Colombia deel 3: Rivier-visserij

Vandaag gaan we vissen op de Vichada rivier. Persoonlijk vind ik dit een leuke afwisseling omdat de stekken gevarieerder zijn en de kans om meer vissoorten te vangen groter is. We varen stroomopwaarts en laten over ons heen komen wat de gids in petto heeft, hij weet tenslotte wat onze interesses zijn.

De Vichada rivier is een stuk smaller dan de Orinoco en bevindt zich middenin de jungle. Het water is theekleurig, niet kraakhelder maar ook zeker niet troebel. De waterstand is goed; door het zakkende water zijn vele strandjes ontstaan.

De vele voetprints in het zand verraden een rijke fauna, maar deze ook daadwerkelijk zien is een ander verhaal. Door de rijke bebossing kunnen de dieren zich goed schuilhouden en het daadwerkelijk spotten lijkt haast onmogelijk, waaornder deze jaguar.

Wel zien we velen soorten vogels, waaronder meerdere soorten ijsvogels, reigers en roofvogels.

We passeren meerdere eilandjes die aan de oeverzijde zijn drooggevallen door de lage waterstand. Hierdoor ontstaan er ondiepe stilstaande baaitjes, de ideale plek voor de peacock bass. We kunnen het dan ook niet laten om enkele worpen te doen. Al snel vangt Jan een Butterfly of Orinoco peacock. Deze kleinere soort heeft als voordeel dat ze zich in grotere aantallen ophouden. Even later is het dan ook bal en weten we er meerdere te vangen op licht materiaal. We doen meer van dergelijke baaitjes aan en weten best vis te vangen.

Ook vangen we hier weer de grootste broer van de peacock familie, de three bar. Naast peacock bass vangen we ook dogfish (Acestrorhynchus falcatus) Deze agressieve "mini-barracuda" heeft een bek vol vlijmscherpe tanden. Ze worden slechts 60 centimeter lang maar is een leuke sportvis op ons lichte materiaal. Een kleine jig gebonden met geitenhaar is favoriet.

We passeren een eiland waar het water nog aan beide zijden langs stroomt en waar het soms zelfs buldert. Dode omgevallen bomen die in het water liggen en afgesleten rotsen maken het hier de ideale plek voor de payara. Onze gids verankert de boot aan één van de bomen net naast een stroomnaad en gebaard ons om met diepduikende pluggen het gebiedje af te vissen. Grote Orinoco piranha’s (Pygocentrus cariba) storten zich vrijwel direct als kamikazepiloten op onze pluggen. Deze piranha soort is een mooie grote zilveren vis met een zwarte vlek op zijn flank en rode kaken.

Even later weet ik wel een payara te haken, maar nog geen vijf seconden later valt de spanning van de lijn; de haak is losgeschoten. We doen meerdere stekken aan en weet er uiteindelijk toch één te vangen, geen grote maar het begin is er. Later in de week gaan we gericht op deze vissoort vissen op de Orinocorivier, hier zwemmen de grootste exemplaren.

Ook proberen we een sardinata (Pellona Castelneana) te vangen. Deze vis staat bij veel sportvissers hoog op het lijstje omdat ze moeilijk te vangen zijn. Het is een scholenvis die veel lijkt op een fint of kleine tarpon en komt uitsluitend voor in het Amazone gebied. Ze kunnen een lengte van 70 centimeter bereiken bij een gewicht van 8 kilo.

De sardinata komt voor in het zelfde leefgebied als de payara, maar houden zich bij voorkeur op net buiten de stroomnaad waar het minder hard of niet stroomt. In de ochtenden of avonden wanneer de zon niet zo hoog staat jagen ze voornamelijk aan de oppervlakte op kleine visjes. Door de kleine maar ook zachte bek is het moeilijk om ze goed te haken, zelfs met het kleinste kunstaas. Eenmaal gehaakt springt de sardinata als een tarpon schuddend met hun kop, ook nu is de kans groot om de vis te verspelen.

Onze gids laat de boot nu rustig driften in het gebied naast een stroomnaad.  Met een lichte spinhengel en een klein ondiep lopend plugje vissen we de omgeving af. Vele klappen aan het wateroppervlak verraden dat ze zich hier ophouden. We krijgen vele aanbeten van deze mysterieuze vissoort maar we weten er geen één te vangen. Enkele vissen blijven even aan onze haak hangen maar dit is in alle gevallen voor korte duur. Marcel, Bert en Ronald weten er wel een paar te vangen maar ook deze zijn op één hand te tellen.

Wanneer we op sartinata vissen vangen we ook nog een andere vissoort genaamd bicuda (Ctenolucius Hujeta). Deze soort is ook een rover en heeft een langwerpig lichaam en een puntige snuit. Hij lijkt een beetje op een snoek maar dan zonder tanden.

Ook de rest van de groep weet verschillende vissoorten te vangen waaronder wolfsvis, tijgermeerval en meerdere soorten piranha’s.

Marcel weet een meervalsoort te vangen waarvan de gids de naam niet weet.

Collin met een wolfsvis.

Deze tijger meerval wist Marco met een plug te vangen.

Na een zeer leerzame visdag op de rivier met gevarieerde vistekken en een groot aantal nieuwe vissoorten varen we iets eerder als normaal terug naar het kamp. Voordat we vertrekken wil ik nog even de tijd nemen om het indianen dorp achter onze lodge te bezoeken.

Bram Bokkers

Ook volgend jaar organiseert Tight Lines weer een trip naar Colombia. Dit wordt voor de echte avonturiers een unieke reis. We gaan vissen op een totaal nieuwe locatie waar tot op de dag van vandaag nog nooit werd gevist! Je verblijf is gloednieuwe lodge die medio 2020 gebouwd wordt. Voor deze reis kunnen zich min/max 8 personen aanmelden. Data 28 januari t/m 8 februari 2021

Voor meer informatie: https://tightlines.nl/colombia-2021/