De Allrounder 14   Opening versie twee

De Allrounder 14:

Opening versie twee 

Door Bart Debaes

Direct na het doorsturen van een kort visverslag naar de vismaten, kondigt Frederiek me al aan, dat hij zo snel mogelijk ook het water op wil. Hij heeft hele grote vis-honger. Bijgevolg liggen we drie dagen na de opening opnieuw op hetzelfde water.

Felix is ook van de partij. We zien hem al drijven in zijn 'badkuipje', deels op zoek naar 'verse vis', maar evengoed naar zijn geliefde trol-ensemble. We beloven hem om ook goed uit te kijken naar zijn verloren geraakte spullen.

Bovendien hebben we vandaag meer kans om ze te vinden, daar we de bodem gaan exploreren. We zijn namelijk van plan om dit keer vooral te verticalen.

Omdat we daarvoor het meeste zin hebben, maar ook omdat we hopen de vissen die vorige keer werden getrold, op een andere manier, gemakkelijker opnieuw te kunnen verleiden.

Felix heeft zijn eerste trol uurtje er al op zitten, maar dat was niet super. Enkel bij de start lukte het om een knappe baars te vangen. Laat dit nu net ook op diezelfde stek zijn waar Frederiek op een plugje zijn eerste baars plukt.

Een mooi startexemplaar.

Direct al een mooi exemplaar, het begint goed. We trollen het stukje opnieuw, maar dat levert niets meer op.

Dus laten we de loodkoppen zakken. Ik heb ondertussen al heel veel vertrouwen gekregen in de zander X10 van Bright baits, bijgevolg mag een witte versie daar beneden gaan kwispelen.

De eerste beet volgt snel, maar de vis gaat er af. Bij mijn vismaat gaat het net zo op een Fox shadje. Wat later komt opnieuw een stevige tik op mijn Tarantula hengel. De aanvaller biedt stevige weerstand. Hij mag er dan ook zijn. Zijn staartvin is duidelijk geen kwispelstaartje, maar een stevige roeiriem.

Een stevige roeiriem als staartvin.

Dat is ook een mooie om mee te starten! Niet veel later volgt een kleiner exemplaar. Het is duidelijk dat hij de 'witte' helemaal voor zich wilde. De onthaaktang komt er aan te pas om hem te verlossen.

Hij wilde de witte helemaal.

Er volgen een aantal kleinere vissen. Wat we echter nog veel meer te verduren krijgen, zijn missers. Vooral bij mijn matroos valt het heel erg op. Het aantal beten dat hij krijgt is heel erg groot.

In het begin denk ik dat hij niet hard genoeg aanslaat, zodat de haak niet goed wordt gezet, een al eerder voorkomend euvel. Hij begint daar goed op te letten, maar toch blijven veel beten geen vis opleveren. Nu en dan een kleiner exemplaar wel, hij loopt al over de tien vissen. Hoe klein ze ook zijn, ze zijn allen welkom.

Nog een welkom kleintje.

Een groot aantal andere vissen wordt wel gehaakt, maar ze lossen ergens halfweg de dril. Ja hoor, we weten het wel. Het is beter om beten te missen, dan om er helemaal geen te krijgen, maar toch. Als het in de tientallen begint te lopen, geraakt een mens beetje bij beetje toch wel wat gefrustreerd.

Als het begint op te vallen dat de beten bijna allemaal bij mijn vismaat komen, zoek ik natuurlijk uit hoe dat komt. Zo een pro zandershad, waar mijn maat mee vist, heb ik niet, en hij kocht er helaas ook maar eentje van. Ik heb wel een aardig koffertje vol ander lekkers.

Een klein koffertje vol lekkers.

Let wel, overdrijven met bakken vol naar het water heb ik ondertussen afgezworen. Onlangs kocht ik me een handig koffertje om me te dwingen te minimaliseren.

Het bakje is niet groot, maar voorzien van vier cases waar ik een onderverdeling in kan maken. Bovenin een wat groter compartiment om wat diversen in te steken. Elke case is nu voorzien van zijn eigen soort van shads: vorkstaartjes, of schoepstaarten, specialekes, groot of klein.

Naargelang het seizoen, en de keuze van het aan te vallen water, zal er wel in de shads worden gewisseld, maar de hoeveelheid moet voldoen.

Ik diep er een 'Sea shad' uit. Voor mijn kennismaking met de zander X10 was dit mijn favoriet voor de baars. Hij laat al gauw zien dat hij die favorietenrol waardig was.

Nog steeds geliefd bij vriend baars.

Als de beten er op wat uitblijven, grijp ik toch weer naar de 'witten'. Het blijkt al gauw dat hij zijn favorietenplaats wil behouden.

