De allrounder 105 deel 1: Nieuwe shadjes deel 2

“Goesting om nog eens wat shadjes te testen”, komt als vraag.

Er zijn twee redenen waarom ik positiever sta tegenover deze vraag dan anders. Ten eerste zijn ze van Spro, en die mannen hebben behoorlijk wat goed rubber in hun gamma lopen, en de tweede reden is dat ik dat shadje al zag zwemmen in een filmpje, en het was me toen direct erg bevallen.

Het gaat hier om de Iris Popeye shad. Een rubber kunstaas dat eerst in een wat grotere versie werd uitgebracht als snoekenverleider. Toen al, leek het me dat dit slanke model meer een model voor de snoekbaars was, dan voor de snoek. Ik was blij dat dit nu ook in kleinere vorm werd uitgebracht.

Jong en hip

De zon is al aan het zakken, en eigenlijk zou ik beter aan stoppen beginnen denken. Ik heb geen lampje bij, en moet nog een gans eind terug. De goesting is echter nog te groot, en doet me nog een klein stukje verder varen. Tenslotte kan ik straks wel volle bak terug op mijn Float Plus motortje, en het waait niet erg veel. BENG, gaat het op de top. Ik ram me een ongeluk in het luchtledige. Gewoonweg niets gehaakt. Snel draai ik de lijn op voor een check up. De ”felle” is helemaal samengevouwen. Blijkbaar zit daar een actieve inpakdienst daar beneden.

Samengevouwen komt ie terug

Och ja, het is toch tijd voor de ‘wapenwissel’. Ik ben al benieuwd als er nu weer een groter exemplaar zal boven komen. Die gedachte is nog niet weggeëbd uit mijn geest, als er opnieuw een beuk op de hengel komt. Deze keer hangt de vis, en het gevecht duidt er op dat dit weer een mooiere wordt. Niettegenstaande de harde beuk zit de hoofdhaak niet diep.

De beuker

Zijn broer die direct daarna de shad al pakt, nog voor die de bodem bereikt, is net wat kleiner. Gelukkig liet ik de lijn tussen mijn vingers vieren, anders had ik dit waarschijnlijk nooit gevoeld. De snoekbaars heeft een knal witte buik, wat een mooi contrast geeft met de rest van zijn donkere lijf. Hij lijkt hiermee qua kleur wel erg goed op het shadje waardoor hij werd verleid.

Gelijkkleurigen

Ik heb een beetje moeilijk met het wisselmoment. Die paar dikkerds op de schoepstaartversie, werken wel verslavend. Toch kreeg ik veruit de meeste beten tot nu toe op de vorkstaartversie. Helaas had ik er meer missers op en zijn de vissen kleiner. Het is al aan het donkeren als een zachte bibber op de top me doet aanslaan. Ik vermoed weer een kleintje, maar vergis me. De Special Force-hengel gaat goed krom. De vis wil heel graag diep blijven! Als ik hem even wat van de bodem krijg, gaat hij er door de slip weer full speed naartoe. Mijn Inspiration-molen zingt hierbij zijn prachtig slip-lied. De volgende keer gebeurt dat opnieuw. Hohooo, dat is genieten geblazen!!! De gedachte dat de “felle v-staart” alleen maar kleintjes kan vangen gaat dus niet op. De grootste van de namiddag komt nu daarop in de diepe schemering naar boven.

Dus niet alleen voor de kleintjes

Nu toch maar uitkijken om mijn startplaats terug te vinden. Full speed trekt mijn motortje me in die richting. Aha, daar is die struikvrije plek met die grote witte kei al wat te zien. Hmm, dat laatste stukje kan ik dan misschien toch nog even de schoepstaart naar de diepte sturen. Hoe dichter ik bij mijn aanlegplaats kom hoe trager ik begin te peddelen. Vanbinnen heeft er ‘iets’ nog steeds goesting naar nog een aanbeet. Als bij de laatste meters de dieptemeter aangeeft dat ik het talud opzwem, komt de verhoopte tik. Een beetje overdreven hard sla ik aan. De vis wordt erdoor naar de oppervlakte gekatapulteerd, en slaat het water in oplichtend wit schuim. Hij is net wat minder lang dan die van een kwartier terug, maar wel een stuk breder gespierd. Best wel een mooie afsluiter!

De afsluiter

Na het terugzetten laat ik me wegzakken in mijn buikbootje. Waw, wat een fantastische sessie! Lekker vet gevangen, de beste keer ooit hier! Als deze shads dit overal zo goed zullen doen, staan me nog mooie tijden te wachten. De toekomst zal het moeten uitwijzen. Nu moet deze vanger terug de doos in. Na de klik bij het sluiten van de box wordt het stil; enkel in de verte hoor ik een wagen rijden. De wind is weggevallen, ik kijk als over een zwarte spiegel over het wateroppervlak. Terwijl ik geniet van de rust op het water, drift ik traag weer wat verder van de oever weg. Net als ik mijn dieptemeter wil afsluiten, verschijnen 2 bananen tegen de bodem aan. Hmm, zou ik toch nog eens, snel??????

Die “nog-eens-snel-proberen- drang” wordt steeds groter, en al gauw klikt de box weer open, en grijp ik na wat “keuze-aarzeling” toch naar de v-staart. Ik peuter de bodem wat uit, maar het levert niets op. Dan toch maar het water uit. De shad zal ik nog hangen tot mijn voeten de bodem zullen voelen. Zo ver geraak ik echter nog niet. BENG gaat het door de verticaalstok. Er staat minder dan 2 meter water onder me, dus de aanbeet komt extra hard door. De dril verloopt hierdoor echter wel met erg weinig lijn uit. Regelmatig gaat na een oppervlaktestaartslag wat water over me. Mijn mond was op een momentje net te laat dicht. Nog wat na-proestend land ik de mooie snoekbaars. Dit is nu echt de laatste, nu moet ik er echt mee ophouden!

Echt, echt, echt de laatste

Tja, als test kan deze sessie echt wel tellen. Ik ben over deze nieuwe shads voorlopig zeer positief. Ze zwemmen inderdaad bij de minste beweging die je ze geeft. Niettegenstaande hun souplesse zijn ze echt wel taai! Als ik thuis kom, bekijk ik ze eens grondig in het licht. Er is zo goed als geen enkele beschadiging aan het rubber te zien. Hier en dar heeft een grotere tand een ondiep putje gemaakt, en onder de haak is er wat schuurpapiervormige beschadiging. Zo te zien kan ik er nog vele glasogen mee vangen!

Weinig beschadiging

Ik vis graag met soepel rubber, want dat levert gewoon meer beet op, maar tussen mijn zachte exemplaren zijn er helaas soorten die het moeilijk langer dan een vis of zeven volhouden. Soms geven ze al na 3 vissen de geest. Deze Spro-hapjes zijn echter zo sterk als Popeye, zelfs zonder spinazie te eten!!!!! Ik vraag me af als ze hieraan ook deels hun naam hebben ontleent.

Is er dan echt niets negatiefs te vertellen over dit rubber? Ja eigenlijk wel. Ik vrees dat ik ook van deze shads er altijd wel een paar zal willen bij hebben op het water, en mijn dozen zitten nu al zo vol. Aan de andere kant, zal ik aan dozen die vol zitten met prima vangers, toch niet zo snel een hekel hebben, denk ik.  

 

Bart Debaes