Biggame vissen op nog geen 2 uur vliegen! ( Deel 2)
Door: Joop Folkers
Nog nagenietend van mijn supermooie dril meldde zich op zo’n 2 kilometer van de stoere SeaFox alweer een nieuwe enorme school tonijn!
Gelukkig had Ron een perfecte reserve set aan boord (hoe bedoel je service!)dus kon ik gewoon doorvissen met een “verse”combinatie. Juist omdat het aasaanbod hoofdzakelijk uit kleinere aasvis bestond besloot Ralph om een kleine zilver gespoten Spook op te zetten. Uiteraard waren de relatief zwakke dreggen van deze plug vervangen door oersterke Owners!
Wat een brute kracht...
Op het moment dat we enorme school naderden werd pas duidelijk dat het in dit geval om wat grotere tonijnen ging. Wat een waanzinnig gezicht als je links en rechts om je heen van die enorme vissen een meter uit het water ziet springen!! Om de boel niet te verstoren liet Ron zijn boot tot op een werpafstand van pakweg 30 meter de school binnen drijven.
...bezit zo'n spierbundel toch!
De spanning was echt te snijden! Het kon nu niet meer mis gaan,iedere worp moest gewoon vis opleveren! We waren de vis op een gegeven moment zelfs zo dicht genaderd,dat je de tonijnen duidelijk gericht zag jagen! Toen onze drie verschillende pluggen door de schuimmassa sloegen was het direct raak!! Een ware triple strike!
Effe bijtanken!
Dus gewoon effe paniek in de tent,geloof mij maar!! Door de enorme herrie die deze jagende school tonijn van dichtbij produceerde was het snerpende geluid van onze slips nauwelijks hoorbaar!
Na een dril van ruim een uur verscheen deze...
Helaas loste ik mijn vis, omdat de enkele haak uit zijn bek schoot! Nog twee kromme hengels over dus! De school tonijn verplaatste zich vrij snel en na pakweg 5 minuten was de rust weergekeerd! De miljoenen schubbetjes vormden het enige bewijs van de “veldslag”die zich hier kort te voren had afgespeeld!
... beauty eindelijk aan de oppervlakte!!
Ook de tonijn van Ron ontdeed zich al kopschuddend van de haak en dus had Ralph nu alle ruimte om de vis op zijn gemak uit te drillen! Ook nu werd het weer een lange strijd want keer op keer knokte de tonijn zich richting bodem. En geloof me wat je op zo’n moment ook onderneemt je staat compleet machteloos tegen dit brute geweld.
De zilver gespoten Spook bleek dodelijk.
Het enige wat je zo nu en dan kon doen was de spoel tijdens zo’n run enigszins af te remmen doormiddel van je duim. Niet te strak houden, maar gewoon net effe meer druk op de ketel houden om de tonijn een klein beetje te ontmoedigen om te blijven duiken! Na ruim 45 minuten verscheen de tonijn van Ralph op zo’n 15 meter onder de oppervlakte.
Een prachtige vis met de plug netjes aan de zijkant van zijn bek. Maar al snel bleek dat het feest nog niet over was want op het moment dat vriend tuna de SeaFox in de gaten kreeg dook hij weer vrolijk de diepte in,een zo langzamerhand hopeloos kijkende Ralph achterlatend! “Shit,geeft dit slagschip dan nooit op”; bromde Ralph! Tja,dat is tonijnvissen!
Na ruim een uur kon Ron de vis landen en hem verlossen van de haak. Na een aantal prachtige foto’s mocht Ralph zijn beauty terug geven aan moeder natuur! De strijd was gestreden,we hadden met volle teugen genoten en vonden het welletjes voor die dag.
Maar dit maakt...
Met een gangetje van zo’n 40 kilometer per uur stuurde Ron zijn machtige SeaFox weer richting monding van de Ebro! Onderweg werd besloten om er de volgende dag een echte “Wicked-Tuna”sessie van te maken!! Wat inhield dat we vriend tonijn doormiddel van chummen (het aanleggen van een ononderbroken spoor van stukjes haring/sardines) naar de boot probeerden te lokken.
...alles weer goed!
In het chumspoor worden dan op 3 verschillende dieptes (doormiddel van een ballon/dobber) 3 hengels uitgezet met daaraan een “lekkere hap”in de vorm van verse(levende) makreel of andere lekkernij! Dus dat beloofde weer een spannend avontuur te worden!
Deel 3 volgt.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
