Top, ik kan er nog eens op uit met mijn jongste. Hij ziet het prima zitten om er nog eens met de boot op uit te trekken. Het weerbericht belooft geen super weer, maar in de namiddag wordt het droog, dus het wordt wel doenbaar.
Nadat we de boot hebben ingelegd varen we vlotjes naar de eerste brug waar we meestal wel een aantal baarzen kunnen scoren. De laatste tijd lukt dat prima met kleine lepeltjes en dit is nu ook onze eerste keuze. Dries kiest onmiddellijk voor de 2,2 grams geel-groene versie “Masu spoon van Windex lures”. Ik ga voor de 1,8 grams zware Zero spoon van Rapture.
Ik leg de boot mooi op koers en nog voor ik mijn lepeltje aan de speld heb, hoor ik ook een triomfantelijke “ja” naast mij. Dries is al zijn eerste baars aan het binnen draaien. Het is geen monster, maar dat verwachten we hier ook niet echt.
De nul is al gelijk weg
Direct na het opbergen van mijn fotoapparaat hoor ik dezelfde “ja” weerklinken. Iemand met een triomfantelijke lach kijkt me glunderend aan. Zijn smile wordt nog een tijdje groter want hij blijft vis binnen halen. Ik wordt wat nerveus, want ik wil ook vis. De “ja” klinkt echter steeds vanaf mijn linkerkant. Zoonlief doet het echt goed. Misschien een beetje te goed want op een gegeven moment sta ik 7 / 0 achterop in de vangsten. Ik krijg ook wel tikken, maar kan die aanbeten voorlopig niet verzilveren. Nu en dan hangt er wel een visje aan de haak, maar ik krijg het nooit boven. Het aantal aanbeten ligt ook beduidend lager. Wat doe ik verkeerd? Mijn lepeltje is misschien net wat te groot en te licht om de juiste actie er in te kunnen steken. Daarom schakel ik over naar eenzelfde model als dat van Dries. Ik peuter in het hoekje waar ik daarnet een aantal tikken miste. Er komt vandaar beneden nu helaas geen reactie. Dan maar de elektromotor de voeding geven en wat opschuiven. Net onder de eerste schaduw van de brug is het dan toch raak Mijn eerste vis komt binnen.
Oef, ook mijn eerste
Ik heb blijkbaar een schooltje gevonden want nu gaat het vlot. Toch mis ik nog teveel aan beten naar mijn gevoel, en verwacht dat dit komt omdat de baarsjes te klein zijn voor mijn dwarrelende hapje. Ik schakel daarom over naar een heel klein lepeltje: een TT-lepeltje van River2sea. Die zijn bovendien gemaakt uit tungsten en dus extra zwaar volgens hun grootte. Daardoor kan ik extra levendig het aasje net boven de bodem optikken. Dit bevalt de gestreepte rovertjes prima, en al zijn ze wat kleiner, ik amuseer me kostelijk. Al gauw staan we gelijk. Het blijft goed op dat kleine ding, en mijn teller draait maar door. Een albino gekleurde baars brengt wat afwisseling in de groentinten.
Meer goudgekleurde baars
Dan lijkt de brug wel uitgevist. Al zullen er zeker nog rovertjes liggen, deze zijn te veel op hun hoede. Met de gezamelijke teller op 28 vissen beslissen we om door te varen. Ik trek de benzinemotor op gang, en we grijpen naar onze zwaardere hengels. Hier zit nogal wat snoek en we die gaan we belagen als we van baars-hotspots naar baars-hotspot varen. Het is een winderige dag dus normaal zou de snoek moeten los zijn. Met de huidige water temperatuur van 14 graden zou dat plaatje al helemaal moeten kloppen. De snoeken geven echter niet thuis. We moeten erg lang varen voor er iets gebeurt. We komen voorbij diverse stekken waar normaal altijd een aanbeet komt. Dit is vandaag zeker niet het geval. Ook als de lucht erg donker gaat zitten, is een voorbijvarende boot het enige wat actie aanlevert. Gelukkig houden we het voorlopig nog droog.
Bijna regen
Dan maar aan de volgende grote brug opnieuw het lichte kunstaas de kans geven. Bij deze brug lukt het onmiddellijk weer goed. De baars is gemiddeld nog een slagje kleiner dan bij de eerste brug. We kunnen hier zelfs geen midden formaat vangen.
Enkel kleintjes
Toch maken we daar niet erg veel van, wij amuseren ons. Een keer krijg ik toch een wat grotere vis aan. Die laat mijn Arca Trout-hengeltje heel mooi buigen, maar helaas schiet de baars af nog voor hij boven is. Deze brug geraakt nog sneller uitgevist dan de eerste. Toch blijven we extra lang proberen. De hemelsluizen zijn namelijk open gezet, en we houden ons nog liever wat droog.
Stevig buitje
Als de lucht opklaart worden de snoekhengels weer gepakt. Zachtjes snorren we over het water. We moeten weer behoorlijk ver varen voor een eerste actie komt. Terwijl ik aan het drillen ben, heeft Dries al het fotoapparaat gegrepen, en schiet een vette actiefoto.
ACTIE!!
De snoek blijkt vale vlekken op zijn flank te hebben. Zijn dit paaiwonden die niet genezen geraken? Het is geen slecht formaat snoek om mee te starten dus mag Dries nog wat verder fotograaf spelen.
Mooi formaatje
Dan gaan we weer verder. Het duurt dit keer niet lang voor een tweede aanbeet komt. Het is een wat kleinere vis die in deze Sniper Max van Rapture ook een lekkere hap zag. Tijdens het drillen ervan floept de hengel plots recht. We zien de rover nog een seconde op zijn zijde in de oppervlakte liggen. Dan beseft hij plots dat hij los is, en met een staartslag boven water schiet hij terug naar de diepte. Een kwartier later komt een knaller van een aanbeet. Het is opnieuw op mijn hengel. Deze groenjas is niet veel kleiner dan mijn eerste.
De oranje plug blijkt geliefd
Best wel leuk dat ik constant vang, maar ik gun mijn matroos ook wel een vis. Ik bied hem mijn plug aan, en hoef niet aan te dringen. Zelf grijp ik in de kunstaasdoos naar een ander plugje dat me hier al vaker goed vis opleverde. Het is de Seducto Fat Shad in de diepe diving versie. Het zit mij echt mee, want de volgende aanbeet komt, weliswaar een ruime tijd later, opnieuw op mijn hengel door. Het is echt geen grote vis, maar wie het kleine niet begeert…
Een dikke vijftiger
Bart Debaes
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
