Belly-avontuur in Zweden. (2)                                door Johan Caneel

Belly-avontuur in Zweden. (2)

door Johan Caneel

Over het geheel genomen waren de weersomstandigheden slecht, vooral voor de bellyboat. Erg veel wind en regen. Anderen zag ik in roeiboten ploeteren.

Een Frans gezin leverde een vermakelijk tafereel op. Ma en de kinderen aan de riemen en pa met een spinhengeltje voorin en dat met een forse wind en veel regen. De boot kon met moeite in bedwang worden gehouden en men had geen notie van de diepte. Verregend en verkleumd kwam men even later van het water af. Ook enkele jongens ondernamen een poging, maar kwamen evenmin echt aan het vissen toe omdat de wind hen voornamelijk bezig hield.

                       

Een genot om hier op het water te zijn…

Aangezien de omgeving veelbelovend is, zoek je het elders. Een klein meertje dat redelijk beschut ligt was mij al eens opgevallen. Dus op een avond even geprobeerd. Het is een genot om hier op het water te zijn. De diepte varieert van één tot vier meter. Ook de waterplanten wekken hoge verwachtingen, want je kunt er heerlijk doorheen en langs vissen, vooral met spinners. Na anderhalf uur moet ik terug, maar sta even goed met lege handen.

Toch heb ik alle vertrouwen in dit water en keer terug voor een sessie van 14.30 tot 18.30 uur. Toen was ik dan ook het hele water rond “gevaren”. De aanhouder wint en dat gevoel had ik met 10 vissen zeker. Vanuit de ondiepe kanten, plukte ik tussen het riet met spinners verscheidene baarsjes. Langs en tussen de plompenbedden huisden vooral snoeken. Behalve grotere spinners werden ook pluggen en shads gewaardeerd. Midden in het meertje bevonden zich enkele bedden met waterplanten. Bij één van de eerste worpen met een langwerpige plug, bemerkte ik dat deze de stenen raakte. Het bleek dat er zich rotsen tot 80 cm onder de oppervlakte bevonden. Toen de plug door het inhouden even omhoog kwam, was daar ineens die knal en zwom de lijn vervolgens uit de planten. Een prachtige vis gaf mij weer vertrouwen. Op open water leverde dezelfde plug nog zo’n mooie vis op. Een kleine Zalt, die jerkend werd gevist leverde een iets kleiner exemplaar op. Vervolgens kwam ik langs diepere oevers en zette weer shads in. Plotseling was daar weer een aanbeet, waarbij de vis niet werd gehaakt. Toen ik de shad direct daarop weer liet vallen kwam de volgende aanbeet en deze keer was een leuke snoek de afsluiting van een middag genieten in een paradijsje dat wel alleen voor mij leek te zijn geschapen.

Onze reis werd in noordelijke richting vervolgd en kwamen we terecht op een camping bij het plaatsje Räda. De camping heeft een prachtig strandje en blijkt veel hutjes te hebben. Dit blijkt bij nader inzien de reden dat het niet in de campinggids staat vermeld. Ons is gebleken dat dit vaker het geval is. Vandaar dat wij ons niet laten leiden door de campinggids, maar in de gekozen omgeving af gaan op de duidelijk borden waarmee de campings ter plaatse worden aangegeven. Op deze camping worden diverse excursies en rondvluchten met een watervliegtuig aangeboden. Wij hebben deel genomen aan een elandsafari. Behalve een prachtige omgeving en veel gezelligheid hebben we nauwelijks iets gezien. Wel hebben we kennis gemaakt met de woonomgeving van bevers. Dit zette ons later bij onze eigen omzwervingen weer op het spoor andere bevers.
Overigens zagen we op een avond zo maar een eland langs de weg lopen. Hoe zo safari??

                       

Een fantastische natuur…

Het water bij deze camping was ook hier erg groot voor de belly. De steiger voor het watervliegtuig was zeer aantrekkelijk om een hengeltje uit te werpen. Hoewel er baarzen rond zwommen, achtten ze een spinner of plugje geen blik waardig. Toch zat er erg veel leven in het water.

De volgende dag op de fiets naar Hagfors. Wel was ik in het bezit van een vergunning en een gedetailleerde viskaart van de omgeving. Behalve de wateren stonden ook de voorkomende vissoorten vermeld. Andermaal was mijn uitrusting uitgebreid. Deze keer met een Rapala toolset en een Mini Fat Rap firetiger. Dit pientere plugje zou uitstekend zijn voor baars
( Aborre). Achteraf heb ik er in Nederland meer baars mee gevangen dan in Zweden.

Het was ondertussen prachtig weer geworden en daarom besloten we ‘s-avonds samen met de belly op stap te gaan.

Onze keuze was gevallen op een meer waar ook snoekbaars (Gös) voor zou komen. Zo ver heeft het echter niet mogen komen. Het was er overigens prachtig. Bij een brug tussen twee meren konden we het water in. Het stroomde er nauwelijks en er stond ontzettend veel riet waar het bruiste van het leven. Hier hebben we ontzettend genoten, maar moesten vanwege een fors onweer heel rap van het water af. Nu weet ik dat je dat met een belly heel snel moet doen als zich dergelijk weer aan kondigt. Een misser van een forse snoek (Gädda) verleidde mij er toe toch iets te lang door te gaan. Die ene donderslag zal ik echter niet snel vergeten. Op dat moment stond ik naast een steigertje, op het punt uit het water te stappen. Die slag knettert nog steeds in mijn oren. Zo ver moet ik het nooit weer laten komen!!

Wat het vissen betreft bleek na enig zoeken een kleine Possum Lure het ultieme aas. Grappig is het dat je met zo’n plugje, ooit meegenomen uit Amerika, nog nooit iets hebt gevangen en dat het plotseling een topper is geworden. Iets anders leek wel verboden aas, zelfs de shads. Heerlijk was het om het aas ver tussen het riet te gooien en weer terug te vissen. Dit leverde vele felle aanbeten en menige (kleine) snoek op. Op het open water kon je heerlijk langs de grote bedden waterplanten werpen. Tijdens één van de worpen heb je een misser die bij een volgende worp alsnog in een mooie vis resulteert. Echt een belevenis waar je van te voren van hebt gedroomd.

                       

De Possum lure, voor mij daar het ultieme aas

Dat dromen ook bedrog zijn, bleek mij bij het volgende bezoek. Er stond een harde wind, waarbij de plompenbladeren omklapten, hetgeen al aan geeft dat het de belly onder dergelijke omstandigheden geen optimaal vaarmiddel is. Het was heel hard werken om enigszins op koers te blijven. Allerhande kunstaas werd ingezet. Een splinternieuwe tandemspinner leverde bij de eerste worp al een aanbeet op. Een leuk snoekje wist deze weer te lossen. Daarna bleek er geen enkele nog geïnteresseerd. Een plug die langs de bodem werd aangeboden, werd wel gepakt en aangezien de vis diep bleef verwachte ik een forse vis te kunnen landen. Ook nu weer werd de vis gelost. Uiteindelijk moest ik met drie harinkjes genoegen nemen, waarbij de haak net in de lip was blijven steken. Het kan verkeren!! (wordt vervolgd)