De allrounder 105: Nieuwe shadjes deel 2

“Goesting om nog eens wat shadjes te testen”, komt als vraag.

Er zijn twee redenen waarom ik positiever sta tegenover deze vraag dan anders. Ten eerste zijn ze van Spro, en die mannen hebben behoorlijk wat goed rubber in hun gamma lopen, en de tweede reden is dat ik dat shadje al zag zwemmen in een filmpje, en het was me toen direct erg bevallen.

Het gaat hier om de Iris Popeye shad. Een rubber kunstaas dat eerst in een wat grotere versie werd uitgebracht als snoekenverleider. Toen al, leek het me dat dit slanke model meer een model voor de snoekbaars was, dan voor de snoek. Ik was blij dat dit nu ook in kleinere vorm werd uitgebracht.

Bij de te testen versies zaten zowel schoepstaarten als V-staarten. Van die laatste wist ik eigenlijk niet eens dat ze bestonden in het Iris-gamma. Ik ben iemand die altijd ook gemakkelijker grijpt naar een schoepstaart, terwijl ik heel goed weet dat V-staarten het vaak beter kunnen doen. Maar ik schakel daar meestal maar naar over als het water kouder wordt. Het was nu pas eind oktober, dus een hapje met meer actie zou nog wel in het voordeel liggen. Toch beloofde ik beide soorten te laten proefzwemmen.

Thuisgekomen gelijk op zoek naar passende loodkoppen. Jammer genoeg was mijn voorraad Gamakatsukoppen nogal geslonken. Een paar 14grams-exemplaren had ik nog wel. Dat zou wel voldoende zijn voor die V-staarten, die vragen minder gewicht om ze diep te houden. Voor de andere moet ik in de reserveschuifjes zoeken om aan het juiste gewicht te geraken. De snoekbaars zat echter deze periode nog niet zo diep, dus zou ik ook met deze minder scherpe kwaliteit haken nog wel een vis kunnen plukken.

Gemonteerd

De geknoopte extra dregjes haalde ik ook uit de voorraad. Eigenlijk vond ik ze wat kort tov het shad-lichaam, maar dat zou voor de eerste testuurtjes nog wel lukken. Snel de auto in, en naar de plas die ik voor ogen had. We waren daar ooit eens toevallig op uitgekomen op een wandeltocht. Van een plaatselijke visser vernam ik toen dat er wat snoekbaars zat, maar er werd weinig op gevist. Ondertussen had ik al ondervonden dat de snoekbaarsstand niet slecht was. Echt grote had ik er nog niet gevangen, maar daar heb ik (gelukkig nog altijd) weinig problemen mee. Als ik maar actie krijg.

Mooie plas

Daar ik het minste vertrouwen heb ik de V-staart zal ik daarmee starten. Ik ken mezelf, als ik goed aan het vangen zal zijn, zal ik nog moeilijk kunnen wisselen. Bovendien is het water niet echt helder vandaag, dus kan het felle kleur wat beter visueel opvallen. De bedoeling is dat ik elke 20 minuten zal veranderen tussen de shads, en op het einde kijken als er veel vangstverschil zal zitten. Binnen de tien minuten komt al een tik door. De aanslag is raak en de eerste van de namiddag is er al. De hap werd diep genomen, dat wil voor mij zeggen dat ze het aasje als mogelijke prooi herkennen.

Al niet meer blank

Een volgende, veel hardere aanbeet levert dan niets op. Wat later zou ik moeten wisselen naar de schoepstaart, maar ik geef toe dat ik er niet veel zin toe heb. Toch moet het, als ik het testen wat eerlijk wil laten verlopen. Dat is altijd het probleem bij test-sessies. Vaak wil je met iets anders vissen, omdat je dat dit moment zo aanvoelt. Daarom alleen heb ik vandaag niets anders in mijn belly-tassen dan die testexemplaren. Als ik 12 minuten later beet krijg op de schoepstaart, is ook het vertrouwen in dit stukje rubber al gestegen. De vis is wat groter, maar wel vreemd gehaakt.