Wild van de Bright bait shad.

Kort nadien verspeel ik de shad aan de bodem. De Sea-shad gaat er weer aan.Als ik toch weer ruim achterop blijf komen in het aantal beten, besluit ik om eens te backtrollen.

Op die manier ben ik de eerste die passeert, en ik hoop op die manier mijn kansen te vergroten. Het verschil is inderdaad enorm. Nu krijg ik duidelijk veel meer aanbeten. Mijn bootsmaatje mag het nu vooral zitten aan te kijken.

Weer een knapperd op de Sea-shad.

Helaas ligt ook het aantal missers bij mij hoog. Ik besluit om het over een andere boeg te gooien. Als ik dan toch niet veel vang, dan wil ik zoveel mogelijk dril van elke vis.

Ik monteer mijn nieuwste vierdelige hengel. Het drilplezier aan de harders dat ik onlangs in Portugal er aan had, deed me al langer verlangen naar meer. Het is wel geen verticaalstok, maar hij is wel behoorlijk strak voor zijn acht gram werpgewicht, dus…

We vissen hier bovendien niet dieper dan vijf meter. Daarom denk ik wel dat ik er voldoende mee zal kunnen voelen.

Ik moet al vlug toegeven dat ik ermee inboet op bodemgevoel. Ik ben echter geen verticaal-rookie, dus er blijft nog ruim voldoende gevoel over om de beten vast te stellen.

Mijn tweede vrees was dat ik met deze zachte hengel niet hard genoeg de haak zou kunnen zetten, en ik nog meer vis zou kwijtraken. De uitkomst is echter helemaal andersom.

Het blijkt dat ik veel minder vissen mis. Dit zowel in aantal beten, als in vissen die ik tijdens de dril verspeel. Het drilplezier is wel zoals verwacht: enorm!. Wat gaat deze hengel graag krom!

Wat gaat deze hengel graag krom.

De vis moet echt geen ‘bak’ zijn om de hengel rond te zetten. Zelfs een veertiger snoekbaars heeft hiervoor ruim kracht genoeg.

Goed passende tegenstanders.

Hoe dieper de curve van de stok, hoe breder mijn glimlach wordt. Ik weet het, ik moet dit niet proberen uit te leggen aan een niet–visser: dat drillen leuker wordt naarmate een hengel al of niet meer kromt…

Het is toch dezelfde vis die je vangt, wat kan daar nou leuker aan zijn? Daarenboven moet je zelfs langer wachten tot de buit binnen is met zo een zachte hengel, dus waar is het voordeel?

Maar laat dit nou net die aangename storing zijn in mijn hersenpan, waarvan ik nu al zo lang mag genieten. Ik hoop dat ik er nooit van zal genezen .

Hop, een stevige snoekbaars laat me alweer menig minuut genieten van mijn hersenhandicap. We verwachten, vanwege de uitgesponnen dril, echt een heel ferm exemplaar, maar het is een standaardmaat die boven komt. Waarschijnlijk is dit een mannetje dat nog wat zwart ziet van zijn nestbewaakperiode.

Is dit een mannetje?

Ook deze shad verspeel ik helaas wat later. Er gaat nu een gele Mann’s shad aan om te zien of de aanbeten ook hierop blijven komen. Na een geweldige beuk ruk ik de hengel omhoog, hoho, die was niet te missen.

De hengel gaat in zijn diepste curve, de slip van mijn SMA 1000 gaat zingend over. De vis trekt mijn bootje naar de kademuur. Sturend op de elektromotor heb ik twee zaken in bedwang te houden.

Boot en vis in bedwang te houden.

Mijn grootste snoek van de dag komt boven. Het duurt nog een tijdje vooraleer hij ook effectief binnen is. Ondertussen stuurde ik mijn schipje al wat meer naar open water.

Snel gaat het niet. Vanwege de meer dan behoorlijke wind, en vooral omdat ik al een tijd aan het backtrollen ben, heeft mijn batterij al zijn beste tijd gehad. Ik voelde het al een paar keren aan, mijn accu is op het laatst van zijn batterijleven.

Het wordt uitkijken naar een nieuwe. De keus zal niet gemakkelijk worden. Wordt het weer een gewone accu zoals nu, of een glas in lood accu (type AGM) of toch maar een nog duurdere Lithium-ion batterijen.

Mijn rug zou deze laatste, lichte soort, wel degelijk kunnen appreciëren. Ik heb echter geen kameraden die van de laatste twee soorten accu’s gebruik maken, en die hun ervaringen daarmee kunnen delen. Een vraagje op TF zou me misschien wel in de juiste richting kunnen sturen.

