TotalFishing

Soca, droomrivier in Slovenië

Door Peter Elberse

Als kleine jongen reisde ik meerdere malen met mijn ouders naar het voormalige Yoegoslavië. Met onze oude Triumph reden we in 3 dagen naar een camping in de omgeving van Zadar. In de middelandse zee was mijn vader dagelijks aan het sportduiken. Ik snorkelde wat in de baai. Natuurlijk was het prachtig de vissen in het water te zien maar ik wilde ze vangen. Naarmate ik groter werd vond ik de reis steeds leuker. Onderweg reden we langs talloze beekjes en rivieren. In Yoegoslavië zag ik kraakheldere rivieren met een groen/blauwe kleur. Mijn ouders pauzeerde voor mij vaak bij zo’n watertje. Ik stond dan in het stromende water te turen op zoek naar vis. Forellen om precies te zijn. Het zou nog vele jaren duren voordat ik de wateren echt zou bevissen. Toch bleven de gedachten aan die rivieren in mijn achterhoofd. Ook de verhalen over bijzondere marmorata forellen hebben me nooit losgelaten. In augustus 2003 kreeg ik een Amerikaanse vriend op bezoek. Met hem was ik een jaar eerder Oostenrijk ingereden om aldaar diverse rivieren te bevissen. Deze keer wilde ik echter iets anders doen. Tijdens het surfen op internet flitste het woord marmorata door mijn hoofd en ik begon te zoeken. De foto’s die ik op het net te zien kreeg deden mij denken aan de watertjes die ik had gezien in mijn jeugd. Ook de foto’s van de marmorata’s spraken mij erg aan. Enkele uren later was alles geregeld. Ik had een prachtige locatie geboekt aan de bovenloop van de Soca. Drie dagen later zaten we in de auto.

‘Het prachtige kraakheldere water werkt als een magneet’

Terwijl we van Bovec naar Soca rijden kunnen we het niet laten met regelmaat te stoppen. Het is prachtig weer en het kraakhelder turqoise gekleurde water werkt op ons als een magneet. We moeten gewoon in het water kijken op zoek naar salmoniden. We zien al snel wat vissen staan en kunnen nauwelijks wachten. Na het inchecken zijn we een vergunning gaan halen in Bovec. Aldaar zijn deze te verkrijgen bij het Alp Hotel. Kort daarna stonden we aan de rivier. Het water en de omgeving is echt adembenemend. De vissen waren echter moeilijk te vangen. Het was Augustus, bloedheet en het water stond laag. Toch zagen we zo nu en dan aardige vissen staan. Met de nimf op de juiste diepte aangeboden kon je dan toch wat vissen vangen. Rond 10 uur ’s ochtends kwamen de kano’s. Tegen het middaguur waren dat er zo veel dat vissen niet leuk meer was. Tijd voor een uitgebreide lunch en een siësta.

‘De vlagzalmen hebben een prachtige goudgele buik’

”” Vanaf vier uur ’s middags werd het weer rustig op en aan het water. Dan kwamen de salmoniden weer tevoorschijn en was er zo nu en dan weer een vis te vangen. en ik moet eerlijk bekennen dat ze groot waren. Alle tussen de 40 en 48cm. Na het aanslaan sprongen de meeste vlagzalmen uit het water waarna ze een prachtig gevecht leverde. Hele mooie en gezonde vissen. De bruine forellen die wij vingen waren aan de kleine kant. Helaas, want de bruine forel is mijn favoriet. De grootste zal tegen de veertig centimeter zijn geweest. Een hebride welliswaar. Prachtig getekend met patronen van de bruine forel en de marmorata door elkaar. Pure marmoratas heb ik niet veel gevangen. Bovendien waren ze klein. Maar ik heb ze gevangen en dat was een fantastische ervaring. Het tijgerpatroon op de rug is uniek en erg fraai om te zien.

‘Hele mooie en gezonde vissen’

De regenbogen die we vingen waren wel groot. Toch was ik er niet blij mee. In een ongerepte rivier als de Soca horen ze naar mijn mening niet thuis. Maar goed, ze zitten er wel en voor de liefhebber zijn ze met hun afmetingen tot dik rond de 60 cm zeker de moeite waard.
Soca is in mijn ogen één van de fraaiste rivieren van Europa. Ik ga er zeker nog eens terug. Maar dan in de herfst, als de kano’s zijn verdwenen…