De Allrounder 119 : Kleine hapjes

Van meerdere vismaten mocht ik vernemen dat het verticalen nergens goed aan het lopen was, en dat waarschijnlijk vanwege de warmte. Van een paar verneem ik zelfs dat ze een paar sessies blankten, en dat is iets waar ik me het liefst niet aan bezondig.

Daarom speelde het al een tijdje in mijn hoofd om eens met kleinere aasjes aan de gang te gaan. Het zou me echt niet verwonderen dat de vis nu enkel en alleen op het opgroeiende speldaas jaagt. Als ik in een hengelsportzaak stapte om voer en maden, maar toch eens ging loeren in de rekken met “snoepjes”, zag ik een ideaal lijkend model liggen in de schappen. Ze leken me perfect van grootte, en waren niet zo duur in hun blister van 4. Alleen die 5 grams loodkoppen leken me wat weinig om mee vanuit de belly te vissen. Alhoewel, ze gaven niet veel wind de komende dagen, dus dat lijkt me toch het proberen waard. Ze mochten mee.

Twee lichte hengels met dunne lijnen op de molenspoel gaan mee op de belly. Snel zoek ik het eerste talud op. Het is nog vroeg, en de warmte is voorlopig doenbaar. Straks komen ze weer met +35 °C, en daar ben ik niet zo een fan van. Ik ben 20 meter ver als een eerste zachte tik doorkomt. Die wordt gemist. Niet veel verder opnieuw zo een kleine tik, en nu hangt de vis wel. Een kleine snoekbaars poetste mijn nul weg.

De nul is van het scorebord

Vijf minuten later mis ik opnieuw een kleine tik. Ik vaar nog een klein stukje verder, maar keer dan op ‘mijn peddels’ terug, op zoek naar de herkansing. Even moet ik teveel laveren om opnieuw het taludje te vinden, maar dan geeft de dieptemeter weer de gewenste waterkolomhoogte aan. Ondertussen zie ik dat het water al bijna 26°C heeft! Dat komt hier echt niet vaak voor! Verder peddelend dan ik verwacht had, klapt de top toch nog naar onder. Dit keer plaatste de snorkel zijn aanval met meer bravoure. Hij is nog wat kleiner dan de vorige, maar niet minder welkom.

Nummero deux

Het is windstil, en machtig om zo te varen. Gelukkig ook dat het niet waait, want ik moet me goed concentreren om het lichte aasje op de bodem te voelen komen. Die vijf gram loodkop voorkomt ook dat ik te snel kan varen. Als op die manier de beten zo vlot blijven na elkaar komen, maakt me dat traag varen weinig uit. Tik, gaat het opnieuw door de hengel, en weer mis ik de beet. De poging tot herkansing leidt niet tot het gewenste resultaat.

Wat verderop gaat een trilling door de hengel; je weet wel zoiets wat kleine baars wel pleegt te doen als ze in de staart van een softbait bijten, en dan net als een hond die een handdoek heeft veroverd, ermee gaat schudden. Opnieuw levert het me geen vis op. Zouden die missers allemaal toch nog te klein zijn voor die gebruikte haakgrootte? Of zitten er zwartbekgrondels tussen? Die visjes zitten hier (te) ruim voorradig, en kunnen behoorlijk agressief zijn. BENG gaat het keihard door mijn hengel, en dat haalt me uit mijn overpeinzingen. Toch wordt ook deze aanbeet vakkundig gemist. Hoe is dat nu mogelijk? Zo een knal-aanbeet op zo een kleine hap, en toch missen? Het lijkt me toch echt niet wenselijk om op zo een klein aas ook nog eens een staartdregje te plaatsen???????

Een volgende “schudderbeet” wordt ook weer gemist. Bij nazicht van mijn aas, zie ik dat het shadlijfje nu halfstok hangt op de haak. Het werd dus duidelijk wel gepakt.

Halfstok aan de haak

Hmm, blijkbaar wordt de silicone vanuit de fabriekswege niet gelijmd op de loodkop. Dat lijkt me nochtans iets wat wel zou mogen gebeuren. Het zorgt er voor dat het shadje langer mee gaat, ach ja, ook waar, dat is dan commercieel gezien weer niet zo interessant. Ik fiks ze straks thuis wel alle vier in 1 keer.

Blijkbaar heb ik deze ochtend wat teveel vocht “in-reserve-tegen-de-komende-warmte” gedronken, want mijn blaas is ferm aan het duwen. Even de kant opzoeken. Van daaruit valt het des te meer op hoe mooi de oevers er in deze tijd bij liggen.

