De voorspelde regen start, en de wind versterkt. Het lijkt ons aangenamer om terug de stadssloten op te zoeken, bovendien leverden deze wateren op de buiten toch niet wat we hadden verhoopt.
Al bij de eerste aanblik is het duidelijk dat ook in het stadsdeel dat we nu aandoen, de sloten ook erg helder zijn. Op een diepte van 60cm kan je netjes alle blaadjes tellen.
Weer helder, te helder???
Er breekt voor mij een tijd aan met nogal wat pech. Aanstormende snoeken weigeren alsnog toe te grijpen, ik loop “te” regelmatig vast in plakken draadwier met mijn spinner, net bij twee aanvallen van snoeken loopt mijn aasje vast aan een onderwater liggend object, en grijpen de snoeken natuurlijk niet meer toe, enz…Bovenal: diverse vissen worden gehaakt, maar lossen tijdens de dril. Hierdoor krijg ik het nogal op mijn heupen. Als er zich weer maar eens één los schudt van mijn lepel, weet ik het even niet meer. Wim blijft regelmatig wel een vis vangen. Al zijn ze niet erg groot, zijn teller loopt wel.
De kleinste van de dag
Zijn rood-witte shadje is duidelijk in trek vandaag. Een snoekje komt zelfs een vierde keer terug, zelfs als hij bij de drie eerdere pogingen, kort na het haken al is gelost. De laatste aanval kan ik prima volgen doorheen het heldere water. Wim roept dat de vis zijn aasje opnieuw volgt. Hij moet een aantal “achtjes” draaien voor de vis nog eens toehapt. Het is met niet veel overgave meer, (begrijpelijk, na die paar eerdere prikken in de bek) en Wim moet de vis zelfs wat extra tijd geven om het rubber beter door te pakken, voor hij aanslaat.
Wat ons hier opvalt, is dat nogal wat groenjassen een litteken hebben van een eerdere aalscholveraanval. Bij dit ‘snoekje van de herkansingen’ blijkt dit nog niet eens lang geleden te zijn. De wonden lijken behoorlijk vers, toch ziet het er niet naar uit dat het hiervan veel last heeft.
Aalscholverwonden?
De namiddag gaat snel, al stopt het nooit met regenen. Er staat vanavond nog een bij te wonen optreden in mijn agenda, dus om 16.00 uur moeten we hier zeker vertrekken. Vervelend, dat we vroeg moeten stoppen, want hoe later in de namiddag, hoe actiever de rovers lijken te worden. Hop, daar slaat Wim nog een snoek aan, met weer een wonde van een aalscholverbek. Die ‘zwart bevleugelden’ moeten hier regelmatig komen huis houden!!
Het is al niet anders bij Wims volgende vangst. Ook hier zijn stevige stukken snoekenhuid verdwenen uit de rug. Vinden die vogels hier dan te weinig kleinere vis, dat ze ook de grotere exemplaren proberen te verorberen? Het moet een grimmig showspel zijn, als een zo gegrepen snoek zich moet proberen los te zwemmen uit de greep van de stevige haakbek.
Stevige lappen huid afgeknauwd
We komen aan een gedeelte waarin we regelmatig kopjes kunnen aangooien van hierop haaks uitlopende slootjes. Dit zijn wel vaker prima stekjes. Bij één ervan drijft veel kroos en liggen takken in het water, die het bevissen ervan moeilijker maken. Aan mijn speld hangt ondertussen een andere oude getrouwe, namelijk een Syclops van Mepps. Deze light versie is goed hoog te houden zodat ik boven de rommel op de bodem kan vissen. Helaas pakt hij met zijn slingerende beweging ook te gemakkelijk links en rechts ronddrijvende rommel mee. Traag draaiend tik ik het aasje binnen. Plots is daar een kolkje tegen de oeverkant, dat daarna als een deining richting mijn lepel komt gezwommen. Net als de aanvaller bijna dicht genoeg is om toe te happen, zie ik dat mijn dreg ‘iets’ heeft gegrepen, en ik voel een verzwaring op mijn hengeltop.
Ik sla voor alle zekerheid aan, maar weet al redelijk zeker dat het vuil is dat ik van de haak zal moeten plukken. Een kleine tak zweeft door de lucht in mijn richting. Veel kans dat de snoek nu onraad zal hebben geroken. De daarop volgende herkansingworpen leveren inderdaad geen resultaat. Misschien dat een wisseling van aas voordeel biedt? Ik klik de zwarte tandemspinner terug in de speld. Bij de eerste worp al is het snoekje daar opnieuw. Weer echter gooit het onder water gelegen vuil roet in het eten. Mijn beide spinnerbladen vallen stil op een pluk draadwier. De groenjas grijpt daardoor niet toe. Toch komt hij achter mijn met groen vervuilde aas geroetsjt als ik dit met een snelle slingerslag uit het water trek. Hij wil dus wel nog, die kleine. Want nu zag ik duidelijk zijn formaat, en veel groter dan 40cm zal hij niet zijn. De tandemspinner lijkt hem daarna ook niet meer te interesseren; misschien trekt een ander aasje hem alsnog over de streep? Ik diep een kleine Rapture jerkbait op. Deze Sharper Jerk bleek al langer een prima verleider te zijn voor kleine snoekjes, al zijn de oma’s onder de-snoeken er zeker ook niet vies van. Om de stek wat te laten rusten, neem ik eerst de tijd om een foto te maken van de reeds gebruikte aasjes. Dit kan dan later dit visverhaaltje wat opleuken.
De aasjes die hier hun kans kregen
Hopelijk verloor de vis ondertussen zijn wantrouwen tegenover de vreemde zaken die rond zijn woonplek rondzwemmen. Ik ben niet gewoon om deze kleine jerkbait te vissen met deze wat zwaardere hengel, en merk dit onmiddellijk als ik de jerkbait zie zwemmen. Deze Opticast-hengel is wat te stug, en daardoor zwemt de ‘Sharper Jerk’ niet zoals ik zou willen. Er volgt dan ook geen actie van de kleine groenjas. Ik zal wat zachtere tikken moeten geven tijdens het binnen vissen. Na de tweede worp lukt het me al veel beter. Ik kan het aasje bijna ter plaatse links en rechts laten rondzwalpen. Dat geeft de roofvis toch ruim de tijd om toe te grijpen, waarom plaatst het nu zijn schot niet???
De volgende worp, ietwat meer tegen de linkse oever aan, levert even weinig resultaat. Na nog twee worpen denk ik dat er daar beneden toch teveel wantrouwen is, en dat ik niets meer moet verwachten. Net als ik wil verkassen, slaat “iets” een kolk onder het eendenkroos, een stuk meer naar rechts in het slootje. Aha, de vis ligt wat verderop nu, en lijkt nog steeds gretig! Het jerkbaitje gaat nu rechts onder de boomtakken door, ver in de evenwijdige sloot. Het binnen tikken gaat volledig naar mijn goesting, en ik verwacht nu ongeveer de actie, nu, ………nu dan? De aanval komt echter pal voor mijn voeten. Ik zie perfect hoe het snoekje het jerkbaitje volledig verzwelgt. De aanslag is raak, en de vis schiet links en rechts in het rond in de hoop zich vrij te werken; wat helaas ook lukt. Dit keer ben ik echter niet zo erg ontmoedigd vanwege het gebeurde. Het was te tof om mee te maken. Het visje heeft vanwege het rondzwemmen de stek wel mooi opgekuist. Een eventuele volgende visser zal nu meer ruimte hebben om de stek te bevissen
Opgekuiste stek
Debaes Bart
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
