met een ‘douche-afscheid’ schiet hij zijn biotoop terug in.

Averechts geland.

Ondertussen zit mijn bootsmaatje al stevig op zijn tandvlees. Hij was hier gekomen met een broek vol goesting om handenvol snoek te vangen, maar het tegendeel lijkt bewaarheid te worden.

We overleggen wat te doen. We trolden al traag en snel, monteerden een gans divers pakket aan kunstaas, wierpen de gaten uit in de plantenbedden, maar niets helpt.

De toptijd voor dit water lijkt dus al verstreken. Ik gok er op dat de snel afstervende gele plompvelden op de één of andere manier de waterkwaliteit doen veranderen. Er viel ook al lange tijd geen regen, en misschien snakt de vis naar verser, zuurstofrijker water.

Er ligt hier een ander boezemwater niet ver uit de buurt, dat ik eigenlijk toch al jaren van plan was om eens aan te doen. Vaak rijden we er met de wagen langs, en het gedeelte dat vanaf de brug te zien is, ziet er heel aanlokkelijk uit.

Het verkassen zal wat tijd vergen, maar zo verder door vissen voor weinig lijkt ons ook niets. Het is iets na 13.00 uur als we aan onze trailerplaats arriveren.

Prompt slaat Fré hier nog een snoekje aan; alsof het wil zegen dat we hier toch nog niet weg mogen. Mijn kapitein is echter niet meer te vermurwen, en getrailerd wordt er, punt.

Net voor de trailerstek nog een aanbeet.

We moeten wel een tijdje rondrijden en zoeken naar een plaats waar we onze boot te water kunnen laten. Uiteindelijk vinden we een zeer geschikte plek.

Vanwege de vele hoekjes en kantjes, bruggetjes, steigers en vastliggende bootjes, vermoed ik dat we hier op baars nog wel goeie kansen maken. Daarom begin ik met een klein plugje en monteer dit op mijn Urban Street Spin.

Deze achtgrammer uit de Arca-stal leverde me al bakkenvol drilplezier. Daar ik eigenlijk niet te veel beet verwacht op deze offday, kan ik beter van elke vis zoveel mogelijk genieten.

Frederiek wil nu liever ook wat regelmatiger beet krijgen, dus volgt hij mijn voorbeeld. We zijn pas vertrokken als hij een tik denkt gehad te hebben. We keren eventjes terug en ja, de nul is er al van af. Een baarsje niet veel groter dan het plugje poetste de nul weg.

Een kleine ‘nul-wegpoetser’.

Ik hoop op een ganse school van deze rovertjes en met een nog kleinere Hornet ga ik ervoor. Er volgt echter geen antwoord van beneden. Het bewijs werd echter geleverd dat hier baars voorkomt, dus vol goede moed gaan we verder.

Na een uur schakelen we terug over op groter kunstaas. We kregen namelijk geen teken meer van baarsleven. Het water wordt steeds maar troebeler en helaas doet een grote varende partyboot daar helemaal niets goeds aan.

Als die is gepasseerd wordt het doorzicht verkleind tot geen tien centimeter. Daar valt dus zo goed als niet in te vissen. Nu al terugkeren, lijkt ons ook geen optie, daar is het nog te vroeg voor.

Een aanmeerplaats vlak naast een café lijkt ons wel een pracht van een optie. Het biertje smaakt voortreffelijk en het is heerlijk toeven op het terras aan het water. Mijn kapitein zou er zowaar de rest van de dag willen blijven.

Ik wil echter vissen! Het water klaarde al weer wat uit, dus we kunnen weer op pad. Aan de eerste bocht kruisen we een boot waar geblaf uit komt. Snel grijp ik mijn camera.

Als we zijn gekruist, haal ik aan dat dit toch wel een mooi zicht was, hé. Mijn vismaat hoor ik instemmen, en dat het jammer was dat haar man erbij was. We hadden het waarschijnlijk over iets anders  .

Mooi zicht, kies maar naar wat je kijkt.

Blijkbaar bracht deze kruising ons geluk, want zie; op een vers silicone-gietsels van Fluppe mag ik de eerste snoek vangen. Voila, een nieuw water en een nieuw stuk kunstaas ontmaagd.

Wat verderop haak ik er nog één, maar die gaat er af. Een half uur later herhaalt Fré die laatste move twee maal. Dat doet zijn humeur geen goed.

Twee keer de ontmaagdings-procedure ineens.

Daarna valt het weer stil, veel te stil. Het is hier nochtans prachtig om rond te toeren. Laat dat nou net niet de hoofdreden zijn waarom we hier varen, maar als ik nog eens in de buurt ben met het gezin, dan doe ik dit watertje toch nog wel eens aan.

Het zal vandaag echt wel een off-day zijn, maar er moet hier zeker meer vis liggen dan we nu kunnen vangen.

Prachtig vaarwater.

We komen bij stekken aan die recht uit een snoekvissers-droom lijken te komen. We gooien diverse van die stekken ook uit, en ‘my capt’n’ kan er opnieuw één haken en verspelen. De klanken die nu over het water weerklinken, zijn niet geschikt voor publicatie.     

Een stek uit een snoekersdroom.

Op de terugweg kan ik nog de grootste van de dag vangen. Met zijn 61 centimeter is het geen bakbeest, maar o zo welkom. Vreemd dat men zo veel meer kan genieten van een vis waarop men zo lang moet wachten.

Vorige trip hier in de buurt kwamen ze, in vergelijking met vandaag, supersnel binnen en wisten we dat eigenlijk te weinig te appreciëren. Dit soort van ‘terug-voetjes-op-de-grond-lesjes’ hebben we misschien wel van doen.

Sowieso heeft iedereen er wel eens mee te maken, bovendien hebben we daar zelfs niet in te kiezen, dus ondergaan is de boodschap.

Als we aan het traileren zijn, klaart Frederiek zijn gemoed al weer op. Vandaag waren ze niet los, het zij zo. Hij is zelfs bereid om in te gaan in mijn ietwat ‘stekende’ woordgrapje.

In het merk van zijn boot kan ik namelijk een toepasselijke zinnetje ontwaren. De foto die ik mag maken, spreekt voor zich. Zijn brede smile toont aan dat hij er al weer wat over is.

Dit spreekt voor zich.

Toch heeft hij het vissen vanuit zijn boot voorlopig wel voor een tijdje gezien, haalt hij aan.

Als we echter na een paar uren rijden afscheid van elkaar nemen, vraagt hij toch als ik komende woensdag niet vrij ben, we kunnen misschien met de boot……….. Je ziet wel, het vissersbloed kruipt waar het niet gaan kan    

Bart Debaes