TotalFishing

Vissen Algemeen
De Allrounder 15 Een nieuw pak slagen van Frederiek?

De Allrounder 15

Een nieuw pak slagen van Frederiek?

Door Bart Debaes

De E-tamtam verkondigt dat ook vismaat Kurt het onderspit moest delven tegen de man in vorm: Frederiek. Al verbetert Kurt wel zijn PR snoekbaars met een bak van 94 centimeter, van de 19 vissen was het weer de matroos die het meeste vangt.

Zo te horen is zijn grootspraak (natuurlijk niet gemeend, maar om wat te plagen) waarmee hij start bij onze laatste gezamenlijke sessie zelfs toegenomen. Frederiek zou al op zoek zijn naar een volgend slachtoffer. Sommigen vismaten verklaren al openlijk dat ze schrik beginnen te krijgen…

Schrik om het minst te vangen heb ik niet snel, bovendien vang ik vorige visbeurt bijna dubbel zoveel als mijn toenmalig bootmaatje Wim, dus…...

De leukste anekdote van die bootdag is, dat we met z’n beide één en dezelfde snoekbaars weten binnen te brengen; gepekeld bovendien.

Wie ving nu deze vis?

Bijgevolg nodig ik Fré uit voor een nieuwe bootsessie. Het wordt opnieuw een combinatie van verticalen en trollen. Als we aankomen bij de trailerplaats gaan we snel even naar het water gaan kijken. Het is wat groenig, maar heeft voldoende doorzicht.

De porta-boot wordt snel samengesteld, want we hebben er beide heel erg veel zin in. We gooien hem in, niet ver van een brug waar we vroeger al wel eens wat konden vangen.

Opnieuw kies ik voor mijn lievelingsshad van het moment: de witte X 10 Zander van Bright Baits. Joachim, de eigenaar van dit merk, zal dit model toch ooit eens op de markt moeten brengen. Het heeft zich ondertussen toch al voldoende bewezen.

De eerste drift is nog maar gestart of ik mag al aantikken. Een baars van dik over de 35 centimeter komt tot tegen de boot aan, en gaat er af, net als ik hem heb aangeraakt.

In Ierland zou hij worden meegeteld, maar hier moet de vis in de hand worden onthaakt voor de teller mag oplopen. Halfweg de brug krijg ik een herkansing. Het is dit keer een snoekbaars die zich meldt.

De witte X 10 Zander deed het opnieuw.

Net aan de laatste pijler van de brug knalt er een groter exemplaar op. Hohow, mijn Arca-hengeltje gaat alweer helemaal rond. Deze 8 grams Urban Street Spin doet me vanwege zijn diepe buiging gezichtsbreed glimlachen. Ooooch, wat kan ik hier van genieten.

Het duurt een paar minuten vooraleer ik kans krijg om de vis te grijpen. Het is er eentje met een dikke speknek die mijn shadje helemaal in de vernieling heeft gebeten.

Een speknek van een snoekbaars!

We duiken de brug weer onder, en daar mag ik opnieuw aanslaan. Het is een wat kleinere snoekbaars. Als we bijna de brug onderdoor zijn tik ik opnieuw, maar halfweg de dril gaat de vis af.

Van de start kan ik zeker niet klagen. Dit is wat anders bij de 'grootspraakman'. Hij is heel wat stiller op dit moment. Enkel een paar ‘misschien-aanbeten’ is het enige dat hij kan ervaren. Als we verderop een kademuur aanvallen is het niet anders. Niettegenstaande hij eerst passeert, is het toch mijn hengel die omhoog slaat na een rukje. Een snoekje is hiervan de oorzaak.

De derde vissoort van de dag die zich laat zien.

Mijn boot is wat weggedreven tijdens de dril. We gaan terug naar het begin van de kademuur. Net op dezelfde stek als daarnet loop ik vast. Met een korte ruk probeer ik het zaakje te lossen, maar daar rukt aan de andere kant iets terug! Oei, het is toch vis?? Dat had ik niet verwacht.

Als ik de vis voor het eerst zie, denk ik net dezelfde vast te hebben als daarnet. Het blijkt niet waar te zijn want het snoekje heeft net wat andere kleuren, en heeft bovendien een sterker ingesneden staartvin.

Het extra dregje zit netjes in de hoek van de bek. Als ik na de nodige driltijd de vis wil grijpen, veert de hengel plots recht. Mijn stinger blijkt doorgebeten te zijn.

Hm, dat overkwam me nog niet met dit soort van dikke dyneema, maar het bewijst nog maar eens dat dit soort draad niet tandenproof is.

De volgende vis is dan uiteindelijk toch voor mijn vriend. Meer zelfs, hij vangt de volgende drie vissen. Hij vangt hiermee direct ook de drie hoofdsoorten die we hier verwachten. De eerste was een knappe snoekbaars, dan een snoekje, en een baarsje sluit het rijtje af.

Een knappe snoekbaars als starter.

