TotalFishing

Column: Bert Visser’s Visie…

“Yes, yes,”

…Roept een boom van een kerel in een net iets te klein outdoorjack. Met een van blijdschap verrukt gezicht vangt hij het zoveelste minuscule visje. Het gaat er niet om hoe groot ze zijn wordt door de man uitgelegd, “het is de beleving.” Het visje wordt met veel liefde onthaakt en voorzichtig teruggezet in het water.

Nog geen minuut later klinken de volgende oerschreeuwen weer over het scherm. Het is de man weer gelukt om een enorm visje te vangen, hij kan zijn blijdschap niet onderdrukken en hij geeft hier uiting aan door het slaken van een paar luide kreten.

“Zit jij ook altijd zo enorm te schreeuwen als je eens wat vangt?” vraagt een vage kennis tijdens een feestje van een gezamenlijke vriend, met veel te luide stem. “Ik kijk altijd naar die visprogramma’s op televisie en dan zeg ik tegen mijn vrouw: zou Bert nou ook zo zitten te gillen op zijn stoeltje langs de waterkant?”

Zijn vrouw valt gelijk bij, “Ja, en vissen een zoen geven, doe je dat ook? Lijkt me trouwens helemaal niet lekker als mijn man thuis zou komen met zijn mond onder het vissenslijm.” Als jij mijn vrouw was wilde ik ook helemaal niet meer thuiskomen dacht ik direct. Stom wijf!

En bedankt Rex, denk ik maar weer eens. Daarna ga ik proberen uit te leggen dat ik geen 35 keer hard “Yes, yes, yes” roep als ik weer eens een vis vang. Ik zeg er natuurlijk niet bij dat als het een echte grote is, ik samen met mijn maat als twee debielen in de boot sta te dansen.

Of als ik een dikke karper mijn maïs zie wegsnaaien om daarna de stek te verlaten met het achterlaten van drie korrels maïs - ja daar zit mijn haak in, ik de hele mensheid hel en verdoemenis wens. Ik hierbij zo ongelofelijk dom hard sta te stampen dat ik 14 kilometer moet lopen om een stek te vinden waar de karpers niet geschrokken zijn.

Toch irriteert het mij dat er niet genoeg geld is, want natuurlijk is dat het probleem, om het vissen als dynamische sport eens goed neer te zetten. Niet alleen in Nederland komen we er slecht vanaf; neem Engelse series of films over vissen, wat een prachtige en ontzettend rustgevende sfeerplaatjes maken die altijd! Ik zou het niet weten want ik viel na drie minuten als een blok in slaap en toen ik wakker werd zat er een dikke laag oud Engels stof op mijn hypermoderne Full HD TV. En in Australië…, ach laat maar.

Vele zullen het wel weer niet met mij eens zijn, maar Amerikanen weten wel weer hoe dat moet. Snelle boten, felgekleurde petten en geld speelt geen rol. Live verslag van wedstrijden met een prijzengeld waar de Postcodeloterij jaloers op kan zijn. Heerlijk om naar te kijken, weg met dat stoffige gebeuren.

Bruin verbrande koppen die met veel enthousiasme laten zien dat vissen niet alleen voor ouwe lullen is, maar ook voor jonge, dynamische mannen. Maak de jeugd enthousiast! Minimaal 200pk achter de boot! Hoppa!

Ik ga mezelf niet meer verdedigen als ze over mijn hobby beginnen. Als ze de volgende keer tegen mij zeggen: “dat je dat volhoudt, de hele dag naar zo’n dobbertje staren…” zeg ik niets terug. Ik negeer ze gewoon en alle hierdoor opgekropte woede en irritatie vis ik er wel weer uit.