Al enkele jaren vissen Wiel, Hans en ik in Denemarken op kabeljauw. In april wordt onze zoute grens verlegd naar Noorwegen. De voorbereidingen komen langzaam op gang. Geen zwaar getakel op dieptes met drie cijfers, maar lekkere ontspanning met relatief licht materiaal.

Maar goed dat er een lang touw aan de Marcraft zit. De zware boot trekt er stevig aan als deze met een vaartje van de trailer rolt. Lambert zet zijn four wheel drive met trailer aan de kant. De combinatie past bij hem als geen ander. Stoer, stevig en deugdelijk!

In de ochtendschemering zitten we al op het water. Het eerste daglicht zorgt voor een sfeervolle rood paarse ochtendlucht. De futen zijn al druk in de weer. Het wordt een kort visavontuur vandaag. We gaan vier uurtjes voor groot

Geen wekker vandaag. Alles op m’n gemak. Het waait hard buiten. Windkracht zes geeft de dunne boompjes een lichte kromming. Mijn uitrusting staat al klaar. Een hengel en een rugzak. Voldoende voor een paartjes uurtjes struinen op onbekend terrein.

Het onstuimige weer maakt het water wild. Kraag omhoog, pet omlaag. De oever waar de wind enkele dagen achtereen op staat, levert vaak de meeste vis op. We zoeken dan ook aan die kant een buitenbocht op. De golven klotsen tegen de zijkant van de boot.

Het krachtige begin van de winter is alweer afgezwakt. Het met rijp versierde landschap staat nog vers op ons netvlies. Nu oogt het weer kaal en grauw. We staan aan een verlaten rivier. De stevige wind voelt koud aan. Lambert en ik sluiten het jaar vissend af.

De hoge aanlegkade zorgt voor beschutting tegen de wind. Met een touw ligt de Princecraft aan een roestige kadeladder vast. Tijd voor een luxe lunch. Het is tenslotte tweede kerstdag. Met de grote doos lekkers kunnen we volgens mij wel enkele dagen op het water blijven!

Vandaag vis ik voor het eerst met Leon Haenen. We spreken en mailen elkaar regelmatig, maar een gezamenlijke visdag was altijd moeilijk omdat zijn zoontjes op zaterdag voetballen en ik op zondag. Nu is echter winterstop op de groene mat en stappen we eindelijk samen in de boot.

Slaapdronken stap ik uit bed. Het is nog donker buiten. Het heeft flink gevroren. Ik maak m’n spullen klaar voor een vrijwillige dag in de vrieskou. Het gaat allemaal niet zo soepel. Vraag me af waar de pijn in m’n onderrug vandaan komt. Een zware vis drillen doet misschien wonderen.

Snoekvissen in het oppervlak vinden we geweldig. Met dieplopende pluggen tegen de bodem timmeren om een grote snoekbaars overstag te laten gaan ook. Vandaag staat de jacht op kanjerbaarzen met licht materiaal op het programma.

In loop van de morgen hou ik de waterstand in de gaten. De stroming is compleet weggevallen. Onze favoriete rivier is daar gevoelig voor. Een boot op trailer biedt ons nu meer mogelijkheden. Laten we eens compleet ergens anders vissen.

Ik kruip weg in de kraag van het warmtepak. Het is behoorlijk fris. Een handdoek ligt klaar om natte handen meteen te drogen. Ook Sando zit diep verscholen in z’n kleding. Beiden een verlofdag.

Geruisloos tuffen we met behulp van de elektromotor de haven uit. De zon prikt net boven de horizon uit. Het is windstil. We zijn alleen op het water. De waterspiegel lijkt op een groot platgestreken grijsblauw laken. De tijd mag stilgezet worden.

De site van Rijkswaterstaat staat bovenaan het lijstje favorieten. Eindelijk weer eens een stevige stroming op de rivier. De grafiek toont een stijgende lijn tot 350 k/s. In gedachten spookt de grote afwezige van de laatste maanden door m’n hoofd. Snoekbaars!

Het is donker en bewolkt. Er hangt een grauwe sombere sfeer over het water. Een bende aalscholvers zit in een groepje dode bomen. Stil als zwarte standbeelden. Als we naderen worden ze langzaam nerveus. Als er één opvliegt, is er geen houden aan

We slaan een donkere en hobbelige zijweg in. Het is er pikkedonker. Lambert zet het groot licht aan. Speurt met z’n koplampen het terrein af. Volgens de beschrijving moeten we er bijna zijn. We zoeken voorzichtig naar water. Ja, daar is de helling, we zitten goed.

Het is nog donker. De eerste nachtvorst is een feit. Voor de klerenkast bedenk ik welke lagen ik over elkaar aan kan trekken. Waarom moeilijk doen? Gewoon het warmtepak aan. Buiten is nog alles in diepe rust. M’n adem dampt in de koude donkere lucht.

De herfst is in volle gang. De groene oevers veranderen naar geel, bruin en rood. Voor velen een prachtig schouwspel. Hoe hard ik het ook probeer, zelf kan ik er niet echt van genieten. Het verband met de naderende donkere wintermaanden is daarvoor te sterk.