Bled, Slovenië; een water waar je van droomt! (1)

Deze zomer moest het toch echt gaan gebeuren. De enige die ik eigenlijk zover moest krijgen was natuurlijk mijn dame. Hoe krijg je het voor elkaar dat je in de zomervakantie naar Slovenië gaat? Dit is natuurlijk niet het romantische Parijs of Venetië waar zij op zit te wachten. Toch weten we er samen uit te komen en plannen veertien dagen vakantie, YES! We zullen de gehele vakantie op campings door brengen. De vakantie zal beginnen in Kroatië en aansluitend zullen we doorreizen naar Slovenië, met daarbij een vergunning van ‘Lake Bled’ om drie dagen te mogen vissen. 

 

We vertrekken eigenlijk een dag eerder dan gepland. Op zondag rond een uurtje of zes, dit zorgt er eigenlijk voor dat we de maandag een extra dag hebben. Nou bedenk ik zondagochtend, het briljante idee om maandag eerst een dagje Bled te gaan verkennen! Dit ligt immers op de route naar Kroatië en, tja, het kriebelt natuurlijk om aan de slag te gaan.

 

Na mijn eerste Instagram-story’s post over deze trip, word ik eigenlijk direct het hemd van mijn lijf gevraagd door mijn volgers. Dit heb ik even naast me neer gelegd, de eerste prioriteit was genieten van het water. Ik had al veel op foto’s en filmpjes voorbij zien komen over Bled. Nu was hét moment voor mijn vriendin en ik om er van te genieten! 

 

 

We lopen samen een heerlijk rondje om het water en uiteraard is mijn enthousiasme niet te onderdrukken. Ik maak een praatje met iedere karpervisser die we tegen komen. Met de extreem warme omstandigheden van de afgelopen periode, was ik zeer benieuwd naar de vangsten op Lake Bled.

 

Na wat kletsen kom ik erachter dat het over het algemeen voor alle vissers best zwaar is. Sommige hebben niks gevangen, maar diegene die wél een, twee of drie vissen hebben, komen dan ook met serieuze gewichten! 22, 26 en zelfs 29 kilogram… Ik krab mezelf even achter mijn oren, wat een laag aan grote vissen zit hier! Hierna vervolg ik mijn weg langs het meer tot ik abrupt mezelf op de handrem gooi. 

 

Een fantastisch begin
Zoals iedere visser kijk ook ik beter in en naar het water, dan alleen wat er voor mijn voeten gebeurt. Ik kijk een afgrond in van een meter of vijf en zie een groep karpers hevig azend voor de kant. Als een gek ga ik de raarste capriolen uithalen om te zorgen dat ik onder aan de afgrond kan staan, om te kijken naar de eerste Bled karpers. En man, wat een grote! Ik schat ze allemaal wel boven de vijftien kilogram zwaar! Ik kijk smekend de dame aan en die geeft direct een duidelijke, NEE! Ik had natuurlijk nog geen vergunning en alle spullen liggen mijlenver weg. Na het watertanden vervolgen we onze weg richting een plek om lekker te lunchen. 

 

Het is middag, ik kan het beeld van die karpers niet uit mijn gedachten krijgen en vraag poeslief of ik echt niet even met één hengel langs die stek mag fietsen. “Nou vooruit dan maar”, zegt ze. Ik laat dit mij geen twee keer zeggen en knal samen met haar richting naar wat ik later de ‘stalk stek’ zal noemen. Tot mijn verbazing liggen de karpers drie uur later nog exact op dezelfde spot en giert de adrenaline door mijn lijf om hier het avontuur te beginnen. 

 

Dit keer glijd ik langzaam naar beneden, leg mijn hengel met een single 20 mm Citrus-Banaan boilie rustig tussen de vissen en leg de hengel op de steun. Nog geen tien minuten later vliegt mijn hengel ervandoor. Ik weet niet wat me overkomt! De dril begint en ik spring direct het water in. Vrijwel direct ontstaat er een publiek achter me, waar menig artiest trots op zou zijn. Ik weet de vis te landen en een last valt van mijn schouders! Wat een bak, ik laat de vis even rusten in mijn sling en zoek naar mijn weegschaal. Weegschaal… Shit! Helemaal vergeten! Deze gaat echt niet terug voordat ik weet wat deze patser heeft gewogen. 

 

 

Mijn meisje stelt voor even langs een aantal andere karpervissers te fietsen om hun weegschaal te lenen. Nou, mensen, Italianen lenen zelfs aan een knappe dame niks uit. Ik besluit zes kilometer terug naar de auto te fietsen, nou ja, fietsen… het was meer een soort tijdrit! Eenmaal terug gekomen, wegen we de spiegel die 20,7 kilo blijkt te wegen! Dat noem ik nou een lekker begin van je vakantie. Ik besluit met de vis richting een ondiep stuk water te zwemmen omdat de steile kant het niet toelaat de vis veilig op het droge te fotograferen. Na de dril en het waterspektakel is de ‘stalk stek’ verstoord. Samen met mijn vriendin ga ik naar een nabij gelegen camping om uit te rusten. Morgen reizen we door naar Kroatië.

