Mijn verhaal over 7 jaren samen vissen, inspireerde Jan-Philipp tot bijgaande notitie. Zowel het originele verhaal als de vertaling in het Nederlands zijn weergegeven. Het is toch fijn een bevestiging en aanvulling op je eigen verhaal te krijgen. Op naar de volgende 100 trips?

Dit verslag draag ik op aan Jan-Philipp omdat hij reeds 100 X met mij op stap ging. De meeste gasten gaan veel minder vaak met een gids op weg, maar blijkbaar is er voor JP reden genoeg om bij herhaling met mij de weg van het vissen te bewandelen. In dit verslag schets ik een beeld wat er in die jaren, sinds mei 2013, zoals voorbij is gekomen.

Door de corona zijn onze afspraken meerdere keren in de soep gelopen. Misschien niet zo charmant geformuleerd, maar als het zo vaak gebeurt, voelt het op enig moment wel zo aan. Robin komt al meerdere jaren en is een verwoed visser.

Gelukkig is het waterpeil inmiddels zover gestegen dat ik het aan durf een steile helling na lange tijd weer eens te benutten. Ik weet dat de nieuwe auto een lager waterpeil aan zou kunnen, maar vind een stijle helling niet prettig.

Het weer is wisselvallig en de corona staat nog steeds centraal. Gelukkig met minder drastische maatregelen dan die één dezer dagen opnieuw in Duitsland worden doorgevoerd.

Na de ervaring van twee dagen geleden, kiezen we voor het water waar ik toen ben wezen proefvissen. Daarom weten we ook dat het langdurig heel saai kan zijn. Althans wat de aanbeten betreft.

Gisteravond hebben we kennis mogen nemen van de nieuwe coronamaatregelen. Dit betekende dat we tot vanavond 22.00 uur nog met twee gasten de boot in kunnen. Daarna zie ik me genoodzaakt de middelste stoel voorlopig weer te verwijderen.

Omdat het de laatste tijd steeds iets moeizamer werd, hebben we onze hoop op deze stek gevestigd. Natuurlijk heb je geen garanties, maar de cijfers van de laatste jaren lieten hier in deze tijd, begin oktober, altijd hele mooie resultaten zien.

Het is goed merkbaar, de vissen zijn nog niet gewend aan de lagere temperaturen en het veranderende weer. Zo ook vandaag als ik met Reinier op stap ben. We starten mooi op tijd en gaan de rivier op. Daar slepen we een flink stuk.

Vele pogingen hebben we dit jaar al ondernomen om weer eens samen te gaan vissen. Dit is een beetje lastig als je dan een weekje vakantie viert in Duitsland En zo was er altijd wel iets dat ons in de weg stond. Nu ineens lukt het dus wel en spreken we af het grote water op te gaan. De roofbleien en snoekbaarzen liggen ongetwijfeld al op ons te wachten….

Het is al weer twee jaar geleden dat Georg voor het laatst bij mij instapte, samen met Mark. Ondertussen hebben we elkaar wel ontmoet, maar het vissen zat er even niet in. Nu zijn verhuizing achter de rug is, kan hij er weer op uit en is er bovendien ook wel aan toe. En daarom maken we er een echt uitstapje van.

Ik weet het, Roel staat altijd te popelen om weer een dag het water op te gaan. Wanneer de fysieke conditie te wensen overlaat ben je je dus heel goed bewust van hetgeen relevant is in het leven. Althans voor jou als individu. In dit geval dus “vissen”. En daarom pakken wij zoveel mogelijk kansen. Vandaag is er zo één.

Vandaag vindt zo’n gelegenheidstrip plaats. Het weer ziet er geweldig uit, tussen de vele dagen van wind en regen. Zoals afgesproken, stel ik Jöran op de hoogte van mijn plannen en hij laat weten graag mee te gaan. Als hij bij mij aan komt, moet ik nog even een boterham naar binnen werken, maar dan kunnen we ook weg.

Het begon allemaal met een sleepje een paar weken geleden. Peter en Christian waren toen onderweg, samen met de vader van Peter, toen de motor het begaf. Ik gaf hun een sleepje,

Ruim drie weken heb ik niet gewerkt…........, gevist dus. Wat een bijzondere gedachte is dit? Als ik met vakantie ga, betekent dit weg van huis om de dagelijkse gang van zaken te doorbreken. Andere dingen te gaan doen en nieuwe dingen te ervaren.

Morgen begint het werken weer en gisteravond kwam hij terug van vakantie met het gezin, toch pakt JP zijn kans en stapt die laatste vakantiedag bij mij in. Niet dat hij het vissen helemaal heeft moeten laten hoor, want op één avond twintig kleine makrelen vangen is toch ook niet niets.

Zoals gebruikelijk starten we vandaag met een bakkie. Omdat er al weer heel wat maanden verstreken zijn, sinds onze laatste trip, is er heel wat bij te praten. Toch vertrekken we direct na de koffie, want bijpraten en vissen is een perfecte combinatie.

Een week van te voren krijg ik Tobias aan de lijn. Hij wil graag een dag mee, samen met zijn vis-vriend Julian. Ze hebben samen ook een boot en al heel wat ervaring opgedaan, maar nu de accu’s het hebben begeven, willen ze er met mij op uit.