Bled, Slovenië; een water waar je van droomt! (2)

Na mijn 23 kilo vangst, raak ik tijdens het terugzetten in contact met Ruud. Deze Nederlander heeft net als ik vanaf zaterdag een vergunning voor vijf dagen op Bled. We besloten om even elkaars nummers uit te wisselen om zo ‘s avonds eens te babbelen over stekken en vangsten op het water. 

 

Het is inmiddels woensdag, een dag na mijn mooie vangst. Direct in de ochtend check ik de ‘stalk stek’ even. Het voer van gisteren was nergens meer te bekennen, helaas de vis ook niet. Ik voer de stek weer bij met een kilo of drie van mijn smikkelmix en maak een rondje om het water om te checken hoe het de andere vissers af gaat. Over het algemeen worden er niet meer dan één of twee visjes gevangen en zijn er ook velen die nog steeds blanken. 

 

 

Uiteraard wordt dit gedaan met een gehuurd bootje, ideaal om zo ook even wat stekken langs te varen.  Echter zijn dit de drukkere stekken en dat is voor mijn gevoel toch niet de plek waar ik de vissen aan zal treffen. 

 

Plan de campagne
Na een heerlijke middag op het meer van Bled en wat biertjes maak ik weer een rondje om het meer met mijn fiets. Al snel kom ik net naast de camping een voor mij nieuwe sportvisser tegen, een fantastische Engelsman! We raakten aan de praat over van alles en nog wat. Een uur later was ik nog geen meter verder! Na wat verhalen vertelde hij me dat hij veel vis zag springen. Ondanks dat had hij toch maar één visje gevangen. De vis sprong voornamelijk op het strand van de camping. Ik bleef nog even staan en maakte daarna mijn rondje af. 

 

Toch bleef het verhaal van de springende vis op het strand mij erg bezig houden, zeker toen de volgende ochtend de wind er vol op stond. Ook was het aan deze kant van het water heel rustig, er zaten eigenlijk geen karpervissers op de Engelsman na. Ik besluit in de ochtenden daarna de gemaakte smikkelmix los te laten naast het houten huisje op het strand. 

 

 

Een super weersomslag! Op de dag van mijn vergunning ging de temperatuur van 29 graden naar 19 graden. Dit zou mijn kansen vergroten, maar ik bedacht mij het volgende: “elke ochtend met het mooie weer, begeven zich al mensen op het strand. Dit zorgt dat de karpers waarschijnlijk overdag niet veel azen omdat het te druk is”. Door de regen zal de activiteit afnemen op het strand. Door de rust op het strand en de volle wind erop verwacht ik dat de karperactiviteit toe zal nemen, althans dat was mijn gevoel. 

 

Stalk Stek
Uiteraard bleef ik de stalk stek dagelijks checken en had ik met mezelf afgesproken om alleen een poging te wagen wanneer ik wat grotere vissen op de stek had. Met al twee veertigers van deze stek weet ik dat de grotere vissen zich er zeker veilig voelden.Ik was weer rustig op pad met mijn fiets toen ik weer stopte bij de ‘stalk stek’ je kunt wel raden wat ik aantrof. Meerdere vissen waren aan het genieten van de mix die ik netjes elke dag voerde op deze plek. Onder de vissen zaten ook zeker weer een paar grote jongens. Snel haalde ik een enkele hengel en legde hem rustig tussen de vissen. Na nog geen tien minuten later was het raak. De hengel vloog er vandoor waarna ik een mooie kleine schub mocht landen. 

 

 

Het is een heerlijk gevoel dat, elke keer dat ik vis op mijn stek zie, ik ook daadwerkelijk weg ga met een mooie vis. De schub zet ik terug en aan het einde van de middag ga ik nog even langs bij de Engelsman die, na wat aanwijzingen van mij, het een avondje op het strandje gaat proberen.  

 

Wanneer ik bij hem sta merk ik dat mijn theorie aardig lijkt te kloppen. Al snel heeft hij twee vissen binnen. Kort daarna mag hij opeens een 20,4 kilo spiegel verwelkomen! Nu zullen vele mensen zeggen, waarom geef je die stek weg wanneer je er zelf wilt zitten. Daar kan ik heel makkelijk in zijn… voor mij is vissen een hobby waarbij ik zelf niks hoef te vangen. Ik geniet al van het feit dat vrienden of andere mensen een vis vangen. Deze Engelsman had één klein visje gevangen en ik had er al drie waarvan twee 20 kilo vissen. Voor mij was de trip allang geslaagd. Dit gun ik een ander ook, ik leef onder het motto: wie goed doet, goed ontmoet. 

 

First Blood! On the beach
De eerste ochtend op het strand is aangebroken! Om 03.30 uur word ik wakker, nog voordat de wekker gaat. Ik ben gespannen en enthousiast tegelijk, het regent hard en ik heb alles tot in de puntjes klaargelegd. Pas vanaf morgen gaat mijn vergunning in, maar ik heb besloten toch wat vertrouwen te kweken en neem het risico toch een paar uur op het strand te vissen.

 

Bepakt en bezakt stap ik op mijn fiets en begin de barre tocht. Je kent het wel; tasje hier, hengeltje daar, stoeltje achterop en spullen aan het stuur. Eigenlijk alle ingrediënten om hard op je smoel te gaan zijn er. Gelukkig kom ik heel aan op de stek en tuig rustig mijn hengels op. 

