Heerlijk om vroeg op het water te zitten. Overal heerst er rust. De enige golven die er zijn, maken we zelf. Een oranje kleurende horizon kondigt de opkomende zon aan. De kleur wordt steeds feller. We zwijgen. Sando tikt geconcentreerd zijn shadje op. Zijn adem dampt in de frisse buitenlucht.

Samen met Hans en Wiel hebben we de auto goed vol geladen. Driedaagse visvakantie in de kop van Overijssel staat op het programma. De ruitenwissers gaan de hele route al heen en weer. Hopen dat het weer een beetje bijtrekt de komende dagen.

Het lukt ons om er nog een visavond uit te persen. Drie en een half uur vistijd is te doen. Het heeft een paar dagen niet geregend. Het water is kraakhelder. De plantenbedden sterven in korte tijd af. We weten precies waar we zijn moeten. Jaarlijks terugkerend ritueel.

De vroege ochtendzon schijnt onder de oude brug door. Prikt zich een weg door de mist die boven het water hangt. De boot ligt startklaar tegen de steiger. Hengels fier rechtop in de kokers. De watervogels dobberen nog rustig rond. Intens genieten we van de sfeervolle start.

Exact om vijf uur rij ik de straat van Ed in. Zonder bril kan ik de huisnummers niet lezen. Ah, daar staan boot en trailer. Ed loopt net de oprit op. Prima timing! Vandaag de beurt aan hem als gastheer.

Eindelijk vakantie. Geen warme oorden voor mij dit jaar. Vooral genieten van de Limburgse natuur en uiteraard veel vissen. Een grote snoek staat bovenaan mijn verlanglijstje. Weer een poosje geleden dat ik een forse rover heb mogen vangen. Niet dat het persé moet, maar de honger neemt voelbaar toe.

Iedere roofvisser heeft wel een favoriet kunstaas. Zo zou ik zelf de gele toppie niet meer willen missen. Bij Sando neemt dit verschijnsel ernstigere vormen aan. Zijn roodwitte Spro Screaming Devil is compleet heilig verklaard. Kaalgekloven en lek, hangt de herrieschopper iedere visdag een keer in de speld

Snelstromend ondiep water suist voorbij. De laarsjes zijn allang volgelopen. Het dikke nylon draad strekt zich in de stroming. Gespartel! De bamboestok wordt bijna uit m’n handen getrokken. Als zesjarige deugniet vang ik naast m’n vader de eerste forel. Een visser is geboren.

De wekker krijgt een slag. Vier uur ’s ochtends spring ik uit bed. Niet-vissers noemen dat ’s nachts. De spullen staan al beneden in de gang. Zoals gewoonlijk eerst even de pc aan. Geen regen voorspeld en genoeg stroming op de rivier.

In de media is het reeds uitgewerkt, maar op de eerste meters Nederlandse Maas en aangrenzende plassen eist het gif nog steeds zijn tol. Volgens een Vlaamse professor een halveringstijd van 60 dagen. Dappere vismaten maken hun balans op. Drie visdagen, nul aanbeten.

Na het werk haast ik me richting Lambert. Drie en een half uur voor zonsondergang glijdt de boot het troebele rivierwater in. Een passerend schip zuigt de boot van de kant vandaan. Het lange koord hou ik stevig vast terwijl Lambert auto en trailer parkeert.

Eindelijk een zomerse dag. T-shirt aan en zonnebril op. Het is al middag. Zon hoog aan de hemel. De oude klinkerweg geeft het dorpje aan de rivier een gezellige uitstraling. Tussen een rijtje auto’s zie ik de trailer met visboot al staan.

Om kwart voor vijf gaat de wekker. Slaapdronken loop ik naar de logeerkamer. Daar slaapt een kerel uit duizenden. Luciën de Kroon, auteur van metersnoeken.nl. Een zeer sympathieke vismaat die kan vissen als de beste.

De rivier voert het vele regenwater af. Met 400 kuub per seconde een behoorlijke stroming. Het water is troebel. Ook op de plassen is geen helder water te bekennen. Met de wetenschap dat we tijdens de warmere periodes nog genoeg op baars zullen vissen, gaan we nu gericht voor snoek. Tijdens de avond op snoekbaars.

Waarom lukt het vandaag niet? Uitvluchten bedenken is niet nodig. De omstandigheden zijn gewoon perfect. Het is rustig op de rivier. Het heldere water stroomt met een redelijke gang naar dieper gelegen gebieden. De jerkbaits worden enkel door de ogen van twee zwijgende vissers gevolgd.

M’n vakantie loopt ten einde. Twee weken vissen, eten en slapen zijn voorbij gevlogen. Na twee dagen met Han op het grote water te zijn geweest, vis ik vandaag met een collega. Nadat we er op het werk achter kwamen dat we dezelfde passie hadden, hebben we een visafspraak gemaakt

Voor de laatste keer kijk ik het briefje na. Volgens mij heb ik alles. Han en ik hebben duidelijk afgesproken wie wat meeneemt. De bedoeling is de bagage zoveel mogelijk te beperken. Een tweedaagse op groot water met overnachting op Han’s boot.

Vandaag staat een afspraak met Johan Caneel gepland. Om de reisafstand voor beiden beperkt te houden, hebben we afgesproken aan een grote slok water tussen onze woonplaatsen in. Ik ben er als eerste. Nog voordat ik de zonnebrandcrème over m’n neus heb uitgesmeerd, komt m’n vismaat eraan. Prima timing.