Eén bloemenzee

 

Voilà, daarna sta ik minder onder druk, en die korte pauze zorgt er voor dat ik weer ten volle op scherpte sta. Niettegenstaande daarvan blijf ik meer beten missen dan me lief is. In mijn hoofd probeer ik een uitvlucht te vinden voor mijn onkunde... 

Ik vermoed dat de kleinere vissen en ook de zwartbekken gemakkelijker klein aas aanvallen, waardoor ik veel meer tikken doorkrijg dan als ik zou vissen met groter aas.

Wat later mis ik nog zo een hard knallende beet. Die was toch zeker niet van zo’n klein zwartbekgrondeltje!! De zon is ondertussen al goed aan het bewijzen dat ze de heetste planeet is in verre omtrek. Ik ben al goed aan het zweten, en ga weinig probleem hebben om er straks mee te stoppen.

Plots duikt de bodem op mijn scherm naar onder. Vreemd, dit putje zag ik hier nog nooit. Waarschijnlijk ga ik er normaal gezien wat te snel over om het op te merken. Ongeveer nu moet mijn aasje, dat wat achterop komt aangehuppeld, in dat putje gaan vallen. BOENK gaat het door de top. Wat een aanbeet!!!! Mijn rechterarm heeft al geslagen. Wow, dit wordt echt wel een grotere vis. Mijn hengeltje gaat helemaal rond, en de slip moet bijspringen. De rover spurt naar het midden van het water, en …………..schiet af. Bwaaahh, dat is balen! Niets aan te doen, maar ik ben ondertussen toch blij met de vaststelling dat ook de grotere vissen graag in die kleine aasjes happen.

Ik moet niet lang wachten op een troostprijs. Die krijg ik na opnieuw zo een zeer zachte beet. Hoogstwaarschijnlijk zoog de vis zwakjes vanaf de achterkant naar mijn rubber. Gelukkig was de haak ook net diep genoeg mee naar binnen.

Diep genoeg om te kunnen haken

Mijn groene shadje is nu nog wat meer ingescheurd. Het gaat de doos in, en een nieuw kleur mag zijn kans grijpen. Beetje bij beetje kom ik in de buurt van mijn instapplaats. Ik heb nog zowat 100 meter te gaan, als er weer zo een harde aanbeet komt. Opnieuw hangt niets aan de haak??? Hoe flikken die kerels daar beneden dat toch? Elke harde aanbeet levert vandaag niets op. Het zou erg leerzaam zijn als je dat soort van aanbeten met een onderwatercamera zou kunnen vastleggen. Met die kennis zou je de montage misschien zodanig kunnen aanpassen zodat je toch wat minder missers zou krijgen.

Slaan ze nu gewoon met hun kop hard dat rare ding van hun rustpositie weg? Of pakken ze de shad gewoon vanaf de voorkant, zodat de haak zich onmogelijk kan zetten? De camera’s zullen nog kleiner moeten worden om ze bij het verticalen kunnen inzetten. Blijft dan nog dat snoekbaarswateren meestal veel minder doorzichtig zijn dan snoekwateren, waar je gemakkelijker beelden kunt schieten van op een afstand. Het zal waarschijnlijk nog wel een tijdje duren dus.

Tikkie gaat het door de top. Ik sla, en voel weerstand. De vis verweert zich door spurtjes uit te voeren, afgewisseld met het zich vlot laten dichterbij trekken. Als de snoekbaars dat ook doet in de oppervlakte gaan nogal wat spetters over mijn gezicht. Na mijn eerste schrikreactie zijn ze eigenlijk wel best welkom. Ze zijn lekker verkoelend in dit hete weer. Vermengd met mijn zweetdruppels lopen ze naar beneden, alwaar ze ook weer een wat verkoelend stroompje vormen.

Al gauw kan ik de grootste van de dag grijpen.

Grootste van de dag

Hij mag lang nog geen “bak” worden genoemd, maar met vijf stuks ben ik voor deze korte sessie zeker tevreden. Ik heb niet geblankt, en dat is al helemaal goed. Bovenal, het idee om met kleine hapjes aan de slag te gaan in deze periode van het jaar bleek dus niet zo slecht. Die hapjes bleken hier echt wel prima vangertjes! Alleen dat aantal missers zou ik nog naar beneden moeten kunnen krijgen. Een ideetje daarvoor spookt al door mijn hoofd.

Debaes Bart