 

 

Hengel 1: voorzien van een 17 cm onderlijn, waarvan de laatste 4 cm coating zijn verwijderd. Aan de hair een 20 mm citrus-banaan bol met daarop een halve gele pop-up. 

Hengel 2: Dezelfde onderlijn, alleen heb ik hier de hair langer gemaakt. Dit doe ik om ervoor te zorgen dat mijn combinatie van een 15 mm citrus-banaan en de 15 mm pop-up zouden passen. Dit balanceer ik uit met een klein loodje onder de boilie. 

 

Zodra ik mijn hengels klaar heb werp ik de eerste met een onderhandse worp 20 meter uit de kant op een diepte van ongeveer vijf tot zes meter. Ik laat de rig rustig vallen tot de bodem. Ik voel het lood de bodem maar niet raken en in plaats daarvan voel ik mijn top kromtrekken! Er hangt al een vis aan! Hoe kan dit dan… ik heb eigenlijk nog niks gereed en heb de eerste vis er al aan hangen. Dit is me nog nooit gebeurd! Tijdens het drillen maak het landingsnet gereed en land een mooie spiegel van 11 kilogram. 

 

 

Nadat ik deze vis had gevangen viel het eigenlijk een beetje stil. Zo nu en dan kreeg ik wat losse piepjes maar doordat ik ook veel hennep voerde kon dit ook makkelijk een grote groep kopvoorns zijn. Omdat ik nog niet in het bezit was van een vergunning wilde ik eigenlijk zodra het licht was het spul weer inpakken om geen risico’s te lopen. Met mijn vis in de pocket besluit ik om acht uur dat het wel mooi is geweest.  

 

De middag spendeer ik heerlijk met de dame in het centrum van Bled, we lunchen even en gaan rodelen met uitzicht over het meer! Er is gelukkig ook genoeg te doen als je niet van vissen houdt. De dag komt tot een einde wanneer ik al mijn spullen gereed maak voor mijn eerste volle dag aan het water, mét vergunning. Met het voer weer gereed en de fiets weer bepakt, stap ik met een goed gevoel de tent weer in. Voor het slapen kijken ik en mijn vriendin samen nog even een film waarna wij onze oogjes dicht doen. 

 

De volgende ochtend brak de wekker om 03.30 uur de stilte. Zelf was ik echter al eerder wakker, de spanning en hevige hoosbuien zorgden ervoor dat ik maar niet in een diepe slaap kwam. Ik trok mijn regenkloffie aan en hees mezelf op de fiets. Ongemakkelijk met alle zooi op de fiets probeer ik zonder problemen op de stek te komen. De stek is vrij, gelukkig! Dit baarde me nog wel even zorgen, mede omdat er de afgelopen twee dagen toch wel wat vissen zijn gevangen. Bijna alle vissen worden gevangen onder het toeziend oog van een groep mensen. Dus of een stek vrij is, is altijd even afwachten.Nadat ik met mijn parasol gezorgd heb voor de nodige droge ruimte, beginnen we aan een ochtendje dat ik achteraf niet snel zou vergeten! 

 

Morning Madness
De wijze les die ik gisteren had geleerd kon ik nu in de praktijk brengen. Eerst alles gereed maken voordat ik mijn hengels er in leg, dit scheelt veel chaos. Mijn eerste hengel werp ik in met een simpele onderhandse zwieperd. De lijn die een meter of zes zakt raakt vandaag wél de bodem. Snel geef ik ook mijn tweede hengel een mooi plekje voor de kant en het wachten kan beginnen. Dit duurde echter nog geen tien minuten, ik gris de hengel van de steun en begin mijn gevecht met een voor mijn gevoel redelijke vis. Omdat ik dit keer alles goed klaar had staan verliep het allemaal vlekkeloos. Of toch niet…

 

Plots hoor ik naast me een stel piepen en zie ik letterlijk mijn hengel het water in vliegen. Ik bedenk me geen seconde, ik spring kopje onder het water in en graai de hengel van de bodem. Als ik boven kom sta ik compleet doorweekt tot mijn middel in het water met twee kromme hengels met aan de andere kant het onbekende. Ik dacht toch aardig alles geregeld te hebben en kreeg toch nog een portie chaos. Ik besluit mijn eerste run te drillen en de andere hengel in een hoek tussen mijn benen te leggen en de slip een stuk losser te zetten. 

 

Met een beetje moeite schep ik de eerste vis, direct daarna begin ik aan de andere vis. Een beetje verbaasd blijkt dat de vis nog hangt. Hij had zich nog niet vast gezwommen aan één van de boeien die op mijn stek aanwezig waren. Als ik ook deze vis bij de andere in het net krijg zakt eindelijk de adrenaline. Pff.. Wat een chaos! Stiekem is het natuurlijk wel waar je op hoopt. Door al die gekte heb ik eigenlijk niet eens gekeken naar wat ik heb gevangen, ik trek het net met de twee spiegels omhoog en schrik een beetje. Ik zie een perfecte rijen aan en beide vissen zijn ze toch een stukje groter dan ik had gedacht. 

 

 

 

De ochtend blijft helaas aardig stil, totdat opeens de middag aanbreekt! Wil je weten hoe de rest van mijn dagen verlopen? Check dan ook het laatste deel van mijn Bled Trilogie.

 

Have Faith!
 

Informatie over de producten van Faith is te vinden op Instagram, Facebook en op de Faith website (www.faithcarptackle.com). De avonturen van Bas Baks kun je volgen op Instagram (www.instagram.com/basbakscarpadventures) en op Facebook (www.facebook.com/bascarpadventures.baks).