Vissen in de Jungle (5)
Door Bram Bokkers
De oude rivierarm
Vandaag krijg ik de kans om samen met Theo een oude rivierarm te bevissen diepgelegen in het woud. Katjatoe en zijn maatje vergezellen ons. (Wanneer in het regenseizoen het water van de rivier stijgt, zodat de oevers overlopen, wordt het regenwoud één groot ondergelopen moeras. Oude rivierarmen of meren die zich hierin bevinden, worden dan weer voorzien van vers water en dus ook van verse vis. Wanneer het waterniveau vervolgens zakt, blijft de vis hier hangen. Deze wateren vormen schitterende vislocaties).
We zijn al vroeg op pad.
Leven zonder luxe.
Bewoners van de Aripuana rivier.
We vertrekken al in de schemer en varen stroomopwaarts de Aripuana op. Langs de oever bevinden zich een groot aantal simpele huisjes bestaande uit hout, palmbladeren en riet. Deze mensen leven hier als een soort nomaden. Ze hebben lang geleden het leven in de stad opgegeven en het regenwoud verkozen als leefgebied. Ze leven simpel en van de natuur, zonder elektriciteit en stromend water. Bijzonder indrukwekkend om dit te zien.
Klein soort hert.
Zwaar begroeide oevers.
Traira of hondsvis.
Na een uur varen slaan we rechtsaf een zijriviertje in en volgen deze zo’n drie kwartier. We spotten nog de nodige dolfijnen, vogels en een klein soort hert. Bij een klein strandje zegt Katjatoe dat we er bijna zijn. We moeten om er te komen nog een stuk door het regenwoud lopen. Ook de 30 PK buitenboordmotor moet mee.
Katjatoe gooit hem op zijn rug, alsof hij het dagelijks doet. Na een half uur lopen komen we op de plek van bestemming. Hier ligt een klein bootje op ons te wachten en gaan we het water op. Er heerst een absolute, doodse stilte, onderbroken door tropische vogelgeluiden. Er staat geen zuchtje wind en dit met een temperatuur van rond de 35 graden Celsius.
Oude bekende.
De pauwstaartbaars is niet alleen een goede sportvis…
Je kan zien dat het een oude rivierarm is die door de jungle kronkelt. De oever is zwaar begroeid en overal liggen er omgevallen bomen in het water die weer begroeid zijn met wilde planten. Het ziet er uit alsof er in honderden jaar niemand geweest is. Een groep vleermuizen, ter grootte van mussen, dartelt over het wateroppervlak en verdwijnt even later in het niets. Blijkbaar eet deze soort overdag.
Er is een grote kans om op dit water nieuwe vissoorten kunnen vangen, dit omdat er geen stroming staat. We gokken op een aroewana, traira of misschien zelfs wel op een pirarucu (arapaima). We werpen de oever af met oppervlaktekunstaas. Op aanbeten hoeven we niet lang te wachten. Al snel vangen we een aantal pauwstaartbaarzen. De gemiddelde maat is hier groter dan op de rivier. Ook vangen we de verwachte traira’s, een mooie, bruingetekende vis, met ook weer een imposant gebit (ook wel hondsvis genoemd).
Siësta.
Tijgermeerval.
Het lijkt wel of de vissen elkaar opzoeken; zo hebben we een aantal aanbeten en dan is het weer een tijdje stil. Theo ziet een vis jagen langs de begroeiing en gooit zijn kunstaas vakkundig richting de vis. Een grote boeggolf en een harde aanbeet is het resultaat. Na de aanslag komt er direct een bak van een pauwstaartbaars door het wateroppervlak heen zetten.
Het is een prachtige gele vis met een hoog postuur. Na drie sprongen valt de druk van de hengel; de speldwartel heeft het begeven. Het is even stil en Katjatoe schat de vis op ruim zes kilo. We hebben weer een wijze les geleerd, vis nooit te licht vissen op deze oersterke Amazone krachtpatsers!
Een doublet voor Jelle en Bert.
Jelle met zijn payara.
Rond twaalf uur zoeken we een open plek op langs de kant. We hebben een paar vissen bewaard die als lunch gaan dienen. Handig maken ze een BBQ met behulp van takken die van een boom worden afgesneden. De vis smaakt heerlijk, zeker met een koud, Braziliaans biertje. ‘s Middags besluiten we nog even met een aasvis te gaan vissen. Volgens Katjatoe komen hier ook tijgermeervallen voor. Hij zit er niet veel naast.
Om nooit genoeg van te krijgen.
Binnen enkele minuten loopt mijn dobber rustig weg en is mijn eerste tijgermeerval een feit. We besluiten om de oude rivierarm te verlaten. De weg terug is nog lang en we willen voor het donker bij de lodge terug zijn. We hebben vandaag leuk gevangen en mogen niet klagen. Op de terugweg komen we Jelle en Bert tegen. Ze hebben vandaag ook goed gevangen. Jelle heeft zijn eerste payara gevangen (ook gehaakt aan de buitenkant van zijn bek) en weer een pauwstaartbaars van vier kilo.
Binnenkort deel 6, tevens het laatste deel!
Het volgende Amazone avontuur staat gepland vertrek 24 september t/m 3 oktober. Bel of mail met Bert van Tight Lines voor meer info info@tightlines.nl of +31 180 434788. Hier vindt u alle info over deze reis.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