Vreemd gehaakt

Als de vorkstaart er wat later weer aan hangt, krijg ik te maken met missers. Na de derde misser, heb ik het een beetje gehad. Dat extra dregje moet dan toch aan een langer stuk stingerlijn. Snel knoop ik het geheel aan een vers stuk fluorocarbon. Bij de volgende beet, blijft de vis wel hangen. “Aha”, denk ik: “best dat ik die verandering aanbracht”. Aan het eind van de dril zie ik dat mijn gedachtengoed geen steek hield. Het is de hoofdhaak die stevig in de bek zit.

Eigenlijk geen stinger nodig

Het duurt op gevoel een stuk langer voordat ik op de schoepstaart weer een actie krijg. Als die er dan komt is het opnieuw een slag grotere vis. Hier was het dregje wel van doen, al zit het niet aan de binnenkant van de snoekbaarsbek. Zonder deze extra haakkans, was dit waarschijnlijk weer een gemiste beet geweest.

Dankzij het extra dregje

Het is niet anders bij de volgende vis. Deze levert me een stevig robbertje vechten. Voorlopig is dit de grootste van de namiddag. Hij / zij heeft ook erg diep het aas verzwolgen. Tijdens het nemen van de vangstfoto valt me op dat hij aan het bloeden is uit zijn kieuwboog. Al is het iets dat iedereen wel eens meemaakt, toch blijkt het uit sociale media dat mensen zich daar aan blijken te storen. Een bloedende vis mag je niet in beeld brengen gaat het dan. Ik zie er geen reden voor, het is het leven zoals het is. Misschien enkel dat dierenrechtenpartijen dan minder kunnen aantonen wat voor dierenbeulen wij eigenlijk wel zijn. Dus daarom laat ik die licht bloedende vis toch maar niet zien. Misschien is dit een topic om hier eens te starten op Total Fishing.

Vervangfoto      

Tijd voor de shad-wissel. Ik kom net voorbij de overhangende “snoekbaarsstruik”, zoals ik ze heb genoemd. Er ligt hier blijkbaar altijd een hongerige snorkel op me te wachten. Vaak is het een beter exemplaar. Dit keer is het echter een jonger neefje dat eens de stek mocht innemen. De aanbeet was keihard, dus had ik al hoop, maar het gebrek aan weerstand bracht me snel terug met mijn voeten op de grond. Oei, dat kan eigenlijk niet, want er staat hier drie meter water onder me.

Niet de verhoopte big one

Even later komt nog zo een “gustje” gedag zeggen. Het valt me al wat op dat ik op de vorstaart gemakkelijker een kleiner exemplaar pak. Na weer de aas-wissel is het op de schoepstaart weer een grotere vis. Is dit nu gewoon toeval of niet? Ook deze vis heeft erg diep gezwolgen. Gelukkig is er nu geen bloed bij, en kan ik zonder “horror-gevoelens” op te roepen de foto plaatsen    ��

Deze moest hem echt wel hebben

Ik laat de shad weer zakken, en onmiddellijk krijg ik een licht tikje door. Het zal toch niet opnieuw al??????????? Maar ja hoor de volgende is daar al. Amai, het vertrouwen in deze Popeye-aasjes stijgt steeds hoger. Dit is waarschijnlijk nu al mijn beste namiddag op dit water. Is dit ook toeval, zijn die shads zo goed, of gewoon de piek van het herfstseizoen dat ik ten volle mag ervaren? Er zit in ieder geval een tevreden mens in mijn bellyboot.

Dat ging snel

Het is echter nog niet over. Kort na het wisselen naar het felle kleur vorkstaart, is het alweer raak, wat een kermis-sessie maak ik hier mee! Weer is de snoekbaars een jonger exemplaar. Zijn deze jonkies dan eerder fan van felle, hippe kleurtjes, of verkiezen ze vorkstaartjes? De toekomst zal het moeten uitwijzen.

Binnenkort deel 2