Colombia deel 4: Payara

Vandaag is het eindelijk zover, we gaan op de Orinoco rivier gericht op payara vissen. De payara is naast de peacock bass een zeer gewilde sportvis waarvan in de Orinoco de grootste exemplaren voorkomen.

De Nederlandse naam voor de payara is vampiervis, een naam die hij dankt aan het vervaarlijke ondergebit. Deze vraatzuchtige roofvis is een snoeiharde vechter en kan een gewicht van 15 kilo bereiken. Het meest opvallend zijn de twee enorme voortanden die geheel in de bovenkaak wegvallen evenals de enorme staart.

Hierdoor heeft de payara geen enkele moeite met hardstromende rivieren waar hij zich dan ook het meest thuis voelt. Ze bevinden zich graag in de nabijheid van stroomversnellingen en stromingen. De vis heeft een zeer goed zicht en is razendsnel.

Na een uurtje varen bereiken we de monding, daar waar de Vichada de Orinoco kruist. Een werkelijk reusachtige en brede rivier die met geen andere rivier te vergelijken is. De Orinoco is een rivier in Venezuela die begint in het Hoogland van Guyana vlakbij de grens met Brazilië. De rivier loopt vervolgens naar Colombia waar hij bijna 400 kilometer de grens met Colombia en Venezuela vormt.

Daarna stroomt de Orinoco dwars door Venezuela naar het oosten en mondt tenslotte uit in de Atlantische Oceaan nabij Trinidad en Tobago. De rivier heeft een lengte van 2140 kilometer en is grotendeels bevaarbaar.  In het regenseizoen kan de Orinoco 22 kilometer breed en 100 meter diep zijn. (part 4, foto 3)

We slaan linksaf en passeren meerdere eilanden en rotspartijen die boven het water uitsteken.De sterke stroom maken deze locaties tot ware hotspots. We blijven zeker nog een half uur door varen en slaan dan af naar een grote kom gelegen achter een eiland.

Onze gids laat weten dat het hier ondieper is met diepe gaten achter de steenpartijen die serieuze stroomversnellingen veroorzaken. Bij een geschikte rotsformatie wordt de boot geparkeerd en kunnen we beginnen met vissen. Mijn eerste worp levert gelijk al een snoeiharde aanbeet op die ik direct weer kwijtraak.

Wees met het payara vissen voorbereid dat er van iedere tien gehaakte vissen misschien maar 1 wordt geland. De reden is dat de bek keihard is en de vis tijdens de dril spectaculaire sprongen maakt en zich zodoende van de haak ontdoet. Probeer daarom ook tijdens de dril de hengeltop laag te houden om sprongen te verminderen en wanneer mogelijk zo snel mogelijk binnen te draaien. Bij een klein beetje slag of speling in de lijn is de kans dat de haak uit de bek schiet aanwezig.

Bij het landen kun je de vis bij de staartwortel vastpakken. Pas op voor zijn grote voortanden die tijdens het onthaken, wanneer hij met zijn kop schudt, je lelijk kunnen verwonden. Dieplopende pluggen hebben de voorkeur en met voorkeur van hout. Dit omdat de payara met zijn sterke gebit in staat is om kunststof pluggen te perforeren. Sterke splitringen, stevige dreggen maar zeker ook een staaldraad is nu zeker van belang.

Ook Jan krijgt een aanbeet maar ook hij weet deze vis niet te verzilveren. Dit gaat nog even zo door maar uiteindelijk weet hij toch een mooi formaat payara te vangen. Het is een schitterende zilveren vis van in de 90 centimeter. Zijn reusachtige hoektanden spreken boekdelen. Na de vangst van deze vis valt de actie direct weg, het lijkt wel of ze verdwenen zijn! We doen meerdere stekken aan waarvan sommige met succes.

Ondanks dat alle stekken op elkaar lijken, blijkt dit niet zo te zijn, wat aanbeten betreft dan. Rond de middag nemen we een siësta met een lekkere hap en een uurtje in de hangmat om er vervolgens weer tegen aan te kunnen. Het valt ons wel op dat wanneer we enkele vissen verspeeld of gevangen hebben de actie er ook gelijk uit is. Blijkbaar zijn deze bloeddorstige rovers nog niet eens zo gek. Wanneer de zon begint te zakken varen we terug naar de lodge. We hebben een paar mooie vissen weten te vangen en een veelvoud daarvan verspeeld.

Het was een leerzame dag. (part 4, foto 9 en 10) Ook de andere vissers weten de nodige payara’s te vangen in de loop van de week.

Bert (part 4, foto 11)

Collin. (part 4, foto 7)

Kees. (part 4, foto 7)

Ronald en Marcel weten deze week beide een peacock bass van 79 centimeter te vangen.

De vis van Ronald is het zwaarst en krijg hiervoor de “Peacock Tight Lines Cup 2020” uitgereikt door Bert Goeree.

Colombia, het nieuwe sportvisland heeft zich bewezen. Een reis als deze is veel meer dan ‘alleen maar’ een visvakantie. Je maakt kennis met een totaal andere cultuur en uiteraard de adembenemende natuur. Wanneer je hiervan weet te genieten is het slagen van een trip als deze verzekerd waarop je met veel plezier kunt terugkijken of plan je weer een nieuw avontuur!

Bram Bokkers

Ook volgend jaar organiseert Tight Lines weer een trip naar Colombia. Dit wordt voor de echte avonturiers een unieke reis. We gaan vissen op een totaal nieuwe locatie waar tot op de dag van vandaag nog nooit werd gevist! Je verblijf is gloednieuwe lodge die medio 2020 gebouwd wordt. Voor deze reis kunnen zich min/max 8 personen aanmelden. Data 28 januari t/m 8 februari 2021

Voor meer informatie: https://tightlines.nl/colombia-2021/