Door Bart Debaes
Gelukkig een dubbele aandrijving ( 1 )
Niemand die vandaag met me mee kan, dus blijft de boot thuis en wordt de belly voorzien van de nodige kunstaasdozen, en de elektrische aandrijving.
Een kanaal is de voorziene stek van vandaag. De goeie stekken daar liggen normaal gezien veel te ver uit elkaar voor de belly, maar met het Float Plus er op gemonteerd is dit een gans andere zaak natuurlijk. Als de eerst beoogde stekken toch minder zouden geven dan ik verwacht, kan ik straks nog steeds alles in de auto gooien en wat km verderop een nieuwe kans wagen.
Ik ga kort bij een brug te water. Met het zonnige weer van de laatste dagen zullen wel wat rovers dit soort stekken uitzoeken om wat koele schemering te vinden. Ik start er met een mini-shadje, en toch mis ik er snel een paar beten mee. Grmbll, de zwartbekgrondels zijn erg actief blijkbaar.
Ik vergroot een klein beetje van aas, en al gauw komt een eerste snoekbaarsje van -30 boven. Net als ik het wil grijpen lost het met een korte sparteling de haak. Er ligt rond de pijlers erg veel speldaas zag ik al, maar opeens doen een paar andere rimpels me extra goed kijken. Het is een klein baarsje dat zich erg vreemd gedraagt. Op zij zijde draait het rondjes in de oppervlakte. Toch laat het zich niet direct oppakken met de vrije hand. Eenmaal dit toch is gelukt, kan ik al stellen dat ik niet blank vandaag.
Waarschijnlijk de kleinste van de dag
Na het terugzetten lijkt het alsof het baarsje daarnet zijn doodstrijd aan het voeren was. Zo te zien is het aan het verliezen. Ik besluit het uit zijn lijden te redden, en het als extraatje te gebruiken op de shadhaak. Ik grijp naar een verse gemonteerde boobytrapshad. De reden van deze keuze is als volgt: een tijd geleden lag ik op het water met Guy.
Het was vreemd hoeveel ik ving, terwijl mijn bootmaat aan het blanken was. Het waarom van dit fenomeen konden we nog niet ontdekken. Na een aantal keren aas-wisselen van zijnentwege wordt dan een Spro Boobyshad naar beneden gestuurd. Direct na aankomst op de bodem wordt hij al gegrepen. Guy’s eerste snoekbaars komt boven, en we vragen ons al af als dit gewoonweg toeval was, of zullen er meer volgen.
Guy’s eerste van de dag
Bij het volgende afzakken gebeurt echter bijna net hetzelfde. Eén keer optikken is voldoende om al weer met een gebogen hengel in de pollen te zitten. De derde inzet is het gelijk weer van dat. Verstomd zitten we elkaar aan te kijken. Dat kan toch niet meer toevallig zijn? Als hij net na het volgende bodemcontact opnieuw aanslaat, breekt mijn klomp helemaal.
Dit is toch ongelofelijk!!!! Dit keer echter komt niets naar boven. De hengel blijft onder dezelfde curve gebogen staan, en helaas eist de god der rivierstenen deze shad nu op. Verder proberen kunnen we helaas niet meer, want we hebben geen dergelijke shad meer. Wel een beetje logisch dus dat ik nu wel dergelijke exemplaren in de doos zitten heb.
Het geel-groene exemplaar wordt samen met het baarsje naar de bodem gestuurd. Ik hoef niet lang te wachten op een ‘bok’ die keihard op de hengel slaat. Het is opnieuw geen reus, maar zoals steeds zijn alle formaten welkom.
Elk formaat is geliefd
Mijn baarsje is echter verdwenen, en ik kan me gaan afvragen als deze snelle beet uitgelokt werd door dit slachtoffertje, of enkel door het kwispelen van de Boobytrap. Even later bewijzen een paar lichte aanbeten, dat het baarsje zeker niet de enige sleutel tot succes was. Ik mis ze allemaal wel, dus misschien ligt hier een schooltje kleine snoekbaars samen.
Een licht spetterend geluid laat me omkijken. Oei, vanwege de visconcentratie had ik deze grote boot niet zien naderen. Snel grijpen mijn vingers naar de remote control van mijn aandrijfsysteem. Op 100% power snort mijn belly nu vlot naar veiliger oorden. Voor dit soort van mede-watergebruikers moet men altijd wel opletten. De extra snelheid van aandrijving 2 kwam al van pas.
