We zijn vier dagen ver in het nieuwe jaar als ik nog eens in de belly zit. Heel veel wateren staan gezwollen en erg bruin. Daarom koos ik ervoor om een vaart aan te vallen, want vanwege het sluizensysteem is dit wat minder gevoelig aan die hoogwaterstanden.
Ik leg mijn belly in, aan de plas die verbonden is met deze vaart. Normaal is deze plas behoorlijk helder, maar dit is nu enigszins anders. Zo bruin zag ik die nooit eerder. Toch schat ik nog een doorzicht van zo’n 30cm. Daar ik regelmatig op een ander water vis in mijn buurt waar ik zelfs snoekbaars kan vangen als het water maar een doorzicht heeft van 5 cm, schrikt me dit niet echt af.
Ik klik een ‘roosje’ in mijn speld. Deze roze ‘XCITER-shad’ van Rapture levert me gewoon zo goed als overal prima vis op, dus is dit vaak mijn ‘starter-van-de-dag’. Het is vandaag al niet anders, roosje werkt weer. Ik ben nog geen vijftig meter ver als een lichte trilling door de top gaat. Instinctief sla ik aan, en onmiddellijk voel ik dat het zeker geen bak wordt. De nul is echter weggepoetst, en dat stemt me positief.
Voila, de nul is weg
De vis kwam op een diepte van 4.6 meter, en dat ze ondieper zullen liggen vanwege het gekleurde water had ik enigszins wel verwacht. Als dat zo zou zijn, is dat toch een klein beetje jammer. Ik heb namelijk een verticaalhengel bij me die ik eigenlijk wou inzetten op de diepere stukken. Hij is naar mijn gevoel eigenlijk wat te hard om op lagere diepten in te zetten. Met een werpgewicht van 33gram is dit een stevige verticaalpook, mijn inziens. De vis heeft dan tijdens de dril weinig kans op te tonen wat hij waard is. Dat voelde ik al toen ik er de eerste keer met deze ‘Vertical Specialist’ van ‘Fierce Tackle’ viste. Het was op een water met veel stortstenen in de oevers, en daar zijn de ruim aanwezige zwartbekgrondels meestal te vinden. De baarzen en snoekbaarzen kiezen dan natuurlijk ook die plekken uit om te gaan foerageren. Ik was direct positief verrast over de gevoeligheid van deze hengel. Ieder tikje op elke steen kwam heel erg zuiver door. De hengel leek me direct al top, maar dat veranderde een beetje toen ik een eerste vis aansloeg. Die was toen ook niet groot, en vanwege de power in mijn hengel lag hij zo goed als direct in de oppervlakte te spartelen; beetje zonde.
Wat te licht bevonden voor een 33 grams-hengel
Ik heb namelijk graag toch wat dril aan elke vis, en dat kon elke, ondiep gevangen vis van die dag me helemaal niet leveren. Ik besloot toen al om deze hengel enkel nog te gebruiken als ik op grotere diepten zou vissen. Daar had ik vaker het probleem dat als ik met te lichte hengels viste, de vissen losschoten tijdens de dril. Vaak ook kreeg ik vissen in de boot waarbij de haakpunt slechts een klein beetje in de bek waren gedrongen ipv er dwarsdoor. De weerstand van de lijn op een diepte van 8-9 meter mag je niet onderschatten. Dit remt heel sterk de kracht van de aanslag. Daarom schafte ik me dan ook deze ‘Vertical specialist’ aan. Als ik de laatste sessie de vissen maar kon vinden op zowat 8 tot 10 meter diepte, kwam hij toen wel goed van pas. De slag grotere vissen konden dan ook bewijzen dat ze power genoeg hadden om deze hengel te doen buigen. Het aantal missers / lossers lag toen erg laag. Ik ben erg overtuigd dat dit komt vanwege het slag hardere hengel. Hopelijk zet deze hoge score zich ook door in de komende sessies.