De snoek is ondertussen binnen. Het is weer geen reus, maar waaauw, wat kon hij zich bewijzen op deze acht-grams stok!

Geen reus maar wel reuzengroot genot.

Helaas blijken de vissen daar beneden een beetje op te zijn. Tegen de normale gang van zaken in zijn ze stiller gaan liggen nadat de zon achter de wolken is gekropen. Misschien zijn ze hierdoor wat ondieper gaan liggen?

De accu wat laten bijkomen, zou een voordeel zijn, dus we besluiten om wat te gaan trollen. De extra hengelsteun wordt er bij geplaatst.

Vanwege de de aparte uitvoering van de bootrand, lukt dit bij een porta-bote niet zo gemakkelijk als bij standaard boten. Ik maakte er al een paar mogelijke oplossingen voor, en deze voldoet goed, al vraagt het een beetje tijd om hem te plaatsen. Misschien brengt deze foto mensen op nog betere ideeën, ik hoor het graag.

Mijn houten uitvoering van een mogelijke oplossing.

Het trollen levert niet veel op. Frederiek kiest na een tijd voor een kleinere plug. Wat later weet deze regelmatig een baars te versieren.

Baars op een Rapala-plugje.

We zijn al een stuk in de namiddag, veel rovers liggen nu stil. Kleinere baars heeft daar minder last van, dus schakel ik ook over op een kleinere hap. Ook hiervoor probeer ik de Urban Street Spin in te zetten.

Mijn vrees dat hij te veel zou doorbuigen op middelgrote pluggen tijdens het trollen blijkt ook nu niet gegrond. Ik kan met dit hengeltje dus zowel ondiep verticalen als licht trollen?!

Daarmee verovert hij een vaste plaats op mijn zomerse trips. Het is handig dat ik zo een hengel kan uitsparen in mijn toch kleine bootje.

Aan een kademuur besluiten we nog even te verticalen. Er volgen geen beten. Als we de kademuur verlaten, weet ik een ondieper deel waar nog wel eens een snoek wordt gevangen.

Frederieks buitenhengel lijkt vast te lopen. Hij heft de stok op, maar deze komt plots tot leven. Het blijkt een stevig leven te zijn. Een zeventiger is de klos.

Een zeventiger is de klos.

We kruisen onze parkeerplaats. Toch snel even dat stukje hernemen dat ons vanmorgen vis opleverde. Mijn roze Salmo Teeno blijkt de gewilde uitvoering. De vis kwam van net tegen een dukdalf aan.

Van tegen het hout aan.

We varen een loshaven in. Deze levert eigenlijk nog nooit goed vis op, maar we blijven er komen omdat hij er erg 'vissig' uit ziet. Hier varen we langs ganse plantenvelden, langs traag aflopende oevers, inhammetjes, enz.

Het zou er moeten wemelen van snoek en andere rovers, maar het is nu weer niets. Tegen een lossende boot aan duikt de dieptemeter tot zes meter. Nog maar even de loopkoppen zwemles geven?

We zijn de boot bijna gepasseerd als ik mijn compagnon zijn hengel met een ruk naar beneden zie slaan. De aanslag is even heftig. Gelijk gaat de vis door de slip. Hij vindt er duidelijk plezier in om telkens onder mijn boot te duiken. Mijn vismaat wordt er helemaal nerveus van.

Het betert zeker niet als de snoek voor het eerst bovenkomt. Te graag wil hij al de groenjas gaan grijpen. Ik maan hem aan tot rust, maar de zenuwen spelen hem duidelijk parten.

Hij verspeelde vandaag al zeker 20 vissen, en dit keer wil hij dat zeker niet zien gebeuren. De niet zo lichte Godfather III verticaalhengel gaat nog maar eens goed krom, daarna grijpt een wijd gespreide hand naar de kieuwbogen.

De greep gaat mis, en opnieuw duikt de vis naar onder. De volgende poging is de goede. De vis-stress op Frederieks gezicht maakt plaats voor een ontspannen glimlach.

Zijn vijftiende van de dag doet hem stralen.

Zijn vijftiende, en de grootste van de dag, is binnen. Hij lijkt met zijn ogen toe iets te danken voor deze mooie momenten. Het is namelijk ook de eerste keer dat hij meer vangt dan zijn kapitein. Dat stemt hem zeer tevreden. Het is hem graag gegund.

Dat hij echter grootspraak begint te verkondigen is een fout die nogal wat beginners durven maken. Meestal keert dit als een boemerang in het gezicht terug. Ik heb er nu al wat mijn schik in.

Bart Debaes