Wind en regen teisteren onze kustwateren vrijwel dag in dag uit. Toen “de windfinder” zondag aangaf dat de wind maandag rond 16.00 uur sterk af zou nemen was de beslissing snel genomen.

De zeebaarsvisserij is en blijft onvoorspelbaar. Zeker momenteel moet je heel veel uren maken om een aanbeet af te dwingen. Naarmate het zeewater afkoelt worden onze gestekelde vrienden wel feller en niet te vergeten neemt ook de kracht van onze gestekelde vrienden behoorlijk toe.

Na een fijne, soms visrijke week met hele dikke zeebaarzen moeten we het de komende 8 dagen doen met heeelll ....veeelll wind en regen. Kortom moeder natuur laat gewoon even zien dat er niet met haar te spotten valt!

Langzaam maar zeker komt er weer klein beetje in de “zeebaars” brouwerij. Pfff was echt wel ff nodig ook want het waren moeilijke weken de afgelopen maand. Maaaarrrr gelukkig gaan we, althans in mijn optiek, nu de mooiste zeebaarsperiode van het seizoen tegemoet

Toen ik pakweg zón 25 jaar geleden werd geconfronteerd met de plugvisserij op zeebaars ging er een geheel nieuwe wereld voor me open. Natuurlijk las ik destijds al de vele spannende zeebaarsartikelen in the Sea Angler waar regelmatig aandacht werd besteed aan deze fantastische manier van vissen.

De zeebaarsvangsten zijn over het algemeen redelijk tot goed maar toch plaatselijk sterk wisselend. Afgelopen woensdag was het weer hard knokken voor een aanbeetje. En dan zomaar ineens was het raak en kreeg je 5 worpen achter elkaar een dikke boem.

Sinds halverwege augustus trekt de kantvisserij gelukkig weer behoorlijk aan. Zowel in de vele kanalen in het Europoortgebied als de Waterweg en niet te vergeten vanaf het strand worden momenteel soms mooie dikke, sterke vissen gevangen.

Hoe gek kan het zijn. Vingen we vorig jaar in deze zelfde periode nog volop zeebaars aan de plug .....nu ben je blij als je aanbeet weet af te dwingen met zón plastic “rammelaartje”! Wie het weet mag het zeggen

Tja onze gestekelde vrienden maken het er ons zeker niet makkelijker op. Zo moet je ze heel ver uit de kant tegen de rand van de vaargeul zoeken terwijl je ze een uur later juist weer vlak voor je voeten te vangen zijn.

Hoe onvoorspelbaar kan het zijn. Zo vang je de ene dag gedurende excact dezelfde omstandigheden (dus tij en weer) slechts 11 vissen met 4 vissers en vang je de dag erna maar liefst ruim 50 baarzen met dezelfde mannen aan boord?

Dat zeebaars van redelijk warm water houd is niets nieuws. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze zich momenteel best vermaken en ze zich veelal in behoorlijke scholen op de enorme hoeveelheden speldaas storten. Nogmaals niets nieuws maar wel super leuk.

Toen ik zondag even lekker vanaf de pier stond te smijten kwam er een oud workshop deelnemer met zijn vriend naar me toe. De laatste wilde graag een “privé workshop” vervissen.

Na de vorige “zichtop” is er niet veel verandert ware het niet dat er momenteel ook mooie dikke vissen vanaf de kant worden gevangen. Zo zie je Jan op het filmpje een schittere zeebaars uitdrillen aan relatief licht materiaal.

Na de fantastische zomerse dagen van de afgelopen weken is de watertemperatuur opgelopen tot omstreeks 22 graden. Dat is ook goed te merken aan de vangsten. Ze zijn ook veel aggressiever dan 2 weken terug.

Het heeft even geduurd maar eindelijk worden er her en der mooie baarzen gevangen. Zowel uit het zuiden als het Europoortgebied hoor ik regelmatig goede vangstberichten.

Ik kan me nauwelijks een voorjaar herinneren waarbij er zoveel water uit de lucht plensde als dit jaar! De enorme temperatuurverschillen zijn soms ook extreem. Kortom moeder natuur houdt momenteel weinig rekening met alles wat vis heet.

Vorig jaar op deze tijd had je genoeg aan een korte broek en een t-shirt toen we gisteren richting zee voeren was ik blij dat ik een warme wind dichte “winter” jas aan had meegenomen. Mede door de bizar winderige en regenachtige dagen van de afgelopen tijd zijn de paaiperiodes ook met regelmaat onderbroken.

Afgelopen woensdag kreeg ik 4 super gezellige zuiderburen op visite tijdens mijn 3e workshop van dit jaar. De stemming zat er goed in. De mannen hadden er zin want geen van hen had ooit een zeebaars vanaf de kant weten te vangen. Het afgaande water zorgde voor een supermooi “stroompie” en na een stukje theorie werd meteen overgeschakeld op de praktijk.