Een seizoen om snel te vergeten. Een seizoen waarin ik maar liefst 61 blanks moest incasseren maar toch ook weer leuke momenten heb meegemaakt. Mijn eerste aanbeet kreeg ik op 31 maart maar de vis wist te ontsnappen.

De laatste 2 weken van november leverde toch nog verrassend leuke vangsten op. Mooie dikke maar vooral gezonde sterke zeebaarzen torpedeerde zowel onze shads als diepduikende pluggen. Kortom een feestelijke afsluiting van een behoorlijk teleurstellend seizoen.

Ik heb weer paar fantastische zeebaars sessies beleefd. Zowel vanuit de boot als vanaf de kant wisten we de nodige vissen te foppen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat de aanbeten in deze tijd van het jaar niet echt snoeihard zijn.

Was ik in de vorige Zicht op…nog pessimistisch over de zeevisserij in het algemeen nu kan ik gelukkig weer hele positieve dingen schrijven.

Enkele dagen later lag het strand bezaaid met duizenden dode (zwem) krabbetjes en langgerekte visgraten leek wel paling? Een heerlijke hap voor alles wat meeuw heette maar dit was echt niet normaal.

Ik kon het de laatste weken gewoon niet opbrengen om mijn zicht op zeebaars op de site te zetten. Er was in het gehele Europoortgebied nauwelijks een zeebaarsje te vangen.

Tijdens de vele discussies die dagelijks worden gevoerd aan de waterkant en via social media komt naar voren dat volgens veel zeebaarsvissers de de slechte vangsten zonder enige twijfel te maken hebben met de uitgestrekte windmolen parken die voor de kust van IJmuiden tot aan Hoek van Holland uit de grond worden gestampt.

Ik kan er een lang verhaal van maken maar de zeebaarsvangsten zijn de laatste weken tot een nieuw dieptepunt gedaald. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat ik al meer dan 30 kantsessies zonder vis/aanbeet heb afgesloten.

Al snel zaten we dik in de dubbele cijfers maar werd ons “stekelfeestje” verpest door enorme hoeveelheden “Ierse roosjes” die in grote hoeveelheden in de muien bleven hangen waardoor we ons kunstaas niet meer ideaal aan konden bieden.

Na onze geslaagde zeebaarsavonturen vanaf het de afgelopen week besloten we het afgelopen zaterdag nog eens dunnetjes over te doen. Het tij was gunstig afgaand water met een zwakke tot matige noorden wind.

Maaarrr…. eerlijk gezegd komen dit soort vreetorgies langs onze kust slechts zelden meer voor. Dit heeft zondermeer te maken met de huidige zeebaars populatie die is vergeleken met pakweg 10 jaar geleden

Tja het wordt een eentonig verhaal maar de visserij is en blijft tot op heden onvoorspelbaar. Zo worden er een aantal dagen achter elkaar ineens overal langs onze kust mooie baarzen gevangen terwijl

Ook de bootvisserij was matig geen overweldige vangsten maar wel met regelmaat mooie vissen. Als “Subwalk” verslaafde viste ik de vele ondieptes van oa de Stenen Glooiing af met wisselende resultaten.

Het is en blijft een vreemd seizoen voor vriend zeebaars. Zo vang je 4 dagen achter elkaar de een na de andere mooie stekel terwijl je dan soms weer uren moet smijten om juist die ene aanbeet af te dwingen.

De volgende dag deed ik het dunnetjes over en scoorde zowel Peter als ik 6 mooie vissen waarvan er slechts 1 de 60 cm niet aantikte.

Ik heb gedurende mijn 45 jarige zeebaarsavonturen heel wat meegemaakt maar zo slecht als de visserij momenteel is slaat echt alle records. Oké natuurlijk is er her en daar wel een stekel te vangen maar de enorme scholen zeebaars die het uitgestrekte Europoort gebied jaar in jaar uit bevolkten zijn of lelijk uitgedund of om wat voor reden dan ook weggetrokken.

He he eindelijk wordt er langs vrijwel de gehele kust een zeebaarsje gevangen. Het gaat op de enkele uitzondering na om kleinere 40/45 cm. vissen die nauwelijks vlees op de graten hebben.

Het is nog steeds een kwestie van peuteren en veel uren maken om een zeebaarsje te kunnen verleiden. Zelf heb ik dit seizoen al de nodige blanks gevist.