TotalFishing

Ardennen Days (Deel 4)

Maandag 30 augustus

Door Sijmen Majoor

Ik word voor de wekker wakker van stemmen en een ronkende motor. Nog half slaapdronken loop ik naar het raam en zie ik dat er een 20 tal werklui bezig zijn aan de stuw. Er staat ook een grote kraan de stuwdeuren eruit tilt. Vandaar dat de stuw de laatste dagen zover open stond.

De bedoeling was blijkbaar om het vak bovenstuws leeg te maken zodat er onderhoud aan de stuw gedaan kon worden.

De eigenaar van het huisje had dit nog nooit meegemaakt. Hebben wij weer… Maar goed, nu ik toch wakker was kon ik maar beter mijn hengels pakken en lekker aan de waterkant gaan zitten. Bij de stek aangekomen zag ik dat het water echt vies bruin was. Wolken sediment dwarrelden door het water en regelmatig komen er grote takken en ander vuil voorbij. Pff…dit belooft wat.

Door de herrie lieten de ijsvogels het afweten. Ook de vissen hielden zich koest. In het uur dat ik gevist had, heb ik geen enkele aanbeet gezien. Wel zat mijn lijn de hele tijd vol met drijfvuil. Missie hopeloos… en dat terwijl het gisteren zo goed was…

Erg jammer dit en het ziet er naar uit dat de werkzaamheden nog wel de hele week duren. Het enige voordeel is dat het water extreem laag staat en je zo een beter beeld krijgt van de rivierbodem. Zo komt er bijvoorbeeld een enorme rots boven water bij de stuw. Dat was het dus waar de gehaakte barbelen steeds op af zwommen.

Op deze manier kan ik steeds meer potentiele gevaren in kaart brengen. We krijgen ook nog bezoek van een familie gans die hier regelmatig langskomt. Leuk om te zien dat ze van deze omstandigheden profiteren. Zo is het gemakkelijk om aan een maaltje te komen.

Freek is ondertussen ook uit de veren en ontbijten we samen aan het water. Het leven kan slechter zijn. Toch baal ik ervan dat ik gisteren zo vroeg ben gestopt met vissen en ik hoop dat de visserij weer wat beter wordt.

Na het ontbijt nemen we een kijkje bij de werkzaamheden. In het bovenstuwse vak staat nauwelijks meer water. Op veel plekken staat er zelfs helemaal geen water meer en kan je de bodem zien.

Je kunt nu perfect zien waar de diepere delen liggen met harde bodem en waar alle obstakels liggen. Hele bomen komen zelfs tevoorschijn. Super gaaf om te zien. Snel maak ik een paar foto’s. Die komen ooit van pas als ik weer op deze plek wil vissen.

Het is vandaag erg warm, broeierig zelfs. Omdat het vissen toch weinig zin heeft besluit ik om met mijn waadpak stroomafwaarts te lopen om dat gedeelte van de rivier te verkennen. Heerlijk zo struinen en ik koel ook nog lekker af zo. Freek blijft lekker bij het huisje om te schilderen.

De eerste honderden meters zijn erg ondiep en monotoon. Pas bij de bocht kom ik de eerste interessante stek tegen. In de buitenbocht is het wat dieper en er liggen een paar grote rotsen. De takken van de bomen die aan de oever staan hangen meters boven het water en bieden zo goede schuilmogelijkheden voor de vissen.

Even verderop ziet het er ook heel interessant uit. Genietend van de prachtige natuur en de rust loop ik door het water verder. Bij elk kommetje waar het water wat rustiger is kom ik hele scholen kleine visjes tegen. Wat een leven hier.

Even verder op vliegt er een roofvogel over de boomtoppen. Wat een prachtige beesten zijn het. Inmiddels ben ik op het stuk aangekomen dat ik in de bocht heb gezien. Een dieper stuk met her en der grote stenen die de stroming breken. Een topstek voor het vliegvissen! Jammer dat het water zo bruin is.

Maar dit houdt ik zeker in gedachten. Op de weg terug kom ik de verhuurder van het huisje tegen. Hij zit samen met zijn honden in de schaduw om een beetje verkoeling te zoeken. Ik luister naar zijn prachtige verhalen over het huis en de bossen met al zijn bewoners. Te gek dat je hier gewoon wilde zwijnen, herten, dassen, vossen en weet ik wat allemaal niet meer gewoon in je tuin hebt. Waar kom je dat nog tegen?

Eenmaal weer terug bij het huisje tref ik Freek aan, die nog lekker aan het schilderen is. Heerlijk dat hij dat kan. Ik heb er deze vakantie niet de rust voor. We nog drinken een paar heerlijk koude biertjes voor ik besluit toch weer even te gaan vissen. De werklui zijn weg en de rust is terug gekeerd.

Ik pak snel een hengel, een schepnet en mijn tasje gesoakte pellets. Doordat het water nu zo laag staat kan ik naar het eilandje waden en vanaf daar de hoofdstroming bevissen.

Mijn hengel houd ik weer in de hand, zo kan ik perfect voelen wat er onder water gebeurt en mis ik geen enkele aanbeet. Wat een geweldige manier van vissen is dit. Ik verwacht eigenlijk weinig actie, maar op de stek aangekomen zie ik dat de hoofdstroom veel helderder is en dat de bodem mooi schoon is op een paar grote takken na. Misschien dat het toch nog wat wordt.

Het potje met het opschrift Salmon doe ik open en ik vis er twee pellets uit die ik op mijn hair rijg. Wat een geur! Dit moet opvallen bij de barbelen. Met een klein onderhands worpje landt mijn 40 grams loodje perfect in de volle stroming. De bodem bestaat uit flinke keien waar je gemakkelijk achter vast komt te zitten, maar omdat ik maar 10 meter van me vandaan vis, kan ik veel lijn uit het water houden en perfect controleren wat er gebeurt.

Opeens voel ik een lichte siddering gevolgd door een enorme pluk. Aanslaan is niet meer nodig. In volle vaart ramt de vis stroomafwaarts. Ik loop wat verder de rivier in om de vis beter te controleren en al snel krijg ik meer en meer te vertellen.

Beetje bij beetje win ik weer wat lijn terug en eenmaal onder mijn hengeltop aangekomen kan ik de vis uitdrillen. Ze geeft nog lang niet op. Elke keer dat ik denk dat ik haar kan landen geeft ze er weer een snok op. Geweldige visserij dit! Op en top genieten!

Na nog een paar woeste uithalen kan ik het landingsnet onder de barbeel krijgen. Wat een prachtige vis weer. En wat een manier om haar zo te vangen! Freek slaat het van een afstandje gade en steekt zijn duim op. "Mooie vis!", roept hij. Voorzichtig laat ik de barbeel gaan. Met een ferme staartslag schiet ze meteen weer de volle stroming in.

Nou nog maar een keer proberen dan maar. Ik doe twee nieuwe pellets aan mijn hair en gooi mijn montage weer in de stroming. Heerlijk vertoeven hier. Met mijn waadpak sta ik in het water en de zon brand heerlijk op mijn rug.

Opeens voel ik vinnige tikken op de top en sla ik aan. Meteen is het duidelijk dat het dit keer om een forel gaat. Hij springt keer op keer het water uit, echt prachtig om te zien. Na nog twee forellen te hebben gevangen vind ik het welletjes en ga terug naar het huisje om een heerlijk koud biertje te drinken.

Na het avondeten gaan we weer even vissen. Gewoon vanuit de steun, lekker lui. Freek heeft een tophengel meegenomen. Een spiltcane Hardy Fred Taylor Trotter. Wat een gave hengel is dat zeg! Oud vakmanschap en dat voel je. De actie is niet te vergelijken met een moderne hengel, maar het is wel een eer en genot om met zulk materiaal te vissen.

Ik ben heel benieuwd naar de actie. Een 50 grams voerkorf wegzetten is al lastig zat merkten we, maar het ging. We zijn heel benieuwd wat er gebeurt als er een grote boze barbeel aanhangt.

We hoeven niet erg lang te wachten om hier achter te komen. De Fred Taylor wordt bijna van de steun getrokken. Freek kan de hengel nog net grijpen en haakt de vis. Het bamboe buigt gevaarlijk door, maar houdt zich erg goed. Wel is duidelijk dat Freek een serieuze tegenstander heeft.

Het is duidelijk geen Barbeel, maar wat dan wel? Opeens springt er een grote vis uit het water. Het lijkt wel een forel… maar dan wel een hele beste. Deze vis trekt alle registers open en vecht voor wat ze waard is.

Met gevoel wordt Freek de vis de baas en voorzichtig stuurt hij de forel richting het net en na een aantal pogingen ligt ze in het net. Wat een prachtig beest! Snel een paar foto´s maken. Daarna zet Freek de Forel voorzichtig terug. Ze verdwijnt gracieus de diepte in. Dit was gaaf zeg!

Wat een vis! De avond kan niet meer stuk. We willen allebei nog graag een barbeel vangen op de Fred Taylor. Hopen dat dat nog lukt, maar veel tijd hebben we niet meer. We willen vanavond kijken naar de wedstrijd van het Nederlands elftal, dus we besluiten wat vroeger te stoppen.

Voor het zover is vang ik nog een prachtige barbeel aan mijn moderne Korum stok. Hier ben ik enorm blij mee. Toch kriebelt het nog bij me. Morgen probeer ik het weer met de splitcane!