Gisteravond hebben we kennis mogen nemen van de nieuwe coronamaatregelen. Dit betekende dat we tot vanavond 22.00 uur nog met twee gasten de boot in kunnen. Daarna zie ik me genoodzaakt de middelste stoel voorlopig weer te verwijderen.

De afgelopen week was het goed vertoeven aan de waterkant. De regenbuien bleven eventjes achterwegen en zelfs de wind nam in kracht af waardoor we zelfs van het weekend met de boot een poging hebben ondernomen om een aantal dikke najaarsbaarzen te verleiden!

Afgelopen week was het behoorlijk onstuimig wat het weer betreft. Voor de meeste vissers, maar ook voor de meeste visserijen, niet echt ideaal. Behalve voor het snoeken, want daar was het uitgelezen weer voor en dat heb ik mogen ervaren. Een week met mooie vangsten!

Omdat het de laatste tijd steeds iets moeizamer werd, hebben we onze hoop op deze stek gevestigd. Natuurlijk heb je geen garanties, maar de cijfers van de laatste jaren lieten hier in deze tijd, begin oktober, altijd hele mooie resultaten zien.

Suzuki heeft als eerste ter wereld een microplastic-filter ontwikkeld voor buitenboordmotoren. Met dit filter wordt het water gereinigd van microplastics, voordat het de buitenboordmotor verlaat.

In het vorige deel gaf ik aan de zeebaars nog niet vergeten te zijn. Helaas lijkt het erop dat de zeebaars mij wel vergeten is… Gelukkig zwemmen er ook nog andere rovers in Nederland rond, al ging dat ook niet van harte…

Het is goed merkbaar, de vissen zijn nog niet gewend aan de lagere temperaturen en het veranderende weer. Zo ook vandaag als ik met Reinier op stap ben. We starten mooi op tijd en gaan de rivier op. Daar slepen we een flink stuk.

In vorige artikelen, waarin de dressuur bij roofvis onder de loep neem, komen diverse tips voorbij die je kan gebruiken om dit fenomeen te tackelen. Vaak gaat het dan om het soort kunstaas of dat nieuw en dus onbekend is bij Esox en dit prachtdier toch te foppen

Vele pogingen hebben we dit jaar al ondernomen om weer eens samen te gaan vissen. Dit is een beetje lastig als je dan een weekje vakantie viert in Duitsland En zo was er altijd wel iets dat ons in de weg stond. Nu ineens lukt het dus wel en spreken we af het grote water op te gaan. De roofbleien en snoekbaarzen liggen ongetwijfeld al op ons te wachten….

Twee weken geleden hebben we een nieuwe groepsreis geïntroduceerd naar onze locatie Maio op Kaap Verdie. Toplocatie, volledig verzorgd, afwisselende visserij, lekker weer, uitdagende en gezellige visreis. Zes dagen iedere dag een andere visserij.

De afgelopen week was het weer niet echt uitnodigend om de waterkant op te zoeken. We hebben behoorlijk wat wind en regen over ons heen gekregen. Daar kwam ook nog eens bij dat we rond het hoge water zaten in de avonduren en dit getij geniet niet echt mijn voorkeur…

Het is al weer twee jaar geleden dat Georg voor het laatst bij mij instapte, samen met Mark. Ondertussen hebben we elkaar wel ontmoet, maar het vissen zat er even niet in. Nu zijn verhuizing achter de rug is, kan hij er weer op uit en is er bovendien ook wel aan toe. En daarom maken we er een echt uitstapje van.

We zijn bijna bij een andere damwand, en de goesting om toch die ingescheurde Iris V-staart terug te monteren is groot. Bij de vorige wand deed hij het erg goed. Ik weersta niet aan de drang. Daar beneden weerstaan ze ook niet aan de drang om er in te bijten.

Als roofvisser die graag al werpend de snoek achter de vodden aanzit, is dit meestal de eerste techniek die ik hanteer. Het is natuurlijk ook dat de rovers vroeg op de dag graag het ondiepe mogen bezoeken in deze tijd

Na teruggekomen te zijn van de vakantie werd het natuurlijk volle bak vissen! De zeebaars liet het in het begin van de week een beetje afweten, althans niet wat ik gewend ben in deze periode. Dus mijn zinnen ook maar even op wat andere visserijen gezet.

Ik weet het, Roel staat altijd te popelen om weer een dag het water op te gaan. Wanneer de fysieke conditie te wensen overlaat ben je je dus heel goed bewust van hetgeen relevant is in het leven. Althans voor jou als individu. In dit geval dus “vissen”. En daarom pakken wij zoveel mogelijk kansen. Vandaag is er zo één.

Hoofdstuk 4 van deze speciale jubileum reeks gaat over een visserij die me zeer aan het hart ligt. Een uitdagende visserij welke me door de jaren heen en nog steeds erg bezighoud het gericht vissen op de big mamma’s op voornamelijk het Volkerak maar ook op het Haringvliet en Hollands Diep.

Ik zoek opnieuw de stenen kant op. Het talud ervan moet hier ergens liggen. Ja, het verschijnt op mijn dieptemeter. Beng gaat het door de top. Tja, op deze ‘echte’ verticaalhengel komen de beten echt wel nog harder door! De dril lijkt er weinig onder te lijden.