De vorige vistrip heeft iets in me los gemaakt. Zin in nieuwe avonturen. Naast karper en misschien nog wel een keer een barbeelsessie begint er iets anders aan me te trekken. Een andere rivier dus. Een ander doel ook. Roofvis.

Het voeren wordt een decadente vertoning. Ik kom langzaam de brug oprijden. Draai mijn raampje naar beneden. Graai een keer in de voerbak. Steek mijn arm naar buiten en laat onder het rijden de brokken vallen. Een echte drive-in stek dus.

Toch niet zo’n gek idee? Het ontstaat min of meer gedwongen. De laatste snoekdag met Max heeft niet veel opgeleverd. Maar wel een zware kou. Waar komt het allemaal vandaan. Een halve emmer per dag. Meestal zijn dit soort grappen met twee dagen weer voorbij

Zaterdag komt Max weer een dag naast me zitten. Daar moet ik even over nadenken. Kan ik dat iemand aandoen, een hele dag mee op een kansloze missie? Nee, ik moet met andere plannen komen willen we kans maken op een vis .

Het jaar is bijna om en ik heb nog steeds geen snoek op de kant gezien. Met de keus om even op het nieuwe plasje te vissen kan ik toch onmogelijk de lat te hoog hebben gelegd. Vol vertrouwen ga ik verder.

Ik moet er even tussenuit. Weg van de dodelijk saaie omgeving. Het maanlandschap langs de grote zandplas. Ik heb op vlinder en libellenexcursies in de mooiste natuurgebieden rondgebanjerd. Natuurlijk heb ik daar ook steeds één oog op het water gehad. Zelfs in de kleinste slootjes heb ik vis gezien.

Ik heb nog steeds vertrouwen in de nieuwe plas. Kijk er zelfs weer naar uit na een hele week zonder leuke tussendoortjes. Vroeg opstaan lukt deze keer niet. Misschien dat de weersvoorspellingen daar de oorzaak van zijn. Motregen en harde wind. De volgende morgen heb ik al spijt van mijn laksheid. Het is gewoon droog

Er is geen ontkomen aan. Arie heeft de afgelopen week al een paar mooie karpers gevangen. Echte riviervissen. Hij heeft een verrassende stek gevonden. Steeds binnen een paar minuten een kromme stok. Ik móet beslist een keer komen.

Ik neem een voorschot op het weerbericht. Draaiende wind in de loop van de dag. We starten met regen. De wind gaat volgens de voorspellingen om naar noordwest. Niet te doen op de grote plas. Ik ga weer in de luwte zitten.

Gunstige wind. Niet echt in de rug maar hard genoeg om te kunnen zeilen. Ik kan een prachtige koers volgen. Vóór het eiland langs kan ik honderden meters maken. Drie meter diep lijkt me diep genoeg. De sardien bungelt mooi horizontaal onder de dobber.

In één klap gaat de knop om. De karperkoorts is even in slaap gesust door een ander virus. De inzet is ingezakt, terwijl het seizoen voort jaagt. De tijd glipt me door de vingers. De ene na de andere prachtige najaarsdag komt tot een bloedmooi einde zonder dat ik er bij ben.