Het slechte weer lieten we aan ons voorbij gaan en daarom hadden we onze visafspraak verzet. Toen we op het water zaten, wisten we het zeker, het was een goede beslissing geweest.

Een eerdere afspraak in oktober had helaas geen doorgang kunnen vinden. Nu moest het wel gaan lukken, hoewel de vooruitzichten wat de vangsten betrof niet hoopgevend waren. Twee dagen eerder viel de kou echt in en wilde het niet lukken om behoorlijke vangsten te boeken.

Dit was zo’n dag die er nog even tussen werd gepast. Het paste doordat aan mijn kant een paar zaken niet doorgingen en JP kon deze dag nog grotendeels vrij maken voor zijn grootste passie en dus gingen we samen op pad. Wel moest er rekening worden gehouden met de eindtijd, want JP had ‘s-avonds nog een voorstelling in het theater op de agenda staan.

Zo’n heerlijke droge dag met zon, daar wil je toch van genieten. En zo kwam het dat Oscar en ik er samen op uit gingen. De omstandigheden waren in zoverre anders, dat de rivier flink stroomde en dat was al geruime tijd niet meer gebeurd. Wij hoopten dan ook op actieve snoekbaarzen op de rivier.

Al vele dagen zijn verstreken dat ik JP niet van dienst kon zijn en hij desondanks de moeite nam om hier vanaf de oever te vissen. Ook vorig weekend was weer zoiets. Wij pakten ons cadeau voor “50 jaar samen” uit in Rotterdam.

Het is een nat en winderig weekend. Deze zaterdagavond zit ik thuis voor de kachel, lekker behaaglijk te lezen. Dan komt er een app binnen van mijn collega en naamgenoot Johan Struwe. Of ik morgen nog een paar uurtjes met hem het water op wil.

De laatste visdagen brachten meerdere indrukwekkende vissen in de boot. Vissen die blijkbaar tot de verbeelding spreken, gelet op de reacties op Facebook. Hoe anders zou het vandaag verlopen.

Hoewel er heel wat tijd is verstreken sinds onze laatste visdag, komt het er vandaag weer van. De vraag was even, waar gaan we deze keer naar toe? Die ene stek kennen we inmiddels wel en ondanks de goede resultaten van de laatste tijd daar, kiezen we voor ander water.

Voor de derde keer komt David langs. Dat wil zeggen dat hij in zijn vrouw een week in een vakantiepark verblijven en hij een dag bij mij op de boot stapt. Ik heb een locatie uitgekozen die voor hem behoorlijk gunstig ligt. Een uurtje rijden moet toch te doen zijn.

“Vroeger” gingen Luus en ik iedere twee weken samen op stap. Nu is dat gereduceerd tot maximaal één keer per maand en als zodanig dus specialer. Nu vraagt Luus mij doorgaans waar we de beste mogelijkheden hebben.

Omdat ik deze week nog een keer het water op wilde, vroeg ik Jöran of hij/zij zin en of tijd hadden om een dag samen te gaan. Deze vraag resulteerde er in dat Ann-Christin en Jöran deze dag om 7.15 uur voor de deur stonden. Ik had de auto en boot al klaar staan en toen hun spullen waren overgepakt, reden we naar onze bestemming.

Deze keer brengt JP een andere gast mee. Het is Matthias, die ook wel eens vist maar nooit vangt. Hij probeert in de Ardennen forellen te vangen met een dobber en een worm, maar is hierbij niet erg succesvol.

Omdat het al enige tijd niet lukte en het weer zich nu weer van een zonniger kant laat zien, ga ik weer achter de brasems aan. Natuurlijk hoop ik ook weer zeelten en giebels te ontmoeten.

Het is telkens weer een uitdaging vinden om de meest productieve plek te kiezen en resultaat blijft tot het einde van de dag altijd spannend. Ook nu is het weer lastig, omdat het water laag blijft staan, er nauwelijks stroming is en de vangstberichten niet erg hoopvol zijn.

Lange tijd zie je geen kans een nieuwe weerspiegeling op papier te krijgen en dan ineens gebeurt er iets en schrijf je als vanzelf. Je hebt ineens weer iets dat je moet uitten, alsof je een uitlaadklep nodig hebt.

Ken je dat, van de ene stek naar de andere? Of wel van de ene plek naar de andere plek omdat je daar moet zijn? Wanneer je gaat vissen…