Steeds imposant als ze kortbij langskomen
Ik wil snel weer terug om de rest van mijn stekkie verder uit te vissen. Met mijn buikbootje kan ik wel tussen de pijlers en de brugsteunen door, denk ik. Voorzichtig probeer ik dit uit. Net als ik voorbij ben, gaat een keiharde ruk door mijn hengel. Veel hoef ik al niet meer te slaan, want de slip is al aan het gieren. Dit wordt snoek waarschijnlijk. De diverse verre runs die volgen, lijken mijn veronderstelling te bevestigen.
Het duurt een behoorlijke tijd voor ik een eerste glimp kan opvangen van de vis, want die blijkt wel erg in conditie. Dat nu (nog niet half juni) het water nog niet te warm heeft voor deze roofvis helpt natuurlijk ook wel. Opnieuw komt er een grote boot aan, en ik moet me terugtrekken tussen de pijlers.
Gelukkig kan ik net er voor de kieuwgreep al toepassen. Die gaat wel de 80cm naderen gaat door het hoofd. Grote hekgolven doen het water onder de brug echter vreselijk klotsen. Terwijl ik die met mijn peddels pareer ziet de snoek nog een ontsnappingskans. Hij begint vreselijk te schudden, en ontglipt me.
Niet direct een groot probleem, bedenk ik, want hij is nog steeds mooi gehaakt. De pijlers rond me vormen echter het probleem. De snoek schiet ertussen door, en terwijl de slip toegeeft, voel ik de lijn langs het hout schuren. Aiaiai, dit gaat misschien toch nog mis. Lang kan ik dat niet denken, want de hengel veert al terug op. De pijlers brachten me dus in korte tijd geluk en ongeluk.
De pijlers van geluk en ongeluk
De kunstaasdoos moet dus open, en omdat ik al een aantal missers had, wordt weer een kleiner aasje wordt gekozen. De Seducto ribbed padle tail leverde me in dit soort omstandigheden al prima vis, dus een (eigenlijk al half kapotgebeten) wit-rode versie mag de klus gaan klaren. Daar beneden staan ze blijkbaar ook 100% achter mijn keuze. De kleine snoekbaarzen die ik pluk, laten de vangstenteller lekker oplopen. Het lichte loodkopje wordt vaak goed opgezogen.
Het lichte loodkopje wordt goed opgezogen.
Dan volgen weer wat missers. De tikken op de top zijn ook minder overtuigend. Hm, grondeltjes zeker weer? Ik schuif wat op om het schooltje te ontwijken. “Tik”, gaat het op de top, en een andere tweedejaars snoekbaars mag even met me touwtrekken. De haak zit dit keer aan de buitenkant. Al gauw duikt de Seducto opnieuw de diepte in, op zoek naar een volgend slachtoffer. De tik die nu doorkomt mag er zijn, maar de hengel gaat niet rond na de aanslag. Toch haal ik volledig op om alles na te kijken. Een goeie zaak blijkbaar, want “iets” wou enkel het rode deel van de kwispelende staart hebben. Weinig kans dat dit hapje nu nog gepakt zal worden.
Weinig verleidelijk nog
Wat stekafwisseling dringt zich langzaam op. De boel is hier ondertussen ook al goed verstoord, veel zal ik hier waarschijnlijk niet meer vangen nu. Terwijl ik naar de volgende stek zal varen, ga ik het talud aanhouden, diagonalend aan een aardig tempo. De knik wordt vlot gevonden en met een verse, grotere Boobytrap voel ik de bodem af.
Vanwege de scheepvaart is het water al behoorlijk minder doorzichtig en daarom koos ik voor een oplichtend kleur. Zonder bijbedoeling had ik bij de aanschaf een paar exemplaren in een lichte kleur gekozen. Deze lighting Ghost uitvoering leek echter wat op te lichten toen ik ze thuis in de lade wegstopte.
De zonen hebben iets dergelijks als “opleukertjes” in planeetvormen hangen in hun slaapkamer; en we kennen ze in het vissen ook wel van de oplichtende bolletjes die bvb aan haringpaternostertjes hangen. Bij shads zag ik dat nog niet eerder, maar het lijkt me wel dat dit vangst-verhogend zou kunnen werken. Ik testte het thuis even uit door ze op te laden onder een lamp, en ja hoor het oplichten gaat ze prima af.
Het “belichte” exemplaar geeft mooi groen licht af
Ik houd me voor om regelmatig de shad in het zonnetje energie te laten opnemen, zodat hij zijn lichtverleiding daar beneden in het donker prima kan laten uitstralen. Ik kan helaas met niemand vergelijken of dit nu beter werkt of niet, maar slechter gaat het echt niet. De snoekbaars wordt zeker niet afgeschrikt door het lichtende aasje want de bonkende aanbeten zijn heerlijk hard. Het formaat in het open water is een stuk groter dan onder de brug, dus ik zit helemaal te glunderen in mijn bootje.
Best wel leuke exemplaren
Debaes Bart