Sterk genoeg om zich te kunnen bewijzen
Om te controleren als ze vandaag echt enkel ondiep liggen, ga ik het eerste deel van de sessie zoeken; door constant de taluds op en neer te vissen. De volgende vis vang ik op een diepte van 8 meter. Die is al van een beter formaat, en trekt mijn hengel al behoorlijk krom. Ondertussen ben ik bij de rand van de vaargeul gekomen. Ik besluit om hier eerst ook vooral de stortstenen oevers goed aan te vallen. Beetje bij beetje schuif ik de vaart verder in, maar beten volgen er hier voorlopig niet. Het water wordt wel steeds troebeler. Als een aantal boten voorbijkomen zakt het doorzicht tot maximum zo’n 10cm. Na een tijd laat ik de ondiepten liggen, en zoek toch de diepere delen op; lange tijd blijvend zonder resultaat. Als ik anderhalf uur verder ben, houd ik het vaartgedeelte wat voor gezien. Het lijkt me beter dat ik terug de plas wat beter ga uitvissen. Met de Float Plus op volle bak snor ik terug. Ondertussen verorber ik het meegebracht middagmaal, kwestie van sterk te zijn voor wat straks staat te gebeuren. Op de plas is het zeker ook geen koekenbak. Ik probeer er eerst de diepere delen uit, maar kan er slechts enkel één lichte aanbeet versieren. Mijn aanslag leverde dan ook nog enkel een gat in de lucht. Beetje bij beetje ga ik ondieper vissen. ‘BENG’!!!! gaat het ineens door de hengel. Ik schrik me een hoedje na zo een lange tijd beet-loos te zijn geweest. Een gelukzalige glimlach verschijnt op mijn gezicht, yes! Dit is een ‘deugddoenertje’!
Deugddoenertje
De vis kwam vanop 7.6meter, dus probeer ik deze diepte verder aan te houden. Het levert soms wat op, maar als ik dan een onderwaterberg over moet waar maar zes meter water staat, komen de beten veel sneller. Hmm, dan kan ik misschien beter deze diepte eens verder uitproberen. Het blijkt de juiste diepte van de dag te zijn, want de vissen komen nu snel na elkaar. Regelmatig zitten er ook vissen tussen die tegen of over de 60cm-grens aanzitten, dus beleef ik een reuzetijd! Ik vergeet er zelfs door te fotograferen. Toch houdt het na een tijdje op; blijkbaar ben ik het beste van de stek al voorbij. Ik besluit terug te keren en een halve meter dieper te vissen, kwestie van niet perfect weer over de zelfde stekken te varen. Het levert me nu en dan een vis op, als zijn ze gemiddeld kleiner.
Nu gemiddeld wat kleiner
Aan het einde van de drift besluit ik om de goede diepte nog eens te hernemen, maar nu met een ander aasje. Ik hoop dat er daar nog bijtlustige vissen liggen die echter minder zot zijn van een roze shad. Een gans andere actie van shad lijkt me dan nu ook het verstandigste om te doen. Daarom kies ik voor de “Iris T-Power” in het kleur ‘UV Mojito’. Die leverde me hier vorig jaar prima vangsten op. Tijdens de wissel van de shad ben ik met de wind afgezakt tot op een diepte van 4.2 meter. Ik corrigeer mijn vaarrichting, en laat ondertussen mijn aas zakken. Zacht voel ik loodkop tegen de bodem tikken. Even wil ik de shad wat optillen, maar gelijk is daar een beuk van een aanbeet. Op deze kleinere diepte komt deze nog eens zo hard door. De instinctieve harde “tegen-aanslag” doet mijn schouder zelfs wat pijn. Onmiddellijk is te voelen dat dit de grootste van de dag zal worden. Het begin van de dril doet me vermoeden dat dit een meerval zal worden, want die worden hier soms wel eens gevangen. Gogh, wat ben ik blij dat ik nu met deze stevige hengel aan de gang ben en niet ultralicht aan het peuteren ben. De ‘Vertical Specialist’ staat zowat bijna constant in een erg diepe curve, maar de vis blijft diep.
Wordt binnenkort vervolgd...
Debaes Bart
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
