Eigenlijk weet ik niet hoe ik een eind moet breien aan het afgelopen zeebaars seizoen. Mede door de enorme hoeveelheden regen die er in oktober en november zijn gevallen hadden we te maken met enorme stromingen.

De laatste weken was het kommer en kwel wat weer aangaat. Waaide het bijna niet dan regende het weer als een gek. Maar gezien het feit dat ik niet buiten het vissen kan vervis ik toch minimaal 4 sessies per week.

Gedurende de ruim 50 jaar dat ik op zeebaars vis heb ik nog nooit zo’n nat en winderig najaar meegemaakt. Ondanks dat vingen we vorige week toch nog een aantal leuke zeebaarzen vanaf o.a. de pier in de Hoek.

Ook dit zeebaarsseizoen dreigt uit te gaan als de bekende kaars. Was het vorig jaar al een belabberd seizoen dit jaar moet je echt heeelll veeelll uren maken om een aanbeet af te dwingen. Ik vistte maar liefst 8 nullen achter elkaar.

Het zit de laatste weken ook niet echt mee wat weer betreft. Dag in dag uit staat er een stevige bries van oost tot zuidwest.

Man man wat een vervelende als het om de vangsten gaat. Zo was de baars een paar dagen helemaal los en werden er op de vele gerenommeerde stekken langs onze kust goede vangstberichten gemeld terwijl onze stekels 2 dagen later de bekende knuppel weer in het hoenderhok hadden gegooid en er unaniem werd besloten om nauwelijks nog te azen.

Pfff man man moesten we de afgelopen 4 weken hard werken om een aanbeet af te dwingen. Uiteraard waren er ook weer de bekende regels die de uitzondering bevestigden en hadden we vooral tijdens enkele bootsessies een topvisserij waarbij ons kunstaas keer op keer werd aangevallen.

De periode van het springtij richting doodtij is zeker voor de zeebaarsvisserij niet echt de beste tijd. Op een een of andere manier azen ze gedurende deze periode gewoon minder goed. Van dood- naar springtij boeken we zowel vanaf de kant als boot verreweg de beste vangsten.

Zeebaars is en blijft een onberekenbare vis. Zo denk je dat je zijn manier van azen helemaal onder de knie hebt terwijl ze een uur later een geheel ander vreetgedrag laten zien waardoor je snel om moet schakelen om je vangkans te vergroten.

Oké, we moesten er even op wachten maar eindelijk zijn behoorlijke scholen zeebaars ons kustwater binnen getrokken. Zowel in en rond de Scheldes als de noordelijke kustwateren is momenteel een leuk zeebaarsje te vangen.

Na een behoorlijk aantal blanks en de slechte vangstberichten langs de gehele kust zakte de bekende moed me behoorlijk in mijn schoenen. Ook het koude weer en die vervelende aanhoudende noordelijke wind waren nou ook niet direct de juiste ingrediënten waar we op zaten te wachten!

Als ik mijn werkkamer binnen loop wordt ik keer op keer keihard geconfronteerd met mijn “kunstaas syndroom”. De overvolle tackelboxen gevuld met honderden soorten vaak fel gekleurde shads geven slechts een kleine indicatie van mijn bizarre kunstaas verzameling.

Zoals je in mijn vorige aflevering hebt kunnen lezen is de kunstaasvisserij vanaf het strand een van de meest spectaculaire manieren om een zeebaars uit te drillen. Tijdens de dril proberen onze gestekelde vrienden volop gebruik te maken van de natuurlijke omstandigheden als stroming en de soms hoge omslaande brandingsgolven.

Toen ik van de week ‘s-morgens met mijn labradoedel over het strand liep kon ik mijn ogen nauwelijks afwenden van die mooie branding die keer op keer “ontplofte” op een van de vele zandbanken. Het enige dat aan het schouwspel ontbrak waren de krijsende duikende sterntjes. Verder was de hele situatie werkelijk excact zoals ie zou moeten zijn tijdens een goede zeebaars sessie.

Maandagmorgen vertrok ik weer vol vertrouwen richting Haringvliet. De afgelopen 5 sessies hadden me immers keer op keer een aantal schitterende snoekbaarzen tot ruim boven de 85 cm. opgeleverd.

Het begint al weer aardig te kriebelen in zeebaarsland. Ik spreek dagelijks fanatieke zeebaars vissers die staan te trappelen om de eerste zeebaars sessie weer te vervissen.

Zoek voor deze visserij stekken uit waar de bodem bestaat uit geulen en steenstortingen. Goed voorbeeld is het einde van de Stenenglooiing daar bevinden zich enorme kleiranden en steenstortingen

We gaan aftellen.

Maandagmorgen vertrok ik weer vol vertrouwen richting Haringvliet. De afgelopen 5 sessies hadden me immers keer op keer een aantal schitterende snoekbaarzen tot ruim boven de 85 cm. opgeleverd