De weerrecords worden keer op keer gebroken. Maart kende sinds de metingen nog nooit zoveel zon uren. Oké de temperatuur bleef door de relatief koude oostzuidoosten wind dan wel wat achter maar dat mag de pret niet drukken.

Vorig jaar vingen gedurende deze periode nog mooie dikke zeebaarzen rond de EON Centrale aan de Maasvlakte. Maar het droevige verhaal is meer dan bekend. Ik hoorde trouwens dat de Zeehavenpolitie behoorlijk wat bekeuringen heeft uitgedeeld aan hardleerse vissers.

Dankzij deze koudegolf duurde het weken langer voordat vriend zeebaars ons kustwater binnen trok. Man man rond de 2e week mei ving ik mijn eerste baarzen pas vanaf de kant. Ook de bootvisserij kwam pas laat op gang.

Tjonge jonge wat mis ik die mooie momenten rond de uitlaat van de EON Centrale aan de Maasvlakte toch. De mooie heftige aanbeten, lange runs en niet te vergeten “aanslagen” op mijn oppervlakte pluggen staan nog diep in mijn geheugen gegrifd.

Mede omdat het zeebaars gebeuren rond de EON tot het verleden behoort ben ik weer volledig gefocust op de snoekbaarsvisserij. Een visserij met vele ups en downs. Zo vang je binnen een uur 4 mooie dikke vissen en zo sta je uren te smijten voor Jan met de korte achternaam.

Tja zoals de vele vaste lezers van deze rubriek schakel ik zo rond half december meestal weer over op de snoekbaarsvisserij….

Via via hoorde ik dat er soms ook zeebaarzen werden gevangen tijdens de zomerse paling sessies vanaf de vele strekdammetjes voor de kust tussen het Westland en Scheveningen.

Al maanden lang liggen de stranden tussen o.a. Scheveningen en Hoek van Holland bezaaid met grote hoeveelheden plantjes ” roosjes” genaamd.

Toen ik ruim 45 jaar geleden tijdens mijn vakantie op Terschelling kennis maakte met de brute kracht van vriend zeebaars wist ik het al…....dit wordt mijn visserij. In mijn eerste zeebaarsartikel in het populaire hengelsport magazine BEET schreef ik pakweg zo’n jaar later over mijn spectaculaire aanbeten op mijn 4 meter lange strandstok.

Zoals ik al had verwacht is het zeebaarsseizoen uitgegaan als de bekende nachtkaars. Het seizoen kende veel ups en downs waarbij vermeld kan worden dat de “downs” verreweg in de meerderheid waren.

Begin november zag het weer er zomaar een paar dagen heerlijk uit. De wind draaide naar de noordoost hoek dus hadden we hem in onze rug. Gewapend met ondiep duikende pluggen bestookten we de Waterweg rondom de Stormvloedkering.

Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.

Zo de kogel is door de (zeebaars) kerk! Afgelopen woensdag hebben we onze laatste zeebaars sessie vanuit de boot vervist. Oké de vangsten waren niet echt slecht want we visten ons dik in de dubbele cijfers maar ja je moet tenslotte eens de knoop doorhakken.

Kortom eindelijk rust voor de scholen zeebaars die hier in dit uitgestrekte gebied voor hun nageslacht zorgen. Maar goed het duurde dus tot pakweg eind mei eer de eerste leuke zeebaarsvangsten werden geboekt vanaf de pier in Hoek van Holland.

Maar goed het duurde dus tot pakweg eind mei eer de eerste leuke zeebaarsvangsten werden geboekt vanaf de pier in Hoek van Holland.

Ik kom net terug van het strand. De eerste herfststormen hebben de zee omgetoverd in een grote donkere zoute plas water met meters hoge golven. In mijn hart ben ik blij omdat de warnetisserij dankzij de metershoge branding op een zeer laag pitje staat.

Zo mijn workshops zitten er voor dit jaar weer op. Het was tot op heden een moeilijk seizoen! Oke er zaten ook een paar super weken bij waar we soms 8 of meer mooie vissen per sessie wisten te vangen.

Pfff het is en blijft een moeilijk zeebaarsseizoen. Je moet werkelijk heeelll veeelll uren maken om die ene “boem” af te dwingen. Soms denk ik wel eens dat die grote scholen zeebaars compleet verdwenen zijn totdat onze apparatuur het tegengestelde aan gaf en het scherm de dieptemeter helemaal “vol” liep met grote scholen vis.