De Allrounder 121 : Liefde op het eerste zicht ( Deel 2 )

In de ban van de looks van een voor mij nieuw shadje, ben ik het vergelijkend aan het uittesten met oudgediende, zich bewezen shads.

Het liep al erg goed, maar nu lijkt het alsof ik ben aangekomen op een stekje waar heel wat actieve vissen dicht opeen liggen. De eerste die komt is weer met de knalbeet van formaat. Het is duidelijk dat deze vis mijn Trabucco shad echt wel “moest” hebben. Alles zit dan ook weer diep verzwolgen.

Ook weer diep verzwolgen

Dat heeft het voordeel dat het duidelijk is dat mijn aas als en lekkere hap wordt aanzien, maar ook het nadeel dat de haken erg diep zitten. Heel voorzichtig lukt het me om zonder echte kwetsuren de haken te verwijderen

De volgende laat ook weer niet lang op zich wachten. Het is een donker gekleurde vis. Weer zit de loodkop bijna helemaal weg! Amai, wat lusten ze vandaag mijn “roosje”.

Bijna weer helemaal weg

Ik herinner me altijd een artikel uit mijn jeugd, dat snoekbaars het niet goed doet bij mistig weer, maar dit is hier duidelijk de uitzondering op de regel. Ik ben nog maar anderhalf uur bezig, en dit loopt hier super! Wat een ochtendje zeg!!! De mistigheid is nog steeds niet helemaal opgeklaard, en voor mijn part hoeft dit nog niet onmiddellijk te gebeuren!

De zon geraakt er nog niet helemaal door.

Snel mijn roosje laten zakken, en hop daar is de volgende aanbeet al weer. Ik mis hem vakkundig, maar laat het schadje onmiddellijk weer zakken, en wat ik hoop gebeurt. De snauw die volgt is nu veel harder. Een prachtige goud-bruine vis komt boven. Wow, die is erg mooi gestippeld.

Mooi goudbruin met stippels

Het is weer wisseltijd, en nu heb ik helemaal geen zin daartoe, maar ik zet toch door. Er gebeurt een aantal minuten niets. Ik ben al een tijdje aan het varen, en twijfel alweer om toch terug over te schakelen naar “Roosje”. Och, ik ben ondertussen gewoon teveel verwend, want daar volgt alweer al een actie. Eerst een erg kleine verzwaring waar ik niet op reageer. Dan een stevige tik, waarop ik wel aansla, en die hangt. De dril is anders dan normaal. Als ik de vis begin te ontwaren, lijkt het wel alsof hij als een platvis op zijn zijde zwemt. De oorzaak is te zien als de snoekbaars voor het eerst boven water komt.

Aha, daarom!

De haak zit op die plaats erg stevig vast, en de tang komt er aan te pas. Het is daarna weer aan roosje. Vol vertrouwen laat ik haar zwemmen. Er gebeurt ook niet direct iets.

Bij een optik van het aasje merk ik dat het geheel wat zwaarder aanvoelt. Ik sla, maar verwacht gewoon wat rommel aan de haak. Het lijkt in het begin ook eerst op een plastic zak die ik naar boven trek. Maar plots schiet ‘de zak’ terug naar de bodem. De dril is erg stevig en de slip van mijn RS10 molentje moet mij even bijstaan om lijnbreuk te voorkomen. Hoho, dat wordt de tot nu toe grootste van de dag waarschijnlijk. Meerder keren weerklinkt de ratel van de slip. Ik geniet met volle teugen. Dan draait mijn slachtoffer voor het eerst in de oppervlakte en ik ben ontgoocheld verwonderd van zijn formaat. Ik zie ook waarom hij zo hard kon vechten. De vis is niet reglementair gehaakt.

Niet reglementair gehaakt

Toch wordt hij bijgetikt op mijn tellertje. Ook de volgende tel ik bij, al haalt hij de 40cm niet. De haak zit daar wel netjes reglementair. De shad zit dat helemaal niet meer. Die zit al erg ferm doorgescheurd op de haaksteel.

Nog een kleintje

Oei, het was al lang tijd voor de wissel; ik ben ‘overtijd’. De V-power moet weer aan de bak. Het duurt zowat tien minuten voor er een tikje door komt. Een kleine vis wordt gehaakt, maar lost vlot de haak in de dril. De oudere soortgenoot die zijn kans waagt, weet beter van wanten. De dril mag er zeker ook zijn. De Arca-molen mag weer zijn geliefde slip-liedje zingen, en ik ben een genietende aanhoorder. Deze vis zoog mijn aasje een stuk dieper binnen. Het is ook één van mijn betere vissen vandaag. Snel even langs de meetlat. De staart gaat juist over de 60cm, mooi!

Beter gehaakt

Nog een minitikje later is het weer wisseltijd. Eerst nog mijn “roosje” her-monteren. Ze zit maar met een velletje meer vast.

Bijna helemaal doorgescheurd

Hopelijk zijn de vissen even ondersteboven van haar verschijning als haar montage. Verschil in aanbeet is er zeker wel. Die lijkt nu nog sneller te komen. Drie keer optikken is goed voor een hart verzakkende aanbeet. Dat haar roze rug aan de onderkant zwom maakte dus voor deze rover niet veel uit. Het is nochtans niet zo een grote glasoog die voor deze klapper zorgde.

Dit kleintje zorgde voor een keiharde aanbeet

 

Bart Debaes