Elk jaar is het op onze Ierse reis wel anders. Het ene jaar moeten we de vis uit de planten “koteren”, soms moeten we ze net voor de begroeiing zoeken, het andere jaar zitten ze op 3-4 meter, nog andere keren vinden we ze voornamelijk op 8-10 meter.
Natuurlijk heeft het weer daar veel mee te maken, maar ook de periode van het jaar bepaalt veel. Ook dit jaar sprongen er weer een paar zaken uit. Zo bleek een erg hoog gevist stuk kunstaas veel verleidelijker dan een hap die een halve meter diep werd aangeboden. Snel gevist kunstaas deed het in de namiddag erg goed. In de voormiddag, of op de koude dagen waren diep geviste shads dan vaak de sleutel tot succes.
De ochtendrijm is pas gesmolten van deze vreemd gevormde paddenstoel
Ik had dit jaar voor het eerst de Wob-shad 2.0 in de boxen zitten. Deze shad had ik op een beurs een kuip zien zwemmen, en ik was gelijk verkocht. Ja ik weet wel, het is geen echte nieuwkomer in de winkels, maar dat was het voor mij wel. De enige, kleine versie, die ik ooit eens gebruikte, leverde me tijdens het eerste afzakken al gelijk een snoek op, en dat in een water waar ik tot dan toe enkel snoekbaars had gevangen. Om vertrouwen te krijgen in een snoekshad kan dit wel tellen.
Bij het eerste afzakken al
Hetgeen me vooral aantrok bij die shad is het feit dat deze echt wel bij de minste snelheid aan het waggelen gaat met zijn staart. De eerste dag al mocht hij deze truc aan de Ierse snoeken gaan vertonen. We hadden al wat kanten uitgevist, met redelijk resultaat, maar er moest meer te vangen zijn. Ik zocht een talud op waar ik andere jaren prima ving. De eerste worp plukte ik enkel groen van de bodem. Ik had echter netjes de afzaktijd afgeteld, dus wist ik nu één seconde voor de “groen-hark-tijd” het afzinken af te stoppen. Vier slingerdraaien verder kwam een tik door op de top. Zich fel verwerend kwam het eerst Wob-slachtoffer naar boven.
Het eerste Wob-slachtoffer
Daar de shad een 17cm versie betrof, had ik hem voorzien van een extra dreg aan een stinger. Uit tijdgebrek koos ik ervoor om die stingers eens niet zelf te maken. Een andere reden hiervoor, was dat ik wel eens wou proberen als dat rubbertje aan het bevestigingsoogje (zie foto) van die stinger wel zo een verbetering was als ze aanhalen. Nu die keuze heb ik me zeker niet beklaagd; het is inderdaad een verbeterend detail. De stinger schoof nooit af, en de dreg bleef gemakkelijker in de gewenste richting zitten. Ik zal dit zeker nog toepassen, en dan ook bij het snoekbaarsvissen. Dat het door SPRO toegepaste steel wire van uitstekende kwaliteit is (AFW) blijkt wel na de trip. Op die ene stinger ving ik dik 20 snoeken, en ik heb nog niet het idee dat die dringend aan vervanging toe is.
Nog een stinger-tester
Deze shad behoorde uiteindelijk tot mijn beste vangers van de reis. Nog wat van de betere vangers benoemen? Dit jaar stak er 1 kunstaas gigantisch boven uit. Een goedkoop aasje waar vismaat Felix een paar jaar geleden kwam aandraven. Felix deed er toen erg goede vangsten mee op het grote Nederlandse water.
Binnenkort deel 2 van dit Ierse avontuur.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