Bij de volgende brug zijn de 'witten' weer de meest geliefde. Mijn staaldraadje is ondertussen al nodig aan vervanging toe.

Vervanging!

Heel kort er na mag ik wederom aan de dril. Mijn poging om vliegvissersgewijs de hengel 'ter mond' te nemen bij het nemen van de foto laat Frederiek het uitproesten. Nee, dat is volgens hem niet zo voor herhaling vatbaar. Wat weet hij nou van moderne foto-mode .

Is dit nu zo grappig?

De brug levert niet direct nog een aanbeet op, en mijn matroos wil er van weg. “Alle bruggen zijn voor hem behekst”, beweert hij.

We kunnen nu een behoorlijk lang stuk aftrollen, en hier en daar wijs ik de stekken aan waar het vroeger al goed liep. Het is vandaag helemaal anders, de beten blijven uit. “De volgende plek zal me toch sterk teleurstellen als ze niet zou leveren”, opper ik.

We zijn ze toch bijna voorbij als uiteindelijk mijn buitenhengel begint te dansen. De DLT plug die daar hing te ‘schuddekonten’ volbracht zijn plicht.

De DLT did it again.

Er volgt een lange vaart zonder dat er iets gebeurt. O, toch wel, de zon komt er vollediger door, en nodigt ons uit tot een fris glas op een terrasje vlak naast het water. Als Belgen zijn we lekkere bieren gewoon, maar eerlijk is eerlijk, ook in Nederland valt lekkers te ontdekken.

Dit is Belgisch lekker.

Het is lekker en leuk, maar het water trekt, en algauw zijn we weer aan het varen. Ik besluit om elektrisch te gaan trollen, en de plug te vervangen door de X10 zander. Het blijkt een schot in de roos. Pal naast de leliebladen knalt er keihard een snoek op. Zijn eerste sprong kan worden gedigitaliseerd. Het lijkt net alsof hij op zijn rug op het water ligt.

In ruglig op het water.

Na de sprong start hij pas ten volle met het geselen van mijn 8 grammertje. Gelukkig werkt de slip van mijn SMA 1000 prima. Het plingelende geluid klinkt me als muziek in de oren.

Hier is de slip nodig!

De snoek is uiteindelijk niet bijzonder groot, maar hij heeft in dit stadswater als een straatvechtertje gevochten.

Prima straatvechtertje op de toepasselijke Urban Street Spin.

Even later duidt een korte "ja" een mogelijke beet aan van de 'Trappe'-proever. Niettegenstaande zijn fijne gevoel, blijkt zijn vangst toch maar slappe thee te zijn.

Slappe thee.

We naderen opnieuw de kademuur van deze morgen. Hij blijkt alweer productief. Als Frederiek met zijn volgende snoek poseert, schuiven zijn vingers net wat te ver tussen de met tanden bezette kieuwbogen. Er zijn pleisters nodig.

Hier zijn pleisters nodig.

De brug van deze ochtend levert me ook weer vissen op. De tweede komt net voorbij het bouwwerk, en zijn gruwelijk harde beet doet me direct aan een snoek denken. De korte scheuten door de slip stellen dit vermoeden beetje bij beetje bij. Ik zit echter lang met een kromme hengel in de handen vooraleer we een glimp kunnen opvangen van de kneiter.

Opnieuw een vering-test voor het hengeltje.

Het is opnieuw een vering-test voor het hengeltje. Er is echter niets aan te doen, uiteindelijk moet de snoekbaars zich overgeven. Ergens halverwege heeft ook mijn X10 dat blijkbaar gedaan, want hij is nergens meer aan de haak te bespeuren. Het lijkt me een behoorlijke wissel.

Wisselen? Een mooie snoekbaars voor een shadje?

De beheksing voor mijn bootsmaat is echter nog niet opgegeven. Hij kan wel een vis haken, maar verliest hem onderweg. De volgende baars is er dan opnieuw voor mij.

Wat nu volgt is uren trollen zonder beet. Dozen gaan open, en de zwemmers worden vervangen, maar het levert niets op. Als we een kruising inslaan blijkt het water stukken helderder te worden.

De hoop wordt weer wat groter, zeker daar we hier vroeger behoorlijk snoek hebben gevangen. Het mag echter niet baten. Hoe mooi de kanten ook begroeit zijn, zowel boven als onder water, we vinden er geen hapgrage bewoners.

Mooi te bevissen kanten.

Het lijkt wel alsof we volledig verkeerd zitten. Als een koe ons dan ook nakijkt met in zijn blik: “Wat doen jullie hier? Hier zit toch geen vis”, houden we het voor gezien.

Wat doen jullie hier?

Op de terugweg weet ik nog een kort stekje waar we altijd baars weten te strikken. Deze superstek houdt haar faam hoog. Het levert ons drie mid-twintigers op. Een gezinnetje brandganzen vindt ons gedrag vreemd genoeg om ons constant in de gaten te houden.

Rare jongens, die vissers.