Ik ben helemaal stil van alle aandacht. Op de schoorsteen staan meer kaarten dan rond de kerstdagen. Allemaal vrienden en kennissen die me beterschap wensen. Iedere dag mailtjes met de zelfde boodschappen. De telefoon staat niet stil.

Ik ga proberen om zoveel mogelijk te genieten. Een voornemen dat nogal wat voeten in aarde heeft. Ik kan bijvoorbeeld gewoon gaan doen waar ik zin in heb. Binnen de grenzen van mijn conditie blijven er nog heel veel leuke dingen over. Dat is best even wennen. Afgezien van een paar kleine klusjes, staat werken even niet op de eerste plaats.

Bizarre week gehad. Ik moet er uit dit weekend. Weet alleen niet waar ik heen moet met dit weer. Zaterdag wat zon. Zondag maakt zijn naam ook waar. Maandag wind en regen. Dinsdag weer een onderzoek. Woensdag een dag zonder narigheid. Wél heel veel regen en mogelijk onweer. Ik ga er gewoon in zitten.

Zaterdag zie ik het niet zitten. Ik ben toch een beetje kwetsbaar. Een flinke kou oplopen is normaal geen probleem maar nu even niet . Bovendien heb ik mijn oog laten vallen op een riviertje.

Wat een week. In volledig isolement ben ik alleen maar behandeld door mensen met mondkapjes. Er waren nogal serieuze verdenkingen. Ik merk ook vrijwel dagelijks hoe nerveus de bloedprikkers zijn. De omgekeerde wereld, de vampiers zijn bang voor mij

Dappere Co; ondanks zijn ziekenhuisopname levert hij via zijn Toos toch Karperpassie 204 in. Een zeldzame echte bikkel, waarvan we hopen dat hij weer snel de oude zal zijn….

Met enige regelmaat kijk ik even naar de waterstanden bij rijkswaterstaat. Op heel veel plaatsen langs de rivieren zijn meetpunten waar waterstanden bijgehouden worden. In een grafiek wordt duidelijk weergegeven hoe de waterstanden verlopen gedurende een aantal dagen.

Een redelijk zonnige zaterdag. Daar ben ik tegenwoordig blij mee. Het is zeker in deze tijd van het jaar weer goed voor mooie waarnemingen. Het rivierengebied is niet langer het domein van koeien en gras of maïs

Twee dagen vissen. Tijd voor avontuur dus. Ik ga met Han en Leon naar de Maas. Proberen barbeel of kopvoorn te vangen. Dat betekent dus minimaal twee uur sturen. Daar komt het eigenzinnige karakter van mijn auto weer naar boven. Stronteigenwijs, net een mens.

Het is zover. Ik sta de visspullen in te laden. Twaalf schepnetjes. Van die slootnetjes. Voor stekelbaarsjes en zo. Ik heb ook een supernet in elkaar gesleuteld. Groot, fijnmazig en vooral geen hoeken. Een groot ovaal waar makkelijk een kleuter in past. Er gaat vast iets boven water komen.

Ik voel behoefte aan ruimte, rust, water, wind en golven. Met dit weer zal het met die golven wel lukken. Er blaast al weken een oostenwind over de uiterwaarden. Misschien kan ik hier wel wat mee.

Natuurlijk ben ik blij dat ik weer naar mijn eigen water kan. Het zal best lastig zijn om een vis te vangen met dit stralende weer. Maar is vast wel iets te zien. Eerst eens kijken bij het fort langs de Lek.

Vissen is zinloos op het vorige adres. Hier lijkt het al niet anders. Er is wel water, maar zo is het er en even later is het weer weg. De natuurlijke beek wordt op diverse plaatsen in het dal door dammetjes opgestuwd.

De rivier is nog steeds een groot mysterie voor me. Na diverse pogingen om met kunstaas iets te vangen zijn gestrand. Door de dagelijkse onweersbuien stijgt het water gestaag. Traag trekt de stroperige bruine stroom voorbij. Een expeditie heeft ons geleerd dat het water erg ondiep is.

Helemaal geen karper, in ieder geval geen Nederlandse. Ik zit in bloedheet Thailand. Eerste paar dagen in de heksenketel van Bangkok. Dit stinkende gekkenhuis is bijna niet leefbaar voor ons. Iedereen die je hier tegenkomt probeert je iets aan te smeren.

Zaterdag niet vissen? Alleen van het idee al was ik een paar jaar geleden doodziek geworden. Nu sta ik vrijwillig mijn visdag af. Wat mag dat heilig doel dan wel zijn? De landelijke libellendag. Er blijken zomaar honderd mensen in een zaaltje in Zwolle te gaan zitten.

In verband met de paddentrek loop ik met enige regelmaat langs de dijk. De plas waar ze heen willen wordt ruw doorsneden door een tamelijk drukke weg. Weken geleden heb ik er al een paar salamanders naar de andere kant geholpen

Ik weet even niet waar ik mijn pijlen op moet richten dit weekeinde. Het ritme van voeren en iedere dag heel eventjes aan het water mis ik nu al. Even die frisse neus halen is ook een genot. Het zit er even niet in.