De Allrounder 135 : Pluggenkluerentest in Ierland

Een artikel dat al jaren onafgewerkt op de plank lag, maar dat nu is afgewerkt:

Ik ben al een uur te vroeg wakker en wat gaat de tijd trager ’s nachts. Hier kan ik niet meer liggen wachten, dus hop het bed uit. Om 3 uur komen de copains me hier ophalen dus moet ik zeker klaar staan. Ze arriveren bijna alle vier op het zelfde tijdstip, dus dat gaat vlot.

Hengelkokers laden, nog wat gerief verdelen en dan heel belangrijk: de bestelde midd spiggs verdelen. Elk krijgt zijn gevraagde kleur in zijn handen gestopt. Na mijn perikelen in de polder wil niemand van de groep zonder nog deze plug vertrekken en nu is iedereen op zijn gemak. De heenreis verloopt voorspoedig (toch in vergelijking met de 41 uren die we onderweg zullen zijn in de terugreis). In onze B&B verorberen we een welsmakend Iers ontbijt om 12uur, en net iets voor 14u stappen we in onze bellyboten. Het eerste meer is te ondiep om de Mid Spiggs te testen. Het levert eigenlijk helemaal niet veel op en 3 uur later zitten we al in de auto op weg naar een nieuwe stek. Nu zitten we op één van onze favoriete wateren, een grote plas met veel kleine snoek in het open water en de grote lummels in de plantenbedden. Iedereen hangt er het kunstaas aan waarmee hij voorgaande jaren hier goed ving. Er wordt echter opnieuw niet teveel gevangen. Het laatste half uur zelfs al helemaal niets meer. Ik ben aanbeland in een uitloper waar een plateau van een 2meter diepte ligt. Ideaal om een Mid Spigg te laten zwemmen denk ik. Het gaat zoals in de boekjes: de eerste worp een knaller van een beet, net op het moment dat ik de Spigg wat laat stilhangen. Luid schalt het over het meer: “Mid spigg time”.

De eerste Ier op de midd spigg.

De snoek kan best nog wat groeien, maar ik ben blij met de actie. Wat me het meest tevreden stelt is het feit dat de plug goed diep werd genomen. Dit duidt volgens mij op het feit dat de aaskeuze de snoeken best wel aanstaat. Na de volgende worp krijg ik na twee slingertoeren opnieuw een harde beuk op de hengel. De aanslag komt op tijd en de dril kan opnieuw van start gaan. Opnieuw klinkt mijn kreet over het water. Na een meter of drie lijn winnen gaat de vis er echter af. De “oooch af” gaat bijna even luid maar het enthousiasme zit er zeker niet bij. Direct wordt die ontgoochelingskreet gevolgd door een nieuwe vreugderoep, want de snoek pakte dat ontsnapte rammelding opnieuw tussen de kaken, nu zelfs nog harder. Dit keer wordt mijn vis wel geland. “Mid spigg-time again” klinkt opnieuw over het water en deze kreet lijkt wel het afgesproken teken voor de anderen om van kunstaas te wisselen. Overal waar belly’s liggen klinkt de dorre klak van openende en sluitende tackle-boxen. Helaas wordt de rest van de avond door niemand nog veel gevangen. Een laatste snoek uit de kant komt als afsluiting, maar met slechts 19 vissen op vijf vissers voldoet deze eerste dag niet echt aan onze verlangens.

De laatste van de dag

Zijn we te vroeg, is het water nog niet voldoende warm, zijn de snoeken aan het paaien, de dag bracht ons vragen genoeg om de avond te vullen. De volgende dag is een meertje aan de beurt dat sterk afwisselend vis levert, en dat volgens het jaar; de ene keer zeer goed een andere keer ronduit slecht. Meestal duidt de waterkleur al aan welke richting de vangst zal uitdraaien. Vandaag ligt die tussen troebel en helder in. Er zweven heel veel kleine bruine vlokjes in het overigens heldere water. Hierdoor is het zicht beperkt tot een 50cm en vangstgarantie is er dus zeker niet. Iedereen heeft zo al zijn eigen favoriet voor dit water aan de speld hangen maar ik vraag hen om eens mee te werken aan een plug-kleuren-onderzoekje.

Ook kleine snoek is niet bang van de mid spigg

De bedoeling is dat ieder zijn eigen kleur mid spigg monteert, zodat we in dit niet zo heldere water kunnen uitzoeken als er verschil in aanbeten zou zijn. De voorste uitloper van dit meer is daar prima voor geschikt want hier staat water tussen de anderhalve en 2,2 meter. Op luid gejuich wordt mijn voorstel niet onthaald, maar een half uur willen ze er wel aan spenderen. Op die manier willen ze ook wat vertouwen kweken in hun nieuwe speelgoedje. Tijdens het vissen valt me op dat ieder zo zijn eigen manier heeft om de plug binnen te vissen. De ene vist hem aan een behoorlijk tempo binnen in één lijn, terwijl de ander dit veel trager doet, ook al omwille van het mindere werpgewicht van zijn hengel. Op die manier valt de duikdiepte van de spigg ook goed te regelen. Anderen laten hem geregeld een stop maken. Ikzelf heb heel goede ervaring met het binnenhalen in rukken. Telkens een hengellengte de plug naderbij halen, en tijdens het terugkeren met de hengeltop draai ik de lijn op. Hierbij goed letten dat je de lijn onder spanning houdt waardoor de spigg gewichtloos in het water hangt. Zo kan hij heel erg makkelijk naar binnen worden gezogen. Beten op dat moment kunnen ongehoord hard zijn en de plug moet je dan vaak diep in de bek zoeken.

Soms werden ze heel diep genomen

Misschien toch ook nog een tip ivm het gooien. Start of eindig niet met een korte ruk tijdens de worp, want dan kan de plug in de lucht toch beginnen tollen. Dit was iets waar ik in de polder helemaal geen last van had, maar in de open ruimte van een meer wel. Gewoon omdat je de neiging hebt om extra ver te proberen te gooien. Kiezen om te vissen met een reel zou ook een oplossing kunnen zijn. In ons kleuren onderzoek moeten we niet lang wachten op de eerste acties. Al gauw hangt de kreet “Mid Spigg time” in de lucht. Hij kwam op een eerder gedempt kleur.

Weinig opvallend maar prima vangend

Snoeken zijn we niet en we weten dus nooit echt precies hoe die vissen onder water het geluid ervaren, maar ik ben er redelijk van overtuigd dat we ze daar behoorlijk wakker hebben gemaakt. Vijf rammelpluggen op een gebied van een half voetbalveld, het moet daar nogal commotie hebben teweeggebracht. De beten komen van overal en volgen elkaar snel op. Ik had beloofd om bij iedereen de foto’s te gaan maken, en mijn peddels doen overuren. Een paar keren worden zelfs twee snoeken op hetzelfde moment gedrild, en zelf één keer hangen 3 snoeken aan de haak bij evenveel vissers.

Kurt en Peter tijdens één van de double mid spigg times

Helaas springt de derde vis nog eens, net voor het poseren, en schudt zo zichzelf los. De ambiance stilt hierdoor echter niet, in tegendeel een ‘vissen-vangen-stress’ neemt ons in zijn bezit, nu we zien wat allemaal mogelijk is. Als ik voor de lol na een half uur roep dat de testtijd eigenlijk om is, komt direct het antwoord:”Maar we moeten toch niet stoppen hé?”.

Kurt met één van de betere exemplaren

Ieder ving minstens 2 snoeken in dit half uur, naast één of meerder missers/ lossers. Een duidelijk verschil tussen de gebruikte kleuren was er niet. De felle kleuren zorgden in dit wat troebele water niet echt voor spectaculair meer aanbeten. Felix kreeg op zijn donker roze uitvoering het meest actie.

Felix roze ving het beste

Hij viste zijn plug traag binnen in één rechte lijn. In het totaal kwamen bij hem 7 verschillende vissen op in dit half uur, dus redenen om op deze plug te vertrouwen werden voldoende gegeven. Hierdoor bleven bij de meeste vissers de Spigg nog wel een tijd aan de speld en gedurende de rest van de visweek schalde nog heel erg vaak over het water “Mid spigg time again”.

Bij de kop gepakt

 

Debaes Bart