In de ban van de looks van een voor mij nieuw shadje, ben ik het vergelijkend aan het uittesten met oudgediende, zich bewezen shads. Ik had thuis aangehaald dat ik niet te lang zou weg zijn, maar het lijkt me wel absurd als ik nu al zou stoppen.
Dit is zeker mijn beste voormiddag van het ganse seizoen. Snel een telefoontje naar het thuisfront. Terwijl ik aan het keuvelen ben, drijf ik ongemerkt naar de kant. Na mijn telefoontje valt me de schoonheid van de herfstkleuren op. Niettegenstaande er geen zonlicht op zit, is het toch de moeite om dit snel even vast te leggen.
Herfstkleuren
Daarna grijp ik weer naar de V-powerhengel. De Float Plus motor op vol gas, en snel terug het talud opzoeken. Een paar minibeten volgen, maar ik vermoed dat ze komen van zwartbekgrondels. Op dit stuk met de stortstenen ondergrond liggen ze wel vaker. Na een aanslag staat de hengel wel goed doorgebogen. Er komt echter geen beweging in het gewicht. Even terugkeren, om alles (hopelijk) los te krijgen. Dat lukt niet, en het aasje wordt geofferd. Jammer, want van dit formaat V-powershad was dit mijn laatste. Die moet ik voor de winter zeker nog aanvullen. Ik heb wel nog een slag kleiner in de tackle box zitten. Ook die heeft al een stevige oorlogswonde in de rug. Het weerhoudt het niet om een vis over de schreef te trekken.
Ook de kleinste maat doet het
Dan mag Roosje weer. Ze gaat onderste boven goed los. De eerstvolgende is normaal gehaakt.
Normaal gehaakt
Bij de volgende ligt dat duidelijk anders. Die is op twee plaatsen gegrepen door een haakpunt. Het is wat onhandig om hem met de hand te landen. Ik laat de glasoog goed uitrazen voor ik toegrijp. Als ik dat doe, voel ik gelijk dat er een haakpunt van de dreg diep in mijn middenvinger gaat. Tja, ‘een kermis is een geseling waard’, zeggen ze aan onze contreien, en ik heb daar vandaag al helemaal geen probleem mee.
Dubbele hookup
Met de kleine maat V-power kan ik in de volgende beurt geen beet uitlokken. Roosje heeft daar echter nog steeds geen probleem mee. Na een korte ruk mag ik alweer aanslaan. De vis komt onder de druk snel naar boven. Het is een baars. Die had ik nog niet vandaag. In verhouding greep deze gestreepte toch wel naar een grote hap volgens de grootte van zijn bek.
Gulzige baars
Een slag grotere baars volgt even later zijn voorbeeld. Die wipt echter weg nog voor ik hem voor de lens krijg.
Ook voor de snoekbaars van eind de dertig cm die daarop volgt, is dit toch een ferme hap. Zouden ze nu echt ook zo’n grote aasvissen proberen te verzwelgen in hun gewone visleven? Of is dit gewoon een dag dat ze behoorlijk zot lopen, en grijpen naar alles wat ze te pakken kunnen, en dan wel zien als ze het binnen krijgen of niet?
Een even gulzig snoekbaarsje
De zo komt er warempel even door. Als ik de lucht bekijk zal dit steeds meer het geval worden. Hopelijk beïnvloed dat het bijtgedrag niet negatief. Toch is dit zo. De beten volgen elkaar minder snel op, en ze zijn minder fel. Al kan dat ook zijn omdat het kleinere visjes betreft. Al is de volgende die ik mag landen weer een mooier formaat.
Mooi formaatje
Regelmatiger mis ik er nu ook één. Net als nu. Dan plots valt het gewicht van de shad helemaal weg. Daar dit is omdat het gewicht volledig wordt weggezogen, is dit meestal wel raak bij de aanslag. Nu sla ik een gat in de lucht. Aan mijn aasje is nochtans goed te zien dat dit een beet was.
Dit werd zeker gegrepen
De herkansing die ik snel waag op die plek, levert me niets op. Ik draai dan de boot maar terug. Hierbij ligt de shad even stil op de bodem. Plots zwemt mijn lijn weg van me. Ik hef de hengel en voel weerstand. Er hangt warempel een vis aan! Het geluk is vandaag toch wel volledig aan mijn kant, of heeft dit te maken met de ingegoten lokstoffen in de shad, die met hun geur de vis lieten toehappen? Sommigen geloven er hard in dat lokstoffen daartoe in staat zijn. Ik kan me dat zeker wel voorstellen dat dit bepaalde dagen goed werkt, en dan zeker als je in de winter erg traag gaat vissen, maar dat zal waarschijnlijk niet ‘altijd’ de doorslaggevende factor zijn. Al al het zeker ook geen kwaad kunnen.
Gepakt vanwege de geur?
De kleine V-power levert in zijn zwemtijd geen extra vis op, wel twee missers. Misschien is hij net iets te klein en te fijn om in dit troebele water genoeg op te vallen? Als ik even later dan vast geraak aan ’iets’, krijg ik maar met veel moeite mijn aasje terug. Het is echter bijna volledig doorgescheurd, dus gaat het in de doos om thuis in de herstelling te gaan.
De stevige rukken die bij de volgende aanbeten door de hengel gaan, duiden niet op een nieuwsgierig rustig opzuigen van een lekker ruikend hapje. Het zijn duidelijk aanvallen naar iets dat op een levende prooi lijkt.
Hard gepakt
Bij de volgende vis is het al niet anders. Heel vreemd dus dat de haken niet in de bek zitten. Hoe dit daar beneden in zijn werk is gegaan, is me een raadsel???
Hoe verliep dit?
Ik snuister in de doos naar een vervanger voor de ‘gekwetste’, en kom op een Boobytrap-shad uit, in een kleurtje dat ik ooit kreeg van Henk Simonzs. Het verhaal erbij vertelde ik hier al ooit, en het vertrouwen er in is nog steeds groot. Ook dit keer laat het me niet in de steek. Hij levert met één van de betere vissen van vandaag op.
Een van de betere
Bijna ben ik aan de parkeerplaats van mijn wagen. Als er nog een “zander d’adieu” moet komen zal het snel moeten gaan. Er staat steeds minder water onder mijn peddels als ik traag de kant opzoek. Net als ik denk dat het er toch niet meer inzit, voel ik een lichte verzwaring. Ik sla, en de laatste van de dag schiet met een hels kabaal door de oppervlakte. Dit kleinere visje is geen partij op deze ondiepte, toch niet voor deze vertikaalhengel.
De laatste
Na het terugzetten ervan leun ik achterover. Amai, wat een topsessie was dit! ‘Bijten als gekken’ ging vandaag wel op! Misschien niet echt een dag waarop nieuw kunstaas zich echt kan bewijzen, maar ik voel al dat de verliefdheid op mijn Roosje aan het overgaan is naar echte liefde. Hopelijk helpt ze me nog aan veel van dit soort van mooie momenten.
Bart Debaes
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