 

De vismodus moet ik even achter me laten. Heerlijk een weekje ontspannen op een camping in de buurt van het Kroatische Pula. Deze vakantie stond in het teken van relaxen maar ook het voer voorbereiden op mijn dagen op Bled uiteraard. Met al de hennep gekookt en een heerlijke week zon en zee achter de rug begint de Fish Frenzy dan echt toe te slaan. Voor mijn gevoel heb ik alles tot in de puntjes uitgedacht, met als doel het mooie begin in Bled een vervolg te gaan geven. 

 

Inmiddels ben ik begonnen aan de kleine 310 kilometer van onze camping richting het meer van Bled. Voordat we Bled aandoen, stoppen we nog even bij de hoofdstad van Slovenië: Ljubljana. Hier bevindt zich een Decatlon en ik koop hier toch nog even wat extra partikels en tijgernoten. Aangekomen bij het meer checken we in op de camping aan het meer van Bled zelf, dit is de ideale positie om per fiets elke dag meerdere rondjes om het meer te maken en uiteraard de stekjes te voorzien van een lading voer. 

 

Na het opzetten van ons kampement loop ik samen met mijn vriendin richting het centrum van Bled om een fiets te huren. Hierbij moet je goed opletten, de meeste plekken verhuren alleen maar mountainbikes maar wanneer je even doorzoekt vind je ook stadsfietsen met rekjes voor- en achterop. Ideaal om wat spullen kwijt te kunnen! We maken samen ons rondje af en komen langs de ‘stalk stek’ waar ik de vorige keer die mooie spiegel wist te strikken. 

 

 

Met de adrenaline gierend door mijn lijf, fiets ik in een directe sprint richting de camping en vergeet eigenlijk zelfs dat mijn vriendin nog achterop zit. Ik pak een hengel en de voorbereide smikkelmix (hennep, tijgernoten, pellets, maïs mix en mijn vertrouwde citrus-banaan bol). Binnen vijf minuten sta ik weer op de stek naar de karpers te kijken. Het valt me op dat de echt grotere vissen komen en gaan. Ik besluit even te wachten tot ze weg zwemmen om dan toch een klein handje te voeren. Tot mijn verbazing schrikt de rest van de karpers niet eens en beginnen massaal te vreten. Dit moet kassa zijn, dat kan niet anders! Ik plaats mijn rig rustig tussen de vissen met een klein 30 grams loodje en het wachten begint. 

 

Seconden lijken minuten te duren en na 30 minuten staren naar verschillende grote vissen gilt mijn Faith wicked beetmelder het uit! Ik spring het water in en begin te drillen. Ik neem geen risico terwijl achter mij een Italiaan een sprong naar beneden maakt en naast me komt staan, hij pakt het schepnet en vraagt “You need some help”? “Of course, thank you man!”, is het enige wat er op dit moment uit me kwam. Ik dril de vis rustig en gecontroleerd , ik merk aan de manier van drillen dat het om een grote gaat. Wanneer ik een spiegel van geweldig formaat uit de diepte zie komen word ik gek! “Ja, dat is die grote!”, roep ik naar mijn vriendin (die boven met een mannetje of 35 aan het loeren is hoe ik met een onbekende Italiaan gek sta te dansen). 

 

De Italiaan die duidelijk geen idee heeft wat een karper is, gaat tot zijn middel het water in en schept de vis. BINNEN! Yes, euforisch knuffel ik de Italiaan die zonder na te denken het water in loopt om mijn bak even goed te scheppen. 

 

 

Heerlijk! Nog geen twee uur gevist en al twee veertigers te pakken. Wat gaat mij die drie dagen vergunning wel niet brengen?!Voordat ik foto’s in het water ga maken besluit ik de vis eerst naar boven te tillen, om daar foto’s te maken. Ook hier krijg ik weer een applaus, waaronder meerdere Chinezen die waarschijnlijk geen karper maar sushi zien. 

 

Na meerdere foto’s op de kant en in het water laat ik deze krachtpatser weer van zijn vrijheid genieten. Mijn dag kon niet meer stuk, ik loop nog even naar de ‘stalk plek’ om hier even stevig te voeren. Met twee dikke vissen van deze plek wilde ik er zeker van zijn dat er voer lag zodat ik er wellicht later nog een visje kan strikken. 

 

Nog eentje dan. 

 

Voordat mijn drie dagen vergunning gaat beginnen heb ik nog vier dagen zonder vergunning te gaan. Hierin gebeuren wat uitzonderlijk gekke dingen en ontmoet ik meerdere fantastische mensen! Willen jullie weten hoe de rest van mijn week in Bled verloopt? Check dan ook de volgende twee blogs. 

 

Have Faith!

 

Informatie over de producten van Faith is te vinden op Instagram, Facebook en op de Faith website (www.faithcarptackle.com). De avonturen van Bas Baks kun je volgen op Instagram (www.instagram.com/basbakscarpadventures) en op Facebook (www.facebook.com/bascarpadventures.baks).