De Allrounder 121 : Liefde op het eerste zicht.

Vreemd toch dat roofvissers altijd weer blijven op zoek gaan naar ander aas. Niettegenstaande ze al een halve viswinkel aan goed materiaal liggen hebben, kunnen ze het niet laten om in de hengelsportzaak toch altijd weer even in de snoepjeshoek te gaan kijken.

Gewoon gaan kijken hé, want ze weten wel dat ze zeker niets te kort hebben. En dan ligt er toch vers snoepgerief, en dan komt die drang terug op. Ondertussen kan ik daar al redelijk aan weerstaan, maar het liep dit keer weer eens mis.

Bij de eerste aanblik was ik al verkocht. Dat is ze! Ik was namelijk al een tijdje aan het denken om eens met een slag groter aas te beginnen vissen in de winter, want dat legde vismaten geen windeieren. Vele aasjes had ik al overwogen, maar nooit voldoende zekerheid gegeven om ze aan te schaffen, want ik heb al zoveel, weet je wel.

Bij deze slanke roze was ik wel onmiddellijk overtuigd: dit wordt ze, mijn roosje. Ze was te krijgen in een blisterverpakking van 5, maar ook los. Om mij niet direct in het verderf te storten, want een shad bewijst zich enkel in het viswater, kocht ik er twee. Drie dagen later mocht ‘mijn roosje’ mee naar de polder. Even nazien als ze daar vis kan verleiden en als ze ook een beetje tandenproof is.

In een de sloten mocht ze haar heupjes laten wiegen, en dat deed ze blijkbaar verleidelijk. Vooral in kleine slootjes mocht ze zwemmen, daar konden drie snoeken niet aan haar roze wiebelende kontje weerstaan. Zeker niet slecht voor een sessie van 2 uur. Ze heeft haar naam van Xciter-shad alvast niet gestolen

vooral in kleine slootjes

Natuurlijk zijn er nu een aantal sneetjes in haar lichaam, maar ze is zeker nog intact genoeg om verschoven te worden naar een zwaardere loodkop, en te pogen om ermee ook snoekbaars te verleiden. Aan een kanaal beslis ik om afwisselend te vissen met een shad met bewezen vangkracht, en telkens dan af te wisselen met mijn nieuwe ‘roosje’.

Omdat het water al wat kouder is monteer ik eerst een V-powershad van Spro. Vanuit mijn belly laat ik hem zakken. Binnen het kwartier gaat er een beuk door mijn hengel en moet ik stevig aan de dril. Die eerste nam gretig mijn aas.

Erg gretig genomen

Geen vijf minuten later is snoekbaars nr 2 daar ook al. De aanbeet was minder intensief, de diepte waar de haak zich bevind was navenant.

Het gaat vlotjes

De rest van de eerste 20 minuten gaan voorbij, en ik had me voorgenomen om elke 20 minuten van shad te wisselen. Dus grijp ik naar mijn andere hengel waar mijn roosje van Trabucco in de speld zit. Even kijk ik vlak voor me naar de mogelijke acties die ik haar kan geven, volgens het tikken van mijn hengeltop. Dat ziet er prima uit. Er is bovendien heel erg weinig snelheid nodig om haar te laten kwispelen. Met een behoorlijk vertrouwen stuur ik haar op een 18grams loodkop naar de diepte. Ik zoek terug naar het talud, en net als ik denk dat ik er ongeveer moet zijn, knalt de beet al door de top. Een zich fel verwerende snoekbaars komt na een tijd boven. Het dregje zit diep in haar keel

Ook diep verzwolgen.

Het geeft altijd extra vertouwen als een nieuw aas gretig wordt naar binen gewerkt. Ze zien het dus als iets dat ze echt “moeten” hebben. Honderd meter verder een zelfde stevige aanbeet, maar de vis voelt veel groter aan. Helaas schiet die los, kort voor ik hem een eerste keer kon zien. Daar, bij die boom is een kuil niet ver van de oever. Zacht snor ik er naar toe. Aan de rand van die put, komt een tik door. De aanslag is raak, en ik mag opnieuw drillen. Roosje zit weer helemaal weg in de bek.

Helemaal weg.

Dan is het opnieuw wisseltijd. Eigenlijk wat tegen mijn zin, grijp ik naar de andere stok; maar ja, als je wil uittesten dan moet je testen en dus op dit soort van momenten doorbijten. De kuil heeft eigenlijk meer de vorm van een geultje dat haaks op de oever staat. Ik vis het verder af, maar hoef niet lang te wachten. Het is eerder een zacht zucht nu die door mijn hengel gaat. Opnieuw zit het aas behoorlijk diep. Amai-amai, wat loopt het goed!!!

Weeral één

Na het fotograferen laat ik de V-powershad weer zakken, maar net voor hij de bodem heeft bereikt, knalt de volgende er op. Och, wat een aanbeet!!! De vis is voelbaar kleiner dan de vorige.

Kleiner, maar even welkom

Mijn shadje is erg ingescheurd. Het leverde al op vorige visdagen ook de nodige vis, dus is dit niet onlogisch. Als ik er echter zo ga mee blijven vissen dan verspeel ik het binnenkort. De truc die ik dan vaak gebruik, is om het shadje ondersteboven op de loodkop te plaatsen. Meestal is er geen verschil te merken in het aantal beten. Als ik even later een verzwaring voel doorkomen sla ik hoopvol. Het is dit keer echter geen vis, maar één van de vele takken die hier met de herfststormen zijn afgewaaid.

Er zullen er nog wel volgen

Het is weer wisseltijd, maar eerst nog snel even naar de kant voor een plaspauze. De mistigheid van deze ochtend laat de anders weinig zichtbare spinnenwebben erg goed uitkomen. Dit is duidelijk een herfstplaatje.

Herfstplaatje

Als de druk op de blaas verdwenen is, mag de visdruk er weer vol op komen te liggen. Het is weer zwemtijd voor de Xciter-shad. Een kleine snoekbaars wil die zwemtijd beknotten. De beet was een korte tik. De dril is navenant kort. De vis is dan ook niet groot. Toch stemt me de vangst ervan blij. Dit kleintje bewijst namelijk dat deze toch behoorlijke grote shad niet te groot is om ook de kleintjes te verleiden. Want ik houd nog altijd meer van actie dan van weinig actie en grote vissen vangen.

Werkt ook nog voor de kleintje

Zijn net wat groter broertje of zusje bevestigd dit gegeven. Zijn of haar beet was veel steviger. De dril duurt een beetje langer. Terwijl ik fotografeer zie ik door de lens dat ook dit shadje niet lang meer zal “leven”. Het blijft een nadeel van zachte shadlijfjes, maar ja, net die zachte lijfjes zorgen wel voor meer vis. Straks zeker ook even nazien of ik bij het draaien van dit shadje ook geen verschil zal opmerken in het aantal aanbeten.

Dit kan straks ook best eens worden gedraaid

 

Bart